សម្លេងដែលលោកអ្នកនាងកំពុងកំសាន្តជាបទភ្លេងពិណពាទ្យមួយ​
លេង​ដោយ​បណ្ដាសិស្សានុស្សិសគ្រប់វ័យដែលជាជនជាតិខ្មែរសម្ដែង។ កំពុង
សំរាក់​វិស្សមាកាលដូច្នេះប្អូនៗសិស្សានុស្សិសនាំគ្នាមកវត្តរៀនលេងបទភ្លេង
ជំនួសដោយត្រឹមតែមកក្នុងថ្ងៃសៅនិងថ្ងៃអាទិត្យដូចជាក្នុងឆ្នាំសិក្សា។​ប្អូនធំ
បំផុតមានអាយុ១៥ឆ្នាំ តូចជាងគេ​ទើបមានអាយុ៦ឆ្នាំបានអង្គុយលេងឧបករ
ភ្លេងពិណពាទ្យ។ Do Minh Duong អាយុ១៥ឆ្នាំកំពុងរៀនថ្នាក់ទី៧យកចិត្ត
ទុកដាក់ណែនាំឲ្យប្អូនៗតូចៗ។

ក្រុមជនវ័យក្មេងលេងភ្លេងពិណពាទ្យនៅវត្ត Doi។ (dulichsoctrang.org)

        VOV-

        “ថ្ងៃសៅនិងថ្ងៃអាទិតជារៀងរាល់សប្ដាហ៍មកវត្តលេងភ្លេងបំរើឲ្យភ្ញៀវ។​ នៅ
ទី​នេះក៏មានគ្រូបង្រៀនដែរ។ នៅទីនេះមានប្អូនៗទើបនឹងរៀនលេង រីឯបណ្ដា
មិត្តធំៗ​ទើបជាអ្នកលេង។”

        ទើបតែបានរៀនលេងភ្លេងពិណពាទ្យបានត្រឹមតែ១ឆ្នាំតែប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែ
Duong ជាអ្នកលេងភ្លេងល្អបំផុតក្នុងក្រុម។ ប្អូនចេះលេងបទភ្លេងទាំងអស់​ក្នុង​វង់
ភ្លេងពិណពាទ្យ។

        វង់ភ្លេងពិណពាទ្យត្រូវបានផលិតដោយវត្ថុធាតុចំនួន៥គឺ ឈើ សំរិទ្ធ ដែក
ស្បែក​និងដង្ហឹម។​ ស្គរ Sam pho ជាប្រភេទស្គរមានផ្នែកចំនួន២បានបិទ​ដោយ​
ស្បែក​គោ។ ក្នុងពេលប្រើប្រាស់អ្នកលេងប្រើដៃទះលើស្គរដើម្បីបង្កើតសម្លេង។ ឧបកររនៈរួមមានបន្ទះឈើរឺឬស្សីចំនួន២៦ត្រូវបានផ្គុំជាមួយគ្នា។ ក្នុងពេលលេង​សិល្បករនឹងប្រើអន្លូងចំនួន២គោះលើបន្ទះឬស្សីបង្កើតឡើងសម្លេង។ វង់ភ្លេង​ពិណពាទ្យនៅមានគងវង់តូចរួមមានផ្លែសំនៀងចំនួន១៦ត្រូវបានធ្វើពីសំរិទ្ធ។
អ្នក​លេងគងវង់អង្គុយនៅកណ្ដាលវង់ ប្រើអន្លូងចំនួន២មានមេលំធ្វើពីស្បែកនិង
ដង​ធ្វើ​ពីឈើដើម្បីវាយ។

        វង់ភ្លេងពិណពាទ្យអាចនិយាយបានថា ជាវង់ភ្លេងទទួលបានកំរិតល្អនិង​
ស្ថិរភាព​បំផុត​អំពីសម្លេង។ វាមិនត្រឹមតែបង្ហាញបានចង្វាក់តន្ត្រីបុរាណប៉ុណ្ណោះ
ទេ ថែមទាំងវាបានសម្ដែងបណ្ដាចង្វាក់ភ្លេងប្រជាប្រិយនិងតន្ត្រីថ្មីទៀតផង។
ប៉ុន្តែប្អូនៗ​សិស្សានុស្សិសទើបបានលេងនៅកំរិតស្រួលៗតែប៉ុណ្ណោះទេ។ ប្អូន
Duong Van Ninh ត្រូវបានបងៗនាំមកវត្តរៀនលេងបទភ្លេងសប្បាយណាស់។

        “ខ្ញុំទើបបានរៀន២សប្ដាហ៍។​ រៀនបានបទភ្លេងចំនួន៣បទ។ ពិបាកលេង
​ណាស់។ នាពេលយប់រៀនមួយផ្នែក ពេលព្រលឹមរៀនផ្នែកមួយទៀតគឺបាន១​
បទ។”

        បទភ្លេងពិណពាទ្យបានផ្សាភ្ជាប់ជាមួយជនជាតិខ្មែរទាំងក្នុងក្តីសប្បាយនិង​
ទុក្ខព្រួយ។ តាំងពីពេលបានបង្កើតដល់ពេលទទួលមរណៈភាពបទភ្លេងពិណពាទ្យ
​ជា​ផ្នែកមួយមិនអាចខ្វះបានក្នុងជីវភាពរស់នៅ។ ប្រជាជនខ្មែរម្នាក់ៗសុទ្ធតែយល់​ថាត្រូវធ្វើយ៉ាងម៉េចដើម្បីរក្សាតូរតន្ត្រីប្រពៃណីរបស់ជនជាតិខ្លួន។ ដូច្នេះមិនត្រឹម
តែ​នៅវត្ត​ Doi ប៉ុណ្ណោះទេថែមទាំងវត្តខ្មែរជាច្រើននៅខេត្ត Soc Trang សុទ្ធតែបង្កើត​ក្លឹបតូរតន្ត្រីពិណពាទ្យនិងបើកថ្នាក់បង្រៀនលេងបទភ្លេងដោយមិនគិតថ្លៃទៀត
ផង។​ប្អូនៗគឺជាប្រភពបន្តចិញ្ចឹមថែទាំតូរតន្ត្រីដើម្បីបទភ្លេងពិណពាទ្យរបស់ជនជាតិ
ខ្មែរលាន់លឺនៅបណ្ដាភូមិឃុំរួមចូលក្នុងដង្ហើមក្នុងជីវភាពរស់នៅសម័យទំនើប៕