(VOVworld)- ចំពោះជនជាតិខ្មែរ ពិធីរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់បំផុត សម្រាប់ជីវិតពួកគេម្នាក់ៗ។ ពីមុនឪពុកម្ដាយជាអ្នកទុកដាក់កូនចៅឲ្យមាន គូស្រករ ប៉ុន្ដែបច្ចុប្បន្ននេះយុវជន យុវតីខ្មែរភាគច្រើនមានសេរីភាពក្នុងការជ្រើសរើសគូស្រករ
របស់ខ្លួន និងធ្វើការស្វែងយល់ចិត្តគ្នា មុននឹងឈានដល់ការរៀប អាពាហ៍ពិពាហ៍។ពិធីរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ខ្មែរជាពិធីប្រពៃណីមួយដែលតម្រូវឲ្យមានកម្មវិធីជាច្រើនដូច
ជា សូត្រមន្ដ កាត់សក់់ ចងដៃ ជាដើម។ ពិធីនេះបាន បង្ហាញពីវប្បធម៌ដ៏ស្រស់ស្អាត
របស់ជនជាតិខ្មែរ។

កូនកំលោះក្រមុំជនជាតិខ្មែរ

        រដូវកាលរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ជនជាតិខ្មែរគឺចាប់ពីខែទី១ដល់ខែទី៣ តាម
ច័ន្ទគតិ ពោលគឺនៅក្រោយពេលកសិករប្រមូលផលស្រែចំការរួចរាល់។ ដូចទៅនឹង
គ្រួសារជនជាតិខ្មែរជាច្រើនឯទៀតនៅវាលសណ្តទន្លេ Cuu Long គ្រួសារលោក Chau
Chan Da នៅស្រុក Tri Ton ខេត្ត An Giang បានរៀបចំពិធីមង្គលការឲ្យកូនតាមបែប
ប្រពៃណីនេះ។​កូន ប្រុសរបស់លោកដែលជាកូនកំលោះគឺ លោក Chau Lim ជាមន្ត្រី
នរគបាល  រីឯកូនក្រមុំ គឺ​នាង Thach Thi Nhon ជានិស្សិតឆ្នាំទី ៤ ផ្នែកធនាគារ។ បន្ទាប់ពីបានស្វែងយល់ចិត្តគ្នាអស់រយៈពេល២ឆ្នាំមក គូស្នេហ៍នេះបានដឹកដៃគ្នា ក្រាបសំពះសូមអនុញ្ញាតពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ចំពោះមុខចាស់ទុំទាំង សងខាង។ប៉ុន្ដែ
មុននឹងឈានដល់ពីមង្គលការប្រពៃណីខ្មែរតម្រូវឲ្យមានពិធីភ្ជាប់ ពាក្យដែលរៀបចំ
នៅខាងកូនក្រមុំជាមុនសិន។ គ្រឿងបណ្ណាការដែលកូនប្រុស បានដង្ហែរយកទៅផ្ទះ
កូនក្រមុំរួមមាន ថាសស្លាម្លូ ផ្កា ផ្លែឈើ និងនំអន្សម។​ក្រៅពី គ្រឿងរណ្ដាប់ទាំងនេះ ខាងកូនកំលោះក៏ជូនថ្លៃបណ្ណាការមួយចំនួនសម្រាប់ឲ្យ កូនក្រមុំទិញសម្លៀកបំពាក់
មុននឹងដំណើរការពិធីមង្គល​ការ។ សម្លេងភ្លេងពិណ ពាព្យបានធ្វើឲ្យបរិយាកាស
កាន់តែសប្បាយរីករាយថែមទៀត។

         ជាកិច្ចចាប់ផ្តើមពិធីភ្ជាប់ពាក្យ អាចារ្យពីរនាក់ជាតំណាងគ្រួសារកូនទាំងពីរ
បានឆ្លើយឆ្លងគ្នា។​លោក Chau Chan Da បានឲ្យដឹងថា៖

 “អាចារ្យត្រូវជាមនុស្សមានកិត្យានុភាព យល់ដឹងច្បាស់ពីទំនៀមទម្លាប់ប្រពៃណី
របស់ជនជាតិ ទើបបានអញ្ជើញមក ធ្វើជាអ្នកចាត់ចែងកម្មវិធី។ បើមិនបានអញ្ជឹង គឺមិនហានអញ្ជើញដែរ។​ដោយសារក្នុងការរៀបអាពារហ៍ពិពារហ៍គឺត្រូវឆ្លងកាត់ពិធី ពិបាកៗជាច្រើន”។

គ្រឿងបណ្ណាការសម្រាប់ជូនទៅខាងកូនក្រមុំ

        ពិធីរៀបអាពារហ៍ពិពារហ៍របស់ជនជាតិខ្មែរពីមុនច្រើនប្រព្រឹត្តទៅក្នុងរយៈ
ពេល៣ថ្ងៃពីរយប់ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ននៅតំបន់មួយចំនួនប្រព្រឹត្តទៅក្នុងរយៈពេល ២ថ្ងៃ
២យប់តែប៉ុណ្ណោះ។ ហើយពិធីការក៏ត្រូវបានកាត់ចោលខ្លះដោយនៅរក្សា ពិធី​ការ
ចំបងៗមួយចំនួនដូចជា ពិធីកូនកំលោះទៅកាន់ខាងកូនក្រមុំ ពិធីសែនដូនតា ពិធី
កាត់សក់ សូត្រមន្ដ ចងដៃ ជាដើម។

        ដោយសារជនជាតិខ្មែរកាន់របបមាតាប្រជាធិបតេយ្យ អញ្ជឹងហើយពិធីមង្គល ការបានរៀបចំនៅផ្ទះកូនក្រមុំ។ តាំងពីព្រលឹម ខាងកូនកំលោះក្រោមការណែនាំ របស់អាចារ្យបានយកគ្រឿងបណ្ណាការទៅកាន់ផ្ទះកូនក្រមុំ។ នៅពេលខាងកូនកំ
លោះ ជិតមកដល់ ខាងកូនក្រមុំបានយកបន្លាបិទខ្លោងទ្វារដែលបង្ហាញនូវនីមិត្
តរូបឲ្យ ភាពបរិសុទ្ធរបស់កូនក្រមុំ។ មកដល់ខ្លោងទ្វារ តំណាងខាងកូនកំលោះ
បាន យកដាវឈើរាំ៣ជុំដើម្បីជូនដំណឹងថា កូនកំលោះ បានមកដល់ហើយ។​ខាងកូនក្រមុំបានវាយគងជាសញ្ញាថា អនុញ្ញាតឲ្យខាងកូនកំលោះចូល។ កូន
ក្រមុំរួមជាមួយអ្នកកំដរពីរនាក់ ស្លៀកពាក់សម្លៀកបំពាក់ប្រពៃណីដ៏ស្រស់ស្អាត
កាន់ផ្ការងចាំ ទទួលកូនកំលោះ។ ភ្លេងបន្តឡើងហើយមនុស្សគ្រប់រូបនាំគ្នាជូនពរ
កូនក្រមុំនិងកូនកំលោះ។

        បន្ទាប់ពីអនុវត្តពិធីមួយចំនួនរួចគឺពិធីកាត់សក់កូនក្រមុំនិងកូនកំលោះ។ អត្ថន័យនៃការកាត់សក់គឺសំដៅលប់ចោលរាល់ភាពអាក្រក់អព្វមង្គលចេញពី
ជីវិត របស់គូរស្រករនេះ។ នៅពេលយប់ បានប្រព្រឹត្តទៅពិធីសូត្រមន្ត ប្រទាន
ពរដល់ កូនក្រមុំនិងកូនកំលោះ។​នេះជាលក្ខណៈវិសេសវិសាលនៃពិធីមង្គល
ការរបស់ ជនជាតិខ្មែរ។​ ឈានដល់ថ្ងៃបន្ទាប់ទើបជាពិធីរៀបអាពារហ៍ពិពារជា
ផ្លូវការ។ ក្នុងថ្ងៃបន្ទាប់នេះ ពិធីសំខាន់ៗត្រូវបានប្រព្រឹត្តទៅ ក្នុងនោះមានពិធី
ចងដៃ ​ពិធីសំពះរួមខ្នើយ ពិធីតោងស្បៃនិងពិធីបោះផ្កាស្លាដើម្បីជូនពរសុភ
មង្គលសម្រាប់ស្រករ។ កូនក្រមុំ Thach Thi Nhon សំណេះសំណាលថា៖

        “ខ្ញុំមានមោទនភាពណាស់នៅពេលដែលអាពារហ៍ពិពាររបស់ខ្ញុំបាន
រៀបចំ តាមបែបប្រពៃណីរបស់ជនជាតិ។​ជាពិសេសពិធីការទាំងនេះគឺមានតែ
នៅក្នុងសហគមន៍ជនជាតិខ្មែរតែប៉ុណ្ណោះ”។

        នាបច្ចុប្បន្ន ពិធីរៀបមង្គលការរបស់ជនជាតិខ្មែរមានលក្ខណៈប្រពៃណី
ជនជាតិផង និងមានការផ្លាស់ប្តូរជាច្រើនផង ដោយសារការជួបប្រាស្រ័យវប្ប
ធម៌ជាមួយ ជនជាតិដទៃក្នុងតំបន់។ បន្ទាប់ពីអនុវត្តពិធីការប្រពៃណីគឺពិធីជប់
លៀងជួបជុំ គ្រួសារមិត្តភក្តិតាមរបៀបរស់នៅថ្មី។ ហើយពេលណាក៏អញ្ជឹងដែរ
របាំឡាំ ថូន ដោយយុវជនយុវតីសម្តែងអមជាមួយនឹងក្រុមភ្លេងជនជាតិនឹង
បញ្ចប់ទិវាអាពារហ៍ ពិពារហ៍យ៉ាងសប្បាយរីករាយ៕