(VOVWORLD) -ໝູ່ບ້ານຈຳບິ່ງດຶກທີ່ຕາແສງຟານຫຽບເມືອງບັກບິ່ງແມ່ນໝູ່ບ້ານເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາພຽງໝູ່ບ້ານດຽວທີ່ຍັງເຫຼືອໃນແຂວງບິ່ງທ້ວນ ນີ້ແມ່ນມໍລະດົກວັດທະນະທຳບໍ່ເປັນວັດຖຸລະດັບຊາດຊຶ່ງໄດ້ຮັບການຮັບຮອງຈາກກະຊວງວັດທະນະທຳກິລາແລະທ່ອງທ່ຽວປີ 2012 ແລະປັດຈຸບັນທາງແຂວງບິ່ງທ້ວນພວມປະກອບເອກະສານເພື່ອຢືນສະເໜີຕໍ່ອົງການ Unesco ນຳເຂົ້າບັນຊີລາຍຊື່ມໍລະດົກວັດທະນະທຳບໍ່ເປັນວັດຖຸຄວນໄດ້ຮັບການປົກປັກຮັກສາ. ອຳນາດການປົກຄອງ ແລະພໍ່ແມ່ພີ່ນ້ອງຢູ່ແຫ່ງນີ້ ພວມມານະພະຍາຍາມເພື່ອອະນຸລັກຮັກແລະຂະຫຍາຍໝູ່ບ້ານອາຊີບຕໍ່ໜ້າຄວາມຫຍຸ້ງຍາກສິ່ງທ້າທາຍນາໆປະການ
 ນັກສິລະປະການເຮັດເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາ |
ພໍ່ແມ່ພີ່ນ້ອງເຜົ່າຈຳເຄີຍດຳລົງຊີວິດຢູ່ແຄມທະເລພາກກາງ ຫວຽດນາມມາແຕ່ດົນນານແລະໄດ້ເຄີຍສ້າງພື້ນຖານວັດທະນະທຳທີ່ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ. ພ້ອມກັບບັນດາອາຊີບທີ່ມີມາແຕ່ດົນນານຄືການຜະລິດກະສິກຳ, ຕ່ຳແຜ່ນຕັດຫຍິບ, ອາຊີບເຮັດເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົ່າຂອງຊາວເຜົ່າຈຳໃນແຂວງບິ່ງທ້ວນກໍ່ແມ່ນໜຶ່ງໃນບັນດາອາຊີບທີ່ມີມາແຕ່ດົນນານ ຍັງຮັກສາໄວ້ຈົນຮອດປັດຈຸບັນ. ຕາມບັນດານັກສິລະປະການແລ້ວອາຊີບເຮັດເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາຢູ່ບ້ານບິ່ງດຶກມີມາແຕ່ດົນນານທີ່ສຸດເຊິ່ງໄດ້ຮັບການຮັກສາໄວ້ຈາກບັນດາຄອບຄົວຊາວເຜົ່າຈຳຫຼາຍລຸ້ນຄົນຢູ່ແຫ່ງນີ້. ປ້າເດີນທິຫ້ຽວ ຢູ່ໝູ່ບ້ານເຮັດເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາຈຳບິ່ງດຶກໃຫ້ຮູ້ວ່າ:
“ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ປະກອບອາຊີບເຮັດເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົານີ້ ນັບແຕ່ຄາວຂ້າພະເຈົ້າມີອາຍຸພຽງ 5 ປີແລະເມື່ອໃຫຍ່ຂຶ້ນຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ມີພໍ່ບໍ່ມີແມ່, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮຽນວິຊາຊີບນີ້ ຈາກຊາວບ້ານຢູ່ບ້ານໃກ້ເຮືອນຄຽງເພື່ອຫາເງິນລ້ຽງຊີບ. ຄາວຂ້າພະເຈົ້າມີອາຍຸ 44 ປີຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄປ ຍີ່ປຸ່ນຮຽນວິຊາຊີບເປັນເວລາ 2 ເດືອນແລະເມື່ອສະແດງການເຮັດອາຊີບຢູ່ ຍີ່ປຸນເຂົາເຈົ້າກໍ່ນິຍົມຊົມຊອບທີ່ສຸດເຂົາເຈົ້າມັກນຳໃຊ້ບັນດາຜະລິດຕະພັນຂອງຫວຽດນາມເຂົາເຈົ້າໄດ້ຕີລາຄາສູງແລະຍ້ອງຍໍເຄື່ອງຂອງຫວຽດນາມເຮັດດ້ວຍມືງາມທີ່ສຸດ”.
ຜ່ານໄລຍະເວລາແລະຕໍ່ໜ້າກຳລັງດັນເສດຖະກິດຕະຫຼາດ, ການດຳລົງຊີວີດແບບອຸດສາຫະກຳ, ຂອບຂະໜາດການຜະລິດຂອງໝູ່ບ້ານເຄື່ອງປັ້ນດິນປັ້ນເຜົາບິ່ງດຶກພວມຖືກຮັດແຄບເຂົ້າ, ຈຳນວນຄອບຄົວປະກອບອາຊີບນີ້ ຈາກ 100 ຄອບຄົວເມື່ອກ່ອນນີ້ ມາຮອດປັດຈຸບັນຍັງເຫຼືອພຽງ 64 ຄອບຄົວເທົ່ານັ້ນ. ພ້ອມກັບສາເຫດແມ່ນຍ້ອນລາຄາຕ່ຳ, ການຈຳໜ່າຍບໍ່ຫຼາຍ, ອີກບັນຫາໜຶ່ງໃນປັດຈຸບັນແມ່ນແຫຼ່ງວັດສະດຸເຮັດເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາຄືດິນດາກຟືນພວມຂາດແຄນ. ນັກສິລະປະການຫງວຽນທິມິງໃຫ້ຮູ້ວ່າ:
“ພໍ່ແມ່ພີ່ນ້ອງໃນໝູ່ບ້ານອາຊີບມີຄວາມຫວັງຢາກມີດິນດາກເພື່ອເຮັດເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາແຕ່ແຫຼ່ງວັດສະດຸໃນປັດຈຸບັນຂາດແຄນແລະລາຄາກໍ່ສູງ. ອຳນາດການປົກຄອງພວມຊອກຫາວິທີເພື່ອໃຫ້ພໍ່ແມ່ພີ່ນ້ອງມີດິນດາກເພື່ອເຮັດເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາ”.
ຕໍ່ໜ້າສະພາບຕົວຈິງດັ່ງກ່າວ, ນັບແຕ່ທ້າຍປີ 2020 ທາງແຂວງໄດ້ໄປສຳຫຼວດກຳນົດບໍລິເວນຂຶ້ນກັບບ້ານ ຫ໋າຍທຸ່ຍຕາແສງ ຫ໋າຍນິງເມືອງບັກບິ່ງມີປະລິມານດິນດາກຫຼາຍພໍສົມຄວນ ແທດເໝາະກັບເລື່ອງເຮັດເປັນວັດຖຸດິບເຮັດເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາ. ທ່ານ ຮວິ່ງຢຸຍຄາຍ ຮອງປະທານຄະນະກຳມະການປະຊາຊົນເມືອງບັກບິ່ງແຂວງບິ່ງທ້ວນໃຫ້ຮູ້ວ່າ:
“ພະແນກກໍ່ສ້າງກໍ່ໄດ້ຢືນເອກະສານເຖິງຄະນະກຳມະການປະຊາຊົນແຂວງ ກ່ຽວກັບບັນຫານີ້. ຍ້ອນຈຸດພິເສດສະເພາະຂອງບໍ່ດິນດາກຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ການຜະລິດເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາທີ່ແຕກຕ່າງກັບບໍ່ດິນດາກຮັບໃຊ້ການຜະລິດດິນຈີ່ ໂດຍທົ່ວໄປ, ດັ່ງນັ້ນກໍ່ໄດ້ສະເໜີໃຫ້ເພີ່ມເຕີມອາດຈະສະຫງວນເນື້ອທີ່ສາມເຮັກຕານີ້ ເພື່ອໃຫ້ພໍ່ແມ່ພີ່ນ້ອງຂຸດຄົ້ນແຮ່ທາດກ່ຽວກັບດິນດາກຕາມກົດໝາຍວ່າດ້ວຍແຮ່ທາດ”.
ພ້ອມກັບການຊອກຫາແຫຼ່ງຂຸດຄົ້ນວັດຖຸດິບເປັນປົກກະຕິຖືກຕ້ອງຕາມກົດໝາຍ, ແຂວງບິ່ງທ້ວນກໍ່ຍັງສ້າງແຜນການຊອກຫາສົ້ນອອກໃຫ້ແກ່ຜະລິດຕະພັນຄິດໄລ່ເຖິງການວາງແຜນຜັງສະເພາະສຳລັບການຜະລິດຢູ່ໝູ່ບ້ານເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາຈຳບິ່ງດຶກ. ທ່ານຫວໍ໊ວັນຮວ່າຫົວໜ້າພະແນກອຸດສາຫະກ ຳການຄ້າແຂວງບິ່ງທ້ວນຖືວ່າ:
“ພວກຂ້າພະເຈົ້າພວມຊອກຫາບັນດານັກລົງທຶນທີ່ມີຄວາມສຸມຈິດສຸມໃຈເຄື່ອນໄຫວບໍ່ເພື່ອການດຳເນີນທຸລະກິດແຕ່ຕ້ອງແນໃສ່ຈຸດປະສົງອະນຸລັກຮັກສາແລະຂະຫຍາຍເຄື່ອງໝາຍການຄ້າເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາໃນອະນາຄົດ”.
ພ້ອມກັບການຊອກຫາແຫຼ່ງວັດຖຸດິບຮັບໃຊ້ການຜະລິດ, ຄວາມມານະພະຍາຍາມຊອກຫາສົ້ນເຂົ້າວາງແຜນຜັງໝູ່ບ້ານອາຊີບຕິດພັນກັບຮູບແບບການທ່ອງທ່ຽວ ໝູ່ບ້ານເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາຈຳບິ່ງດຶກຈະສືບຕໍ່ຄົງຕົວແລະຂະຫຍາຍຕົວຮັກສາສິ່ງທີ່ຍອດຍິ່ງແລະຄວາມງາມແບບຮົກເຮື້ອຂອງເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາບູຮານກ່ອນນີ້ນັບຮ້ອຍປີ.