ພິທີມອບລາງວັນການເສັງດັ່ງກ່າວ ໄດ້ດຳເນີນໃນງານລາຕີ “ຄ່ຳຄືນແຫ່ງໄມຕີຈິດມິດຕະພາບ ອິນໂດເນເຊຍ - ຫວຽດນາມ” ທີ່ຈັດຂຶ້ນໃນວັນທີ 16 ພະຈິກ ຜ່ານມາ ຢູ່ ໂຮງລະຄອນໃຫຍ່ ຮ່າໂນ້ຍ. ຕໍ່ໄປເຊີນທ່ານຕິດຕາມບົດສາລະຄະດີຂອງນັກຂ່າວ ງວຽນຮ່າ ກ່ຽວກັບຄວາມໝາຍຂອງການເສັງດັ່ງກ່າວ.

    ພາຍຫຼັງປຸກລະດົມມາເປັນເວລາເກືອບ 1 ເດືອນ, ແຕ່ວັນທີ 3 – 24 ຕຸລາ, ຄະນະຈັດຕັ້ງໄດ້ຮັບບົດສົ່ງເຂົ້າຮ່ວມການເສັງຈໍານວນ 22 ບົດ ຈາກຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມໃນທົ່ວປະເທດ ຫວຽດນາມ ແລະ ນັກສຶກສາ ຫວຽດນາມ ທີ່ພວມດຳລົງຊີວິດ, ຮ່ຳຮຽນ ຢູ່ ອິນໂດເນເຊຍ. ຜ່ານຄຼິບວີດີໂອ ທີ່ມີຄວາມຍາວ 2 ນາທີ, ບັນດາຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມຈະແບ່ງປັນກ່ຽວກັບການຄົ້ນຫາຂອງເຂົາເຈົ້າຢູ່ ອິນໂດເນເຊຍ, ກ່ຽວກັບຄວາມຮັກທີ່ເຂົາເຈົ້າມີຕໍ່ວັດທະນະທຳ, ປະເທດຊາດ ແລະ ປະຊາຊົນ ອິນໂດເນເຊຍ.

ດິງທິທ໊າຍລິງ ຜູ້ໄດ້ຮັບລາງວັນທີ 2 ແລະ ຫງວຽນທິເຮືອງ ຜູ້ໄດ້ຮັບລາງວັນທີ 3 ໃນການເສັງ “Aku dan ອິນໂດເນເຊຍ”

        “ແນວຄວາມຄິດຫຼັກໆຂອງນ້ອງ ແມ່ນເລົ່າກ່ຽວກັບບັນດາຄວາມຊົງຈຳທີ່ດີງາມ ໃນຂະນະທີ່ພວມຮ່ຳຮຽນຢູ່ ອິນໂດເນເຊຍ.  ຄວາມແຕກຕ່າງກັນລະຫວ່າງການດຳລົງຊີວິດໃນປັດຈຸບັນ ແລະ ການດຳລົງຊີວິດໃນໄລຍະ 1 ປີ ທີ່ໄປຮຽນຕາມທຶນການສຶກສາ Darmasiswa ໄດ້ເປັນແຮງຈູງໃຈໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າເຂົ້າຮ່ວມການເສັງນີ້. ຂ້າພະເຈົ້າຫວັງວ່າ ແຕ່ລະຄົນຈະມີຫຼາຍມູມມອງທີ່ແຕກຕ່າງກັນກ່ຽວກັບປະເທດ ອິນໂດເນເຊຍ ຕື່ມອີກ. ທຸກຄົນສາມາດເຫັນໄດ້ວ່າ ອິນໂດເນເຊຍກໍນຳມາໃຫ້ນ້ອງ ແລະ ເພື່ອນຄົນອື່ນໆ ມີບັນດາພາບຖ່າຍທີ່ສວຍງາມໃນຊີວິດ, ແຕ່ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງແມ່ນໄປຮຽນຢູ່ ເອີຣົບ ຫຼື ອາເມລິກາ”.

        “ໃນຄຼິບວິດີໂອນີ້, ພວກນ້ອງໄດ້ແບ່ງປັນກ່ຽວກັບບັນດາການຄົ້ນຫາຂອງຕົນໃນໄລຍະຮ່ຳຮຽນ ຢູ່ ອິນໂດເນເຊຍ. ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ນ້ອງຮູ້, ນ້ອງເຂົ້າໃຈກ່ຽວກັບປະເທດນີີ້, ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ນ້ອງຄິດຮອດປະເທດ ອິນໂດເນເຊຍ ທີ່ສຸດ ແລະ ລົງທ້າຍ ວີດີໂອນີ້, ນ້ອງໄດ້ຂັບຮ້ອງຕອນໜຶ່ງໃນບົດເພງ Tanah Air, ບົດເພງທຳອິດຂອງ ອິນໂດເນເຊຍ ເຊິ່ງນ້ອງໄດ້ຮັບຟັງ ແລະ ສຳລັບນ້ອງແລ້ວ ອິນໂດເນເຊຍ ປຽບເໝືອນດັ່ງປະເທດທີ 2 ຂອງຕົນ”.

        “ນ້ອງເຂົ້າຮ່ວມການເສັງນີ້ ຍ້ອນວ່າ ນ້ອງຢາກປະກອບສ່ວນເລັກໆນ້ອຍໆ ເຂົ້າໃນການແຜ່ຂະຫຍາຍວັດທະນະທຳ ອິນໂດເນເຊຍ, ພິເສດແມ່ນແພ ບາຕິກ ໃຫ້ເພື່ອນໆຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລ ສັງຄົມ ແລະ ມະນຸດສາດ ຮ່າໂນ້ຍ ແລ້ວຫຼັງຈາກນັ້ນແມ່ນບັນດາເພື່ອນນັກສຶກສາໃນທົ່ວນະຄອນ ຮ່າໂນ້ຍ. ຄຼິບວີດີໂອຂອງນ້ອງ ແມ່ນກ່ຽວຂ້ອງເຖິງເຫດການ “’ງານບຸນແລກປ່ຽນວັດທະນະທຳ” (Culture exchange) ຢູ່ນະຄອນ Kudus, ນ້ອງໄດ້ສຳຜັດກັບການແຕ້ມ Batik ແລະ ຮູ້ສຶກວ່າປະທັບໃຈອີ່ຫຼີ”.

        ນັ້ນແມ່ນຄໍາແບ່ງປັນຂອງ ຟ້າມອ໊ຽນແອັວງ ຜູ້ໄດ້ຮັບລາງວັນທີໜຶ່ງ, ດິງທິທ໊າຍລິງ ຜູ້ໄດ້ຮັບລາງວັນທີ 2 ແລະ ຫງວຽນທິເຮືອງ ຜູ້ໄດ້ຮັບລາງວັນທີ 3 ໃນການເສັງ “Aku dan ອິນໂດເນເຊຍ”  ກ່ຽວກັບເຫດຜົນ ແລະ ສານທີ່ເຂົາເຈົ້າຝາກຝັງໃນຄຼິບວີດີໂອຂອງຕົນ.

ນາງ ຟ້າມອ໊ຽນແອັວງ (ຜູ້ທຳອິດ, ຢູ່ເບື້ອງຊ້າຍ)

      ນາງ ຟ້າມອ໊ຽນແອັວງ ບໍ່ພຽງແຕ່ສ້າງຄວາມປະທັບໃຈ ຍ້ອນການນຳໃຊ້ພາສາ ອິນໂດເນເຊຍ ໄດ້ຢ່າງລຽນໄຫຼເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງແມ່ນຍ້ອນເລື່ອງລາວຂອງລາວອີກດ້ວຍ. ນັ້ນແມ່ນເລື່ອງລາວຂອງ ແອັວງ ທີ່ໄດ້ຮ່ຳຮຽນຢູ່ ອິນໂດເນເຊຍເປັນເວລາ 1 ປີ. ກັບມາ ຫວຽດນາມ, ບັງເອີນ ນາງໄດ້ເຫັນຮ້ານອາຫານແຫ່ງໜຶ່ງທີ່ເຂັ້ມຂຸ້ນໄປດ້ວຍລົດຊາດຂອງ ອິນໂດເນເຊຍ. ເຍື່ອງ “mie goreng” (ເອີ້ນວ່າ ໝີ່ຜັດ) ຫຼື  “Nasi goren” (ເຂົ້າຜັດ) ໄດ້ເຮັດໃຫ້ນາງຄິດເຖິງຄວາມຊົງຈຳໃນໄລຍະກ່ອນນີ້ 3 ປີ. ບັນດາຮູບພາບທີ່ສະໜິດສະໜົມກັບໝູ່ກັບເພື່ອນ, ການໄປທັດສະນະສຶກສາ, ບັນດາເຍື່ອງອາຫານຕ່າງໆ ພັດປະກົດຂຶ້ນມາ… ຕອນທ້າຍຄຼິບວີດີໂອ ແມ່ນຄຳສະແດງຄວາມຂອບໃຈຂອງນາງ ແອັວງ ສຳລັບໂຄງການທຶນການສຶກສາ Darmasiswa ຂອງ ລັດຖະບານ ອິນໂດເນເຊຍ ແລະ ປາດຖະໜາວ່າ ສາຍພົວພັນມິດຕະພາບລະຫວ່າງ ຫວຽດນາມ - ອິນໂດເນເຊຍ ນັບມື້ນັບສະໜິດແໜ້ນ, ສອງປະເທດພ້ອມກັນຜ່ານຜ່າຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຈາກໂລກລະບາດໂຄວິດ - 19 ທີ່ພວມແຜ່ລະບາດຢ່າງຮ້າຍແຮງໃນທົ່ວໂລກ.

        ເຖິງວ່າຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມການເສັງແຕ່ລະຄົນຕ່າງກໍມີການສະແດງ ແລະ ລະດັບການໃຊ້ພາສາ ອິນໂດເນເຊຍທີ່ແຕກຕ່າງກັນກໍຕາມ ແຕ່ສິ່ງສຳຄັນກວ່າ ນັ້ນແມ່ນຄວາມຮັກເຊິ່ງເຂົາເຈົ້າມີຕໍ່ ອິນໂດເນເຊຍ, ນັ້ນແມ່ນຄວາມສຸດຈິດສຸດໃຈຂອງເຂົາເຈົ້າທີ່ສະຫງວນໃຫ້ແກ່ຄຼິບວີດີໂອຂອງຕົນ. ບາງຄົນສ້າງຄຼິບພຽງແຕ່ໜຶ່ງວັນ, ແຕ່ບາງຄົນຕ້ອງເສຍເວລາເປັນອາທິດ ຈຶ່ງສຳເລັດ.        

        ເມື່ອຕີລາຄາກ່ຽວກັບຄຸນນະພາບຂອງບັນດາຄຼິບວີດີໂອທີ່ເຂົ້າຮ່ວມການເສັງ, ທ່ານເອກອັກຄະລັດຖະທູດ ອິນໂດເນເຊຍ ປະຈຳ ຫວຽດນາມ Ibnu Hadi ໃຫ້ຮູ້ວ່າ:

        “ໂດຍພື້ນຖານແລ້ວ, ເຂົາເຈົ້ານຳໃຊ້ພາສາ ອິນໂດເນເຊຍ ໄດ້ດີພໍສົມຄວນ, ແຕ່ຄຸນນະພາບຂອງບັນດາຄຼິບວີດີໂອນັ້ນ ແມ່ນຢູ່ໃນລະດັບປານກາງ ເພາະວ່າສ່ວນຫຼາຍເຂົາເຈົ້ານຳໃຊ້ Smart phone ສ້າງ. ແຕ່ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນໄດ້ເຖິງເຈດຕະນາດີ ແລະ ກຳລັງໜູນຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມປະທັບໃຈຕໍ່ບັນດາຄຄຼິບວີດີໂອດັ່ງກ່າວ, ພິເສດແມ່ນ 3 ຄິຼບທີ່ໄດ້ຮັບລາງວັນ. ນັ້ນແມ່ນຄວາມສຸດຈິດສຸດໃຈ, ການແບ່ງປັນຈາກໃຈຈິງ  ພ້ອມດ້ວຍບັນດາຮູບພາບທີ່ມີຊີວິດຊີວາກ່ຽວກັບການດຳລົງຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າທີ່ມີຕໍ່ ອິນໂດເນເຊຍ. ຄາດວ່າໃນປີໜ້າ, ພວກຂ້າພະເຈົ້າຈະສືບຕໍ່ຈັດຕັ້ງການເສັງດັ່ງກ່າວ ແລະ ຫວັງວ່າຈະດຶງດູດຜູ້ເຂົ້າຮ່ວມເປັນຈຳນວນຫຼາຍກວ່ານີ້ອີກ".

       ຈາກນັກສຶກສາຄົນໜຶ່ງທີ່ບໍ່ຮູ້ພາສາ ອິນໂດເນເຊຍ ຈັກໜ້ອຍ, ແຕ່ມາປັດຈຸບັນ, ນາງ ດິງທິຖ໊າຍລິງ ສາມາດເວົ້າໄດ້ຢ່າງລ່ຽນໄຫຼ ແລະ ຕອບບັນດາຄຳຖາມກ່ຽວກັບ ອິນໂດເນເຊຍ, ຮູ້ວິທີເຮັດແພບາຕິກ, ຟ້ອນບາງວາດຟ້ອນທີ່ເປັນມູນເຊື້ອຂອງອິນໂດເນເຊຍ… ອາດເວົ້າໄດ້ວ່າ ແຕ່ລະຄິຼບວີດີໂອ ທີ່ໄດ້ຮັບລາງວັນນັ້ນ ແມ່ນແທນໃຫ້ສຽງເວົ້າ, ຄວາມໃນໃຈ ແລະ ຄວາມຮັກຂອງບັນດາເພື່ອນໜຸ່ມ ຫວຽດນາມ ທີ່ສະຫງວນໃຫ້ແກ່ປະເທດ ອິນໂດເນເຊຍ ທີ່ສວຍງາມ. ພິທີມອບລາງວັນຍິ່ງມີຄວາມໝາຍຂຶ້ນຕື່ມ ເມື່ອໄດ້ຈັດຂຶ້ນໃນງານລາຕີ “ຄ່ຳຄືນແຫ່ງໄມຕີຈິດມິດຕະພາບ ອິນໂດເນເຊຍ - ຫວຽດນາມ” ເນື່ອງໃນໂອກາດສະເຫຼີມສະຫຼອງ 65 ປີ ແຫ່ງການພົວພັນທາງການທູດລະຫວ່າງສອງປະເທດ. ໃນຈຸດເວລາຂຶ້ນຮັບລາງວັນ, ບັນດາເພື່ອນໜຸ່ມມີຄວາມປິຕິຊົມຊື່ນບໍ່ພຽງແຕ່ຍ້ອນໄດ້ເອີ້ນຊື່ຂຶ້ນແທ່ນຮັບລາງວັນອັນຊົງກຽດເທົ່ານັ້ນ ຫາກຍັງແມ່ນຄວາມມານະພະຍາຍາມ ແລະ ຄວາມຮັກຂອງເຂົາເຈົ້າໄດ້ແຜ່ຂະຫຍາຍໄປສູ່ຄົນອື່ນອີກດ້ວຍ. ຕໍ່ໄປນີ້ ຈະແມ່ນແຜນການຂອງເຂົາເຈົ້າໃນອະນາຄົດ.

        ອ໊ຽນແອັວງ: “ວຽກງານທີ່ນ້ອງກຳລັງເຮັດໃນປັດຈຸບັນແມ່ນໄດ້ນຳໃຊ້ພາສາ ອິນໂດເນເຊຍ ຫຼາຍພໍສົມຄວນ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ນ້ອງຫວັງວ່າ ໃນອະນາຄົດ, ນ້ອງຈະສາມາດເຮັດວຽກງານໃດໜຶ່ງທີ່ຊ່ວຍຊຸກຍູ້ການພົວພັນສອງຝ່າຍຂອງສອງປະເທດ, ນຳວັດທະນະທຳ, ຮູບພາບຂອງປະເທດຊາດ ແລະ ຊາວ ອິນໂດເນເຊຍ ໃຫ້ຫຍັບມໍ່ເຂົ້າກັບ ຫວຽດນາມ ຫຼາຍກວ່າ ແລະ ກົງກັນຂ້າມ ອາດຈະດ້ວຍທາງກົງ ຫຼື ທາງອອ້ມ.”

         ຖ໊າຍລິງ: “ກ່ຽວກັບແຜນການໃນອະນາຄົດ, ຄວາມຝັນຂອງນ້ອງແມ່ນ ຢາກກາຍເປັນເອກອັກຄະລັດຖະທູດ ເພາະວ່າ ປັດຈຸບັນ ນ້ອງກຳລັງຮຽນຢູ່ສະຖາບັນການຕ່າງປະເທດ. ສິ່ງສຳຄັນແມ່ນ ວຽກງານຂອງນ້ອງໃນອະນາຄົດ ຈະນຳໃຊ້ພາສາ ອິນໂດເນເຊຍ”.

         ເຮືອງ: “ປັດຈຸບັນ, ນ້ອງຍັງສືບຕໍ່ຮຽນພາສາ ອິນໂດເນເຊຍ ຢູ່ ມະຫາວິທະຍາໄລ. ພາຍຫຼັງຮຽນຈົບແລ້ວ, ນ້ອງຢາກຊອກວຽກໃດໜຶ່ງທີ່ນຳໃຊ້ພາສາ ອິນໂດເນເຊຍ. ເພາະວ່າ ນ້ອງມີຄວາມມັກຮັກພາສາ, ວັດທະນະທຳ ແລະ ຊາວອິນໂດເນເຊຍ ອີ່ຫຼີ່”.

        ຕ່າງຄົນຕ່າງກໍມີຄວາມຝັນຂອງໃຜລາວ, ແຕ່ເວົ້າລວມແລ້ວ ຜູ້ໃດກໍຢາກຕິດພັນກັບ ອິນໂດເນເຊຍ, ພາສາ ອິນໂດເນເຊຍ. ບັນດາການເຄື່ອນໄຫວຄື ການເສັງ “Aku dan ອິນໂດເນເຊຍ”   ບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນໂອກາດເພື່ອໃຫ້ເຂົາເຈົ້າໄດ້ສະແດງຄວາມຮັກຂອງຕົນ ທີ່ມີຕໍ່ ອິນໂດເນເຊຍ ເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງແມ່ນປະຖົມປັດໄຈ, ແມ່ນກຳລັງໜູນຊ່ວຍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າມີຄວາມຫວັງຫັນຄວາມຝັນຂອງຕົນໃຫ້ປະກົດຜົນເປັນຈິງອີກດ້ວຍ./.