ທ່ານນາຍົກລັດຖະມົນຕີສະຫະພັນລັດເຊຍ Vladimir Putin ໄດ້ຮັບໄຊຊະນະໃນການປ່ອນບັດເລືອກຕັ້ງປະທານາທິບໍດີ ຮອບທຳອິດ ເຊິ່ງຈັດຂຶ້ນໃນວັນທີ 4/3 ຜ່ານມາ, ອັນໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ທ່ານກາຍເປັນປະທານາທິບໍດີລັດເຊຍອີກສະໄໝໃໝ່ ພາຍຫຼັງເປັນນາຍົກລັດຖະມົນຕີມາເປັນເວລາ 4 ປີ. ໄຊຊະນະຂອງທ່ານ Putin ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມໄວ້ເນື້ອເຊື່ອໃຈຂອງຜູ້ມີສິດເລືອກຕັ້ງທີ່ມີຕໍ່ແນວທາງ ເຊິ່ງທ່ານພວມປະຕິບັດ ເພື່ອພັດທະນາປະເທດລັດເຊຍ ແມ່ນສູງສຸດ. ແຕ່ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ວົງການນັກໄຈ້ແຍກຍັງຄາດຄະເນວ່າ, ອາຍຸການປະທານາທິບໍດີຈະມາເຖິງຂອງທ່ານ Putin ຈະບໍ່ແມ່ນອາຍຸການທີ່ງ່າຍດາຍ.
ບັນດານັກສັງເກດການສາກົນເປັນຈຳນວນຫຼວງຫຼາຍໄດ້ຕີລາຄາວ່າ, ໝາກຜົນຂອງການເລືອກຕັ້ງແມ່ນຊື່ຕົງ, ປະຊາທິປະໄຕ ແລະ ເສລີ. ອັນໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມມຸ້ງຫວັງຂອງຊາວລັດເຊຍ ຕໍ່ກັບປະເທດທີ່ມີສະຖຽນລະພາບ, ພັດທະນາ ແລະ ນັບມື້ນັບຢືນຢັນທີ່ຕັ້ງບົດບາດຂອງຕົນໃນເວທີສາກົນ. ຜູ້ມີສິດເລືອກຕັ້ງສະໜັບສະໜູນທ່ານ Putin ກັບຄືນສູ່ວັງ Kremli ຍ້ອນຫຼາຍປັດໃຈ, ໃນນັ້ນສິ່ງທີ່ໜ້າເອົາໃຈໃສ່ທີ່ສຸດນັ້ນແມ່ນ ໃນອາຍຸການ 2 ສະໄໝ ທີ່ເປັນປະທານາທິບໍດີ ນັບແຕ່ປີ 2000 – 2008 ແລະ ຕໍ່ຈາກນັ້ນແມ່ນອາຍຸການເປັນນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ໃນໄລຍະ 4 ປີ ຂອງທ່ານ Putin ນັ້ນ, ປະເທດລັດເຊຍ ຮັກສາໄດ້ລະດັບພັດທະນາ ໃນຂະນະທີ່ຫຼາຍປະເທດຝ່າຍຕາເວັນຕົກຢູ່ໃນສະພາບຊຸດໂຊມດ້ານເສດຖະກິດ. ສະຫະພັນລັດເຊຍ ບໍ່ພຽງແຕ່ຢັ້ງຢືນຄວາມໄວ້ເນື້ອເຊື່ອໃຈໃນເວທີສາກົນຄືນໃໝ່ເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງຟື້ນຟູຄວາມເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍທາງສັງຄົມ ພາຍຫຼັງໄລຍະທີ່ສັບສົນວຸ້ນວາຍໃນຊຸມປີ 90 ຂອງສະຕະວັດກ່ອນ. ຈີດີພີ ລັດເຊຍໄດ້ເພີ່ມຈາກປະມານ 250 ຕຶ້ USD ມາເປັນ 1,500 ຕຶ້ USD ໃນປະຈຸບັນ. ກ່ຽວກັບທາງດ້ານການຕ່າງປະເທດ, ທ່ານ Putin ແມ່ນນັກການເມືອງທີ່ມີຫຼັກໝັ້ນທີ່ໝັ້ນແກ່ນ, ມີຄວາມສະດຸ້ງໄວ ໃນການເຈລະຈາສອງຝ່າຍ ແລະ ຫຼາຍຝ່າຍ.
ເພື່ອເປັນການຕອບສະໜອງຄວາມໄວ້ເນື້ອເຊື່ອໃຈຂອງຊາວລັດເຊຍ, ກ່າວຄວາມເຫັນພາຍຫຼັງໄດ້ຮູ້ໝາກຜົນແຫ່ງການນັບບັດໃນເບື້ອງຕົ້ນ, ທ່ານ Putin ໄດ້ໃຫ້ຄຳໝັ້ນສັນຍາ ຈະສືບຕໍ່ເຮັດວຽກ ເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງປະເທດ, ພ້ອມທັງຢືນຢັນໂຄງການຫາສຽງເລືອກຕັ້ງທັງໝົດຂອງທ່ານແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງເຖິງ 4 ຂົງເຂດຕົ້ນຕໍຄື: ປະຕິຮູບລະບົບການເມືອງ ແລະ ເສີມຂະຫຍາຍປະຊາທິປະໄຕ; ຊຸກຍູ້ການພັດທະນາເສດຖະກິດສັງຄົມ; ເພີ່ມທະວີການປ້ອງກັນຊາດ ແລະ ປັບປຸ້ງຄວາມໝັ້ນຄົງແຫ່ງຊາດ; ປະຕິບັດນະໂຍບາຍການຕ່າງປະເທດທີ່ເປັນເອກະລາດນັ້ນ, ແມ່ນຈະໄດ້ຮັບການປະຕິບັດຢ່າງສະເໝີຕົ້ນສະເໝີປາຍໃນໄລຍະ 6 ປີ ທີ່ທ່ານຮັບດຳລົງຕຳແໜ່ງເປັນປະທານາທິບໍດີສະຫະພັນລັດເຊຍ.
ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຕາມບັນດານັກສັງເກດການແລ້ວ, ການປະຕິບັດບັນດາໜ້າທີ່ເຊິ່ງທ່ານ Putin ຍົກອອກມານັ້ນ ບໍ່ແມ່ນເລື່ອງທີ່ງ່າຍດາຍ. ກ່ອນອື່ນໝົດ, ເພື່ອຫັນພື້ນຖານເສດຖະກິດເປັນທັນສະໄໝ, ທ່ານນາຍົກລັດຖະມົນຕີ Putin ຕ້ອງຍົກອອກບັນດາແຜນການປະຕິຮູບ ເພື່ອບັນລຸລະດັບເຕີບໂຕ ຈີດີພີ ໃຫ້ໄດ້ແຕ່ 6 – 7%, ນຳເສດຖະກິດລັດເຊຍ ຈາກອັນດັບທີ 11 ໃນປະຈຸບັນ ກາຍເປັນພື້ນຖານເສດຖະກິດໃຫຍ່ອັນດັບ 5 ຢູ່ໃນໂລກ ໃນທ້າຍທົດສະວັດນີ້, ປັບປຸງລະດັບຄ່າຄອງຊີບພື້ນຖານໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນ, ປະຕິຮູບກອງທັບ, ສາທາລະນະສຸກ, ເງິນເດືອນ… ສິ່ງດັ່ງກ່າວແມ່ນຍາກທີ່ຈະປະຕິບັດໄດ້, ຂະນະທີ່ຢູ່ລັດເຊຍ, ຈຳນວນຄົນທຸກຍາກກວມ 14,3% ຈຳນວນພົນລະເມືອງ. ໃນຂະນະນັ້ນຈຳນວນເງິນລົງທຶນໂດຍກົງຈາກຕ່າງປະເທດ (FDI) ພຽງແຕ່ບັນລຸລະດັບຕຳ່. ທ່ານ Putin ກໍ່ຕ້ອງແກ້ໄຂບັນຫາພື້ນຖານເສດຖະກິດຂອງປະເທດທີ່ຂຶ້ນກັບເລື່ອງສົ່ງອອກວັດຖຸດິບ ໃນຂະນະທີ່ປີກາຍນີ້, ນ້ຳມັນ ແລະ ອາຍແກດກວມເກືອບ 50% ລາຍຮັບງົບປະມານຂອງລັດເຊຍ. ປີ 2011, ອົງການຄວາມໂປ່ງໃສສາກົນໄດ້ຈັດລັດເຊຍເຂົ້າບັນຊີລາຍຊື່ບັນດາປະເທດທີ່ມີໄພສໍ້ລາດບັງຫຼວງຢູ່ໃນລະດັບສູງ. ນອກນັ້ນ, ທ່ານ Putin ຈະຕ້ອງປະເຊີນໜ້າກັບບັນດາຂະບວນການຄັດຄ້ານ, ທີ່ກໍ່ຄວາມຂາດສະຖຽນລະພາບໃຫ້ແກ່ປະເທດ, ເຊິ່ງປະກົດມີນັບແຕ່ພາຍຫຼັງການເລືອກຕັ້ງສະພາຕຳ່ເມື່ອເດືອນ 12/2011.
ໃນຂົງເຂດການຕ່າງປະເທດ, ຕາມນັກໄຈ້ແຍກຫຼາຍຄົນແລ້ວ, ການທ້າທາຍໃຫຍ່ທີ່ສຸດຕໍ່ກັບທ່ານ Putin ນັ້ນແມ່ນຄວາມແຕກຕ່າງກັນໃນທັດສະນະທີ່ມີຕໍ່ ອາເມລິກາ ແລະ ບັນດາປະເທດຝ່າຍຕາເວັນຕົກ ກ່ຽວກັບໂລກໃໝ່ ຕາມທິດຮັບໃຊ້ຜົນປະໂຫຍດຂອງຝ່າຍຕາເວັນຕົກ. ການແຊກແຊງດ້ວຍກຳລັງອາວຸດ ຫຼື ການຂົ່ມຂູ່ແຊກແຊງດ້ວຍກຳລັງອາວຸດຂອງອາເມລິກາ ແລະບັນດາພັນທະມິດຢູ່ຫຼາຍປະເທດເຄີຍເປັນພັນທະມິດຂອງລັດເຊຍ, ກໍ່ຄືແຜນການປ້ອງກັນລູກສອນໄພຢູ່ເອີລົບ ກໍ່ແມ່ນບັນດາສິ່ງທ້າທາຍໃຫຍ່ທີ່ສຸດສຳລັັບທ່ານ Putin.
ໃນສະຖານະການຄືດັ່ງກ່າວ, ການພັດທະນາເສດຖະກິດຂອງຈີນ ແລະບັນດາພື້ນຖານເສດຖະກິດທີ່ຫາກໍ່ພົ້ນເດັ່ນຂຶ້ນ ທັງແມ່ນກາລະໂອກາດໃຫຍ່ສຳຫຼັບລັດເຊຍ, ທັງແມ່ນການທ້າທາຍໃນຂະບວນວິວັດແຫ່ງການພັດທະນາ.
ທ່ານ Putin ຈະກັບຄືນສູ່ວັງ Kremli ໃນຕົ້ນເດືອນ 5 ຈະມາເຖິງ ເພື່ອຮັບຖານະຕຳແໜ່ງປະທານາທິບໍດີ. ແຕ່ດ້ວຍການສະໜັບສະໜູນຂອງປະຊາຊົນ ພ້ອມກັບຄຸນນະທາດດ້ານການເມືອງຂອງທ່ານ Putin , ຜູ້ມີສິດເລືອກຕັ້ງລັດເຊຍມີສິດມຸ້ງຫວັງຕໍ່ອະນາຄົດທີ່ຈົບງາມຂອງຕົນ.