(vovworld) - ວັນທີ 7/3/2012, ກຳມາທິການການຕ່າງປະເທດຂອງສະພາຕຳ່ ອາເມລິກາ ໄດ້ຮັບຮອງເອົາສິ່ງທີ່ເອີ້ນວ່າ “ຮ່າງສິດທິມະນຸດຫວຽດນາມ”, ໃນນັ້ນໄດ້ຍົກອອກບັນດາຂໍ້ມູນຂ່າວທີ່ຜິດເຂວ, ຂາດຄວາມພາວະວິໄສກ່ຽວກັບສະພາບການປະຕິບັດສິດທິມະນຸດຢູ່ຫວຽດນາມ. ເລື່ອງຮັບຮອງເອົາຮ່າງສິດທິມະນຸດຫວຽດນາມບໍ່ພຽງແຕ່ສອ່ງແສງສິດທິມະນຸດຢູ່ຫວຽດນາມບໍ່ຖືກກັບຄວາມເປັນຈິງ ເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງໄປຝືນກັບທ່າອ່ຽງຂອງບັນດາປະຊາຊາດ, ໃນນັ້ນມີຫວຽດນາມ ແລະ ອາເມລິກາທີ່ພວມນັບມື້ນັບຕັ້ງຫນ້າໂອ້ລົມສົນທະນານຳກັນກ່ຽວກັບບັນຫາສິດທິມະນຸດ.
ສະມາຊິກສະພາຕຳ່ ອາເມລິກາ Eni Faleomaraga ຖືວ່າ: ເລື່ອງຮັບຮອງເອົາຮ່າງສິດທິມະນຸດຫວຽດນາມບໍ່ສະເໝີພາບທີ່ມີຕໍ່ຫວຽດນາມ
ພາບ:ຈາກ internet |
ຫວຽດນາມ ແລະ ອາເມລິກາ ມີຄວາມແຕກຕ່າງກ່ຽວກັບບັນຫາສິດທິມະນຸດ, ນັ້ນແມ່ນຄວາມຈິງທີ່ບໍ່ອາດປະຕິເສດໄດ້. ແຕ່ສິ່ງນັ້ນບໍ່ໝາຍຄວາມວ່າ ຫວຽດນາມບໍ່ມີສິດທິມະນຸດ. ໃນການຕອບສຳພາດຕໍ່ນັກຂ່າວວິທະຍຸກະຈາຍສຽງຫວຽດນາມຫວ່າງແລ້ວນີ້, ທ່ານ ດັ້ງຢູງຈີ ຮອງຫົວຫນ້າສະຖາບັນຄົ້ນຄ້ວາສິດທິມະນຸດ, ສັງກັດສະຖາບັນການເມືອງການປົກຄອງແຫ່ງຊາດ ໂຮ່ຈິມີນ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ: ພາຍຫລັງກາຍເປັນສະມາຊິກຂອງສະຫະປະຊາຊາດເມື່ອປີ 1977, ຫວຽດນາມ ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມບັນດາສົນທິສັນຍາສາກົນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງເຖິງບັນຫາສິດທິມະນຸດໂດຍໄວ ແລະ ມາຮອດປະຈຸບັນໄດ້ກາຍເປັນສະມາຊິກຂອງສົນທິສັນຍາສິດທິມະນຸດທີ່ສຳຄັນເກືອບທັງໝົດ. ໃນຊຸມປີຜ່ານມາ, ຫວຽດນາມ ໄດ້ປະຕິບັດບັນດາພັນທະຂອງປະເທດສະມາຊິກຂອງສົນທິສັນຍາກ່ຽວກັບສິດທິມະນຸດເປັນຢ່າງດີ ແລະ ເດືອນ 9/2009, ຫວຽດນາມ ໄດ້ປ້ອງກັນບົດລາຍງານສຳຫລວດກວດກາຕາມໄລຍະກຳນົດທີ່ສະພາສິດທິມະນຸດຂອງສະຫະປະຊາຊາດສຳເລັດຜົນ. ສິ່ງເປັນພິເສດນັ້ນແມ່ນ ໃນຕະຫລອດໄລຍະແຫ່ງການປ່ຽນແປງໃຫມ່, ຫວຽດນາມ ນັບມື້ນັບມີຄວາມເອົາໃຈໃສ່ພິເສດເຖິງການສ້າງລະບົບກົດໝາຍໃຫ້ສົມບູນແບບຕາມທິດນັບມື້ນັບຮັບປະກັນສິດທິມະນຸດດີກວ່າ. ທີ່ຈິງແລ້ວ ບັນດາສິດທິມະນຸດ ຢູ່ ຫວຽດນາມ ນັບມື້ນັບໄດ້ຮັບການເປີດກວ້າງ ແລະ ຍົກສູງຂຶ້ນ. ທ່ານ ດັ້ງຢູງຈີ ເວົ້າວ່າ:
“ຖ້າອີງຕາມບັນດາມາດຕະຖານກ່ຽວກັບສິດທິມະນຸດຂອງສະຫະປະຊາຊາດ ອາດຈະເຫັນໄດ້ວ່າ ບັນດາຜົນງານກ່ຽວກັບສິດທິມະນຸດຢູ່ຫວຽດນາມ ແມ່ນສະແດງອອກຢູ່ບ່ອນວ່າ ປະຊາຊົນຫວຽດນາມ ນັບມື້ນັບມີຄວາມເສລີກວ່າ, ບໍ່ພຽງແຕ່ໃນການເຄື່ອນໄຫວທາງດ້ານເສດຖະກິດເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງມີຄວາມເສລີໃນການເລືອກເຟັ້ນບ່ອນຢູ່ອາໄສ, ບ່ອນເຮັດວຽກຂອງຕົນ, ເຂົ້າອອກເມືອງຢ່າງເສລີ, ໄດ້ຮັບການປົກປ້ອງຢ່າງສະເໝີພາບລະຫວ່າງທຸກຄົນ ແລະ ຕໍ່ຫນ້າກົດໝາຍ. ປະຊາຊົນມີຄວາມເສລີເມື່ອສະແດງບັນດາທັດສະນະຂອງຕົນຜ່ານພາຫະນະສື່ມວນຊົນ, ມີສິດຮ້ອງທຸກ, ຮ້ອງຟ້ອງສຳລັບບັນດາການເຄື່ອນໄຫວ, ວຽກງານທີ່ຜິດພາດຂອງອຳນາດການປົກຄອງຂັ້ນຕ່າງໆ. ສິດສຳພັດກັບຂໍ້ມູນຂ່າວສານກໍໄດ້ຮັບການຕອບສະຫນອງເທື່ອລະກ້າວ. ຊີວິດທາງດ້ານເສດຖະກິດ ວັດທະນະທຳ ສັງຄົມ ກໍໄດ້ຮັບການຍົກສູງຂຶ້ນຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ. ບັນດາສິ່ງດັ່ງກ່າວບໍ່ແມ່ນປະຊາຊົນເຂດຕົວເມືອງໄດ້ຊົມໃຊ້ເທົ່ານັ້ນ ຫາກປະຊາຊົນບັນດາເຜົ່າຢູ່ທຸກແຖບຖິ່ນຂອງປະເທດຊາດ, ປະຊາຊົນຢູ່ເຂດຫ່າງໄກສອກຫລີກກໍໄດ້ຊົມໃຊ້ອີກດ້ວຍ.”
ໃນຫລາຍປີຜ່ານມາ ຫວຽດນາມ ບໍ່ພຽງແຕ່ບັນລຸບັນດາຜົນງານໃນການຮັບປະກັນສິດທິມະນຸດໃນທຸກຂົງເຂດ ແລະ ໄດ້ຮັບການຮັບຮູ້ຈາກປະຊາຄົມໂລກເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງມານະພະຍາຍາມຊ່ວຍປະຊາຄົມໂລກມີຄວາມເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບບັນຫາສິດທິມະນຸດຂອງຫວຽດນາມກວ່າອີກ. ເມື່ອເຕື້ອງເຖິງບັນຫານີ້ ທ່ານດັ້ງຢູງຈີ ເນັ້ນຫນັກວ່າ:
“ຫວຽດນາມ ນັບມື້ນັບຕັ້ງຫນ້າໃນການໂອ້ລົມສົນທະນາກັບປະຊາຊາດຕ່າງໆ ແລະ ອົງການຈັດຕັ້ງສາກົນກ່ຽວກັບບັນຫາສິດທິມະນຸດ. ມີຫລາຍຮູບການໂອ້ລົມສົນທະນາກ່ຽວກັບສິດທິມະນຸດຄື: ໂອ້ລົມສົນທະນາລະຫວ່າງລັດ ກັບລັດ, ລະຫວ່າງລັດຖະບານກັບລັດຖະບານ, ລະຫວ່າງສະມາຊິກສະພາແຫ່ງຊາດນຳກັນ ລະຫວ່າງອົງການຈັດຕັ້ງມະຫາຊົນນຳກັນ. ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ ນີ້ແມ່ນຈຸດຕັ້ງຫນ້າ ເພາະວ່າ ມັນບໍ່ພຽງແຕ່ຜ່ານການໂອ້ລົມສົນທະນາພວກເຮົາຈຶ່ງສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ບັນດາຝ່າຍເຂົ້າໃຈແຈ້ງກ່ຽວກັບບັນດາບັນຫາທີ່ມີຄວາມສົນໃຈຂອງຕົນ ແລະ ບັນດາຜູ້ໂອ້ລົມສົນທະນາກໍມີຄວາມເຂົ້າໃຈແຈ້ງກ່ຽວກັບບັນຫາຊຶ່ງຫວຽດນາມພວມມີຄວາມສົນໃຈ.”
ອາດຈະເຫັນໄດ້ຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າ ບັນຫາສິດທິມະນຸດມີບັນດາຄວາມແຕກຕ່າງ ໂດຍອີງໃສ່ລະດັບການພັດທະນາ ແລະ ເງື່ອນໄຂຄວາມເປັນຈິງຂອງແຕ່ລະປະເທດ ແຕ່ຫວຽດນາມ ຍາມໃດກໍພ້ອມແລ້ວຮ່ວມມື ແລະ ໂອ້ລົມສົນທະນາກັບບັນດາປະເທດ, ອົງການຈັດຕັ້ງສາກົນ, ໃນນັ້ນມີອາເມລິກາ ເພື່ອເພີ່ມທະວີຄວາມເຂົ້າອົກເຂົ້າໃຈເຊິ່ງກັນ ແລະກັນ ກ່ຽວກັບຄວາມແຕກຕ່າງ, ບໍ່ສະເພາະບັນຫາກ່ຽວຂ້ອງເຖິງສິດທິມະນຸດ. ແຕ່ການໂອ້ລົມສົນທະນາ ແລະ ການຮ່ວມມືສາກົນໃນຂົງເຂດສິດທິມະນຸດຕ້ອງອີງໃສ່ພື້ນຖານຄວາມສະເໝີພາບ, ເຄົາລົບເຊິ່ງກັນ ແລະ ກັນ, ບໍ່ແຊກແຊງເຂົ້າວຽກງານພາຍໃນຂອງກັນ ເພື່ອຈຸດໝາຍລວມແມ່ນປົກປັກຮັກສາ, ຊຸກຍູ້ສິດທິມະນຸດໃຫ້ນັບມື້ນັບດີກວ່າເກົ່າ. ເລື່ອງກຳມາທິການການຕ່າງປະເທດສະພາຕຳ່ ອາເມລິກາ ຮັບຮອງເອົາຮ່າງສິດທິມະນຸດຫວຽດນາມ ແມ່ນວຽກທີ່ຂາດເຈດຕະນາດີ ໄປຝືນກັບສາຍພົວພັນທີ່ຈົບງາມລະຫວ່າງຫວຽດນາມ ແລະ ອາເມລິກາປະຈຸບັນ. ຫາງສຽງຖືວ່າ ບັນດາຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງ ຫວຽດນາມ ແລະ ອາເມລິກາ ໃນຂົງເຂດສິດທິມະນຸດຄວນສືບຕໍ່ໄດ້ຮັບການແລກປ່ຽນຢ່າງກົງໄປກົງມາບົນຈິດໃຈສ້າງສັນ ແລະ ເຄົາລົບເຊິ່ງກັນ ແລະ ກັນ, ເພື່ອເພີ່ມທະວີຄວາມເຂົ້າອົກເຂົ້າໃຈ ແລະ ປະກອບສ່ວນຊຸກຍູ້ການພົວພັນລະຫວ່າງສອງປະເທດ ກວ່າການປະຕິບັດບັນດາວຽກງານທີ່ມີລັກສະນະບັງຄັບ ແລະ ແຊກແຊງເຂົ້າວຽກງານພາຍໃນຂອງຫວຽດນາມ.
ນັກຂ່າວທູຮວາ