រាល់ករវិវឌ្ឍន៍យ៉ាងស្មុគស្មាញនៃជម្ងឺរាតត្បាត កូវីដ ១៩ បណ្ដាលឲ្យទីផ្សារហិរញ្ញវត្ថុសកលជួបប្រទះនឹងហានិភ័យជាច្រើន។ (រូបថត៖ thethaovanhoa.vn)

បំណុលសាធារណៈសកលកើនឡើងខ្ពស់បំផុត

យោងតាមវិទ្យាស្ថានហិរញ្ញវត្ថុអន្តរជាតិ បំណុលសាធារណៈសកលបានកើន ១៥ ទ្រីលានដុល្លាអាមេរិក ក្នុងឆ្នាំ២០២០ ឡើងដល់ទៅកម្រិតខ្ពស់បំផុត ២៧៧ ទ្រីលានដុល្លាអាមេរិក ស្មើនឹង ៣៦៥% នៃ GDP សកល។

របាយការណ៍នាពេលថ្មីបំផុតរបស់ IMF បានព្យាករណ៍ថា បំណុលសាធារណៈ សកលសរុបក្នុងឆ្នាំ២០២១ នឹងស្មើ ៩៩,៥% GDP សកល។ IMF ក៏បានព្យាករណ៍ថា ឱនភាពហិរញ្ញវត្ថុសកលក្នុងឆ្នាំ២០២១ នឹងស្ថិតនៅកម្រិត ៨,៥% ផងដែរ។ ដោយ មានការព្រួយបារម្ភចំពោះការកើនឡើងនៃបំណុលសាធារណៈ IMF នាពេលចុងក្រោយនេះ បានអំពាវនាវឲ្យអ្នកតាក់តែងគោលនយោបាយនានា បន្តជួយទ្រទ្រង់ខឿនសេដ្ឋកិច្ច រហូតដល់ពេលដែលជម្ងឺរាតត្បាតត្រូវបានគ្រប់គ្រង ក្នុងនោះផ្ដោតសំខាន់ទៅលើកញ្ចប់ វិនិយោគចូលក្នុងវិស័យនានាដែលរងផលប៉ះពាល់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរបំផុតដោយសារជម្ងឺរាតត្បាត។

ការវិភាគថ្មីបំផុតរបស់អង្គការពលកម្មអន្តរជាតិ (ILO) អំពីផលប៉ះពាល់ដោយ កូវីដ ១៩ ទៅលើទីផ្សារពលកម្ម ក៏បានសរឲ្យឃើញថា ជម្ងឺរាតត្បាតបានបង្កឡើងការ ខូចខាតដ៏ធំសម្បើមដល់ពេលវេលាធ្វើការនិងប្រាក់ចំណូលផងដែរ។ ប្រសិនបើខ្វះ គោលនយោបាយស្ដារឡើងវិញដោយយកមនុស្សធ្វើជាមជ្ឈភាពនោះ គឺយថាទស្សន៍ ស្ដារឡើងវិញ ក្នុងឆ្នាំ២០២១ នឹងរងភាពយឺតយ៉ាវ មិនស្មើគ្នា និងមិនប្រាកដប្រជា ឡើយ។

នៅចំពោះមុខវិបត្តិ កូវីដ ១៩ ឆ្នាំ២០២០ជាលើកដំបូងដែលខឿនសេដ្ឋកិច្ចធំៗ ភាគច្រើនលើពិភពលោកសុទ្ធតែរងការធ្លាក់ចុះដោយព្រមៗគ្នាដូចជា អាមេរិក អង់គ្លេស អេស្ប៉ាញ់ បារាំង អាល្លឺម៉ង់ អូស្ត្រាលី ប្រេស៊ីល កាណាដា ជប៉ុន កូរ៉េខាង ត្បូង ឥណ្ឌូនេស៊ី សឹង្ហបុរីនិងថៃ ជាដើម។ ក្នុងនោះ អាមេរិកនិងអឺរ៉ុបជាតំបន់ដែលរង ការខូចខាតយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរបំផុតក្នុងឆ្នាំ២០២០។

ទោះបីជាជម្ងឺរាតត្បាត កូវីដ ១៩ កំពុងត្រូវបានគ្រប់គ្រងជាបណ្ដើរៗ ដោយសារ តែផែនការចាក់វ៉ាក់សាំងលើទូទាំងពិភពលោក ហើយអង្គការអន្តរជាតិនានា សុទ្ធតែ ព្យាករណ៍ថា សេដ្ឋកិច្ចសកលនឹងទទួលបានកំណើនវិជ្ជមានឡើងវិញក្នុងឆ្នាំ២០២១ នេះ ក៏ដោយ ប៉ុន្តែហានិភ័យដែលលាក់ខ្លួននៅតែធំណាស់។ IMF បានព្រមានថា វ៉ាក់សាំងនិងវិធីព្យាបាល អាចជំរុញល្បឿនស្ដារសេដ្ឋកិច្ចឡើងវិញពិតមែន ប៉ុន្តែក៏ អាចបណ្ដាលឲ្យស្ថានភាពកាន់តែអាក្រក់ទៅផងដែរ ជាពិសេសគឺក្នុងករណីដែល ចំនួនអ្នកជម្ងឺថ្មីមានការកើនឡើងយ៉ាងខ្លាំង។ ក្រៅពីនោះ នៅតែមានហានិភ័យ ផ្សេងជាច្រើនទៀតដូចជា ភាពតានតឹងខាងភូមិសាស្ត្រនយោបាយ ជម្លោះពាណិជ្ជកម្ម គ្រោះមហន្តរាយធម្មជាតិ ជាដើម។

ប្រការគួរឲ្យព្រួយបារម្ភមួយទៀត គឺការដែលប្រទេសជាច្រើនបានបញ្ចេញក្នុង ពេលតែមួយនូវ កញ្ចប់ទឹកប្រាក់ជំរុញសេដ្ឋកិច្ច រួមជាមួយវិធានការរូបីយ៍វត្ថុនិងទុនកម្ចី ជាបន្ទាន់ ដើម្បីជួយសង្គ្រោះខឿនសេដ្ឋកិច្ច។ តម្លៃសរុបនៃកញ្ចប់ប្រាក់ជួយសង្គ្រោះ របស់អាមេរិកឬជប៉ុន បានឡើងដល់ទៅ២០%នៃ GDP។ រាល់កញ្ចប់ជំនួយសង្គ្រោះដ៏ធំ សម្បើមនេះ កំពុងនាំទៅរកហានិភ័យនៃការដួលរលំ ចំពោះធនាគារនិងអង្គការហិរញ្ញវត្ថុ នានា ជាពិសេសគឺនៅអាមេរិកនិងទ្វីបអឺរ៉ុប។

រហូតមកទល់ពេលនេះ រាល់ការព្យាករណ៍អំពីវិបត្តិហិរញ្ញវត្ថុសកលថ្មីមួយ សុទ្ធតែគ្មានលក្ខណៈប្រាកដប្រជានោះឡើយ ហើយអ្វីៗគ្រប់បែបយ៉ាងនៅតែពឹង ផ្អែកលើការគ្រប់គ្រងជម្ងឺរាតត្បាត កូវីដ ១៩ លើវិសាលភាពទូទាំងពិភពលោក មានប្រសិទ្ធភាពយ៉ាងដូចម្ដ៉េច៕