“ ខ្ញុំស្រឡាញ់វៀតណាម ហើយមនោសញ្ជេតនានេះមិនដូចនឹងមនោសញ្ជេទនារបស់
ភ្ញៀវទេសចរណ៍ផ្សេងៗ ពេលមកដល់វៀតណាមទេ។ ពីព្រោះគ្រួសារខ្ញុំរស់នៅទីនេះ
។” នោះគឺជាការចែករំលែកពីកំឡោះកម្ពុជាមួយនាក់ពេលមកដល់ហាណូយ។
 |
| សេងប៉ង់ |
យុវជនសេងប៉ង់មានសម្បូរខ្មៅស្រអែម និងសក់រួញក្រញាញ់ ជាលក្ខណះសំ
គាល់ដោយឡែករបស់ជនកម្ពុជា ប៉ុន្តែមានឈាមជ័រវៀតណាម។ លោកតានិង
លោកយាយរបស់សេងប៉ង់ជាជនជាតិវៀតណាម។ លោកតានិងលោកយាយបាន
មកដល់កម្ពុជាពីឆ្នាំ១៩៣០ ហើយស្នាក់នៅប្រទេសនេះ។ ឪពុករបស់សេងប៉ង់ជា
កូនប្រុសទី២ក្នុងគ្រួសារមានបង ប្អូនចំនួន៨នាក់។ សេងប៉ង់គឺជំនាន់ទី៣ របស់គ្រួ
សារ និងខ្លួនមានឈានជ័រទាំងពីរសាសន៍។
នាបច្ចុប្បន្ន ឪពុកម្ដាយរបស់សេងប៉ង់នៅខេត្តកំពត់។ ពូ មិញ បង ប្អូនរបស់
សេងប៉ង់សុទ្ធតែរស់នៅជិតផ្ទះរបស់សេងប៉ង់ ដែរ។ បានប្រសូតឡើងក្នុងមហា
គ្រួសារដូច្នេះ បានជាកាលនៅតូច សេងប៉ង់បានមានឱកាសធ្វើស្គាល់ជាមួយ
ភាសា និងវប្បធម៌វៀតណាម។ ធំដឹងក្តីឡើងសេងប៉ង់ មានគោលបំណងបានវិលត្រឡប់មកវៀតណាមវិញ បានត្រឡប់មកនឹងប្រភពដើមរបស់ខ្លួន។
មុននោះ សេងប៉ង់បានត្រឡប់មកសាកសួរសុខទុក្ខសាច់ញាត្តិនៅវៀត
ណាមឬទៅទស្សនាទីក្រុងហូជីមិញនៅភាគខាងត្បូង ពីពីរដល់៣ដង។
ប៉ុន្តែលើកនេះខុសពីលើកមុន សេងប៉ង់បានវិលត្រឡប់មកវៀតណាមក្នុងតួនា
ទីជានិស្សិតកម្ពុជា១នាក់ ហើយបានសិក្សារនៅទីក្រុងហាណូយ (ភាគខាងជើង
វៀតណាម)។ នេះគឺជាលើកទី១ដែលកំឡោះអាយុ២០ឆ្នាំនេះបានមកដល់ហា
ណូយ។
“ ពេលបានជ្រើសរើសមកសិក្សារនៅវៀតណាម ឪពុក ម្ដាយខ្ញុំសប្បាយរីក
រាយណាស់។ នៅទីនេះ ខ្ញុំត្រូវបានរដ្ឋាភិបាល លោកគ្រូអ្នកគ្រូវៀតណាមយកចិត្ត
ទុកដាក់ និងថែទាំអោយសប់បែបយ៉ាងតាំងពីការសិក្សារៀនសូត្រ ដល់ការហូប
ចុក ស្នាក់នៅ។ រស់នៅវៀតណាមមានការខុសប្លែកជាច្រើនបើប្រៀបនឹងកម្ពុជា
ប៉ុន្តែគ្មានបញ្ហាអ្វីទេ។ ពីព្រោះ វៀតណាមជាគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ។”
 |
| សេងប៉ង់និងមិត្តភក្តិនៅសាលាមិត្តភាព៨០ |
ការខុសប្លែកក្នុងភាសាជានិច្ចកាលជាការលំបាកសំរាប់ជនបរទេសនានា
ពេលមកដល់វៀតណាម។ ប៉ុន្តែចំពោះសេងប៉ង់វិញគឺមិនជាបញ្ហាទេពីព្រោះគេ
បានស្គាល់ភាសាវៀតណាមគ្រាន់បើហើយ។ ដូច្នេះ សេងប៉ង់ បានក្លាយទៅជា
អ្នកបក់ប្រែអោយមិត្តនិស្សិតកម្ពុជាផ្សេងៗដែលកំពុងសិក្សារនៅសាលាមិត្តភាព
៨០ ទីរួមខេត្ត Son Tay ជាយទីក្រុងហាណូយ។ មិត្តសាំងធីសា -ប្រធានក្រុម
និស្សិតកម្ពុជានៅសាលាមិត្តភាព៨០ បានអោយដឹងថា៖
“ នៅពេលអ្នកគ្រូបង្រៀន សេងប៉ង់តែងតែបកប្រែអោយមិត្តក្នុងថ្នាក់រៀន
ស្ដាប់។ ពេលទៅផ្សារគាត់ក៏ទៅតាមនិងជាអ្នកតថ្លៃ។ នៅពេលឈឺស្កាត់ មិត្តនា
នាមិនហៅប្រធានទេ ហើយគេហៅសេងប៉ង់នាំទៅជួបគ្រូពេទ្យរបស់សាលា។”
ទោះបីជាចេះនិយាយភាសាវៀតណាមក្តី ប៉ុន្តែសេងប៉ង់ក៏ជួបការលំបាក
ជាច្រើនក្នុងពេលសរសេរនិងអានផងដែរ។តាមសេងប៉ង់ថា៖ភាសាវៀតណាម
ពិបាកដោយបណ្ដាសញ្ញា៖
“ ពេលទើបរៀន ខ្ញុំឃើញថាលំបាកម៉េន ជាពិសេសគឺពេលសរសេរតាមអាន
និងអាន ។ ប៉ុន្តែដោយមានការជួយឧបត្ថម្ភពីលោកគ្រូ អ្នកគ្រូ និងមិត្តនានា ខ្ញុំនឹងខំ
ប្រឹងប្រែងរៀនសូត្រអោយបានល្អ។”
និយាយអំពីវប្បធម៌ មនុស្សវៀតណាម សេងប៉ង់អោយដឹងថា៖ មនុស្ស
វៀតណាមរ៉ាក់ទាក់ ស្និទ្ធស្នាលណាស់ ហើយវប្បធម៌មានចំណុចពិសេសដោយ
ឡែក ខុសពីកម្ពុជាច្រើន និងសេងប៉ង់មានគោលបំណងថានឹងបានទៅច្រើន
កន្លែង សិក្សារបានច្រើនថែមទៀតដើម្បីក្រោយនេះបំរើប្រទេសជាតិផង និង
ឧទ្ទេសនាមអំពីវប្បធម៌វៀតណាមចំពោះមិត្តកម្ពុជាទៀតផង។ ដោយភាព
ស្មោះត្រង់ និងស្និទ្ធស្នាល បានជាសេងប៉ង់ នៅឯណាក៏ទទួលបានក្តីស្រឡាញ់
ចូលចិត្តពីមិត្តភក្តិគ្រប់រូប។ Nong Quang Huy និង Ly Van Ba ជាកូនសិស្សថ្នាក់
ទី១០ នៅសាលាមិត្តភាព ៨០ បានអោយដឹងថា៖
“ លើកដំបូងជួបគាត់ ខ្ញុំស្ទាក់ស្ទើរណាស់។ ប៉ុន្តែ បន្ទាប់ពីពេលបានជួបប្រា
ស្រ័យជាមួយគ្នាលើកច្រើន ខ្ញុំនិងគាត់ស្និទ្ធស្នាល។ ហើយជួលកាលនិយាយភា
សាវៀតណាមជួលកាលនិយាយភាសាអង់គ្លេស។”
“ យើងខ្ញុំគោរព រាប់អានគ្នា។ ជួនកាលខ្ញុំជួយគាត់រៀនភាសាវៀតណាម និង
គាត់ជួយខ្ញុំរៀនភាសាអង់គ្លេសណាស់។ ក្រៅពីនោះ យើងខ្ញុំក៏បាន មើលទួរទស្សន៍
កាសែតជាមួយគ្នា។”
ឆ្នាំនេះគឺជា ឆ្នាំដំបូងដែលសេងប៉ង់ទទួលបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីនៅវៀតណាម ។
ទោះបីជាព្រួយបន្តិចពីព្រោះមិនបានទទួលបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីជាមួយគ្រួសារនិងមិត្ត
ភក្តិនៅកម្ពុជាក្តី ប៉ុន្តែសេងប៉ង់នៅសប្បាយរីករាយ រងចាំទទួលបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីជា
ប្រពៃណីរបស់ជនវៀតណាម។ សេងប៉ង់បានស្ដាប់ច្រើនអំពីនំអន្សោមក្តី ប៉ុន្តែមិន
ទាន់បានហូបទេ ហើយជាពិសេសគឺចំពេលទទួលបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មី។ បងក៏មាន
ផែនការទៅទស្សនាខេត្តមួយចំនួននៅភាគខាងជើងវៀតណាមក្នុងឱកាសបុណ្យ
ចូលឆ្នាំថ្មី ដើម្បីទទួលបរិយាកាសត្រជាក់ផង មើលទស្សនាផ្កាម៉ាក់ឃៃ និងចូលរួម
ពិធីបុណ្យធំៗនាដើមឆ្នាំថ្មីផង។ នេះក៏គឺជាបណ្ដាអនុស្សាវរីយ៍មិនអាចបំភ្លេចបាន
ចំពោះកំឡោះកម្ពុជារូបនេះ នៅពេលត្រឡប់ទៅប្រទេសកម្ពុជាវិញ៕