ປະຈຸບັນ ມີຜະລິດຕະພັນກະເສດຫລາຍປະເພດຢູ່ແຂວງ ເຊີນລາ ພວມຍາດແຍ່ງກາລະໂອກາດນີ້ເພື່ອຊອກຫາທິດທາງສຳຜັດກັບຕະຫລາດຂອງ 27 ປະເທດໃນ ອີຢູ ພາຍຫລັງຕອບສະຫນອງໄດ້ບັນດາມາດຕະຖານເຄັ່ງຄັດກ່ຽວກັບການແຈ້ງຕົ້ນກຳເນີດ ແລະ ຫລັກອະນາໄມຄວາມປອດໄພດ້ານສະບຽງອາຫານ. ຕາມນັ້ນແລ້ວ, ແຂວງ ເຊີນລາ ຕ້ອງມີບັນດາບາດກ້າວເຂັ້ມແຂງກວ່າ, ວ່ອງໄວກວ່າ ແລະ ບຸກທະລຸ ຈຶ່ງມີກຳລັງແຮງພຽງພໍເພື່ອແກ້ງແຍ້ງ.

ໃນໄລຍະສອງສາມປີມານີ້ ບັນດາສະມາຊິກໃນສະຫະກອນ ຮ່ວາງຕວນ ເມືອງ ຊົງໝ໋າ ແຂວງ ເຊີນລາ  ໄດ້ປະຕິບັດວຽກງານບົວລະບັດຕົ້ນໄມ້ກິນໝາກໃນທຸກມື້ ຕາມຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງໃບຢັ້ງຢືນບັນລຸມາດຖານຜະລິດຕະພັນປອດສານພິດ.

ໝາກມ່ວງຢູ່ເມືອງ ມາຍເຊີນ ຂອງແຂວງເຊີນລາ ໄດ້ສົ່ງອອກໄປຍັງ ການາດາ, ອາເມລິກາ

ປູກຕົ້ນໄມ້ກິນໝາກປອດສານພິດ ຕ້ອງເສຍກຳລັງເຫື່ອແຮງ ແລະ ລາຍຈ່າຍຫລາຍກວ່າ ແຕ່ ທາງສະຫະກອນ ລ້ວນແຕ່ພະຍາຍາມປະຕິບັດຕາມ ເພື່ອແນໃສ່ຄາດໝາຍສົ່ງອອກໝາກລຳໄຍເຂົ້າຕະຫລາດເຄັ່ງຄັດກັບສິນຄ້າມີຄຸນະພາບສູງ. ທ່ານ ດ່າວງອກບັ່ງ, ຫົວຫນ້າສະຫະກອນ ຮ່ວາງຕວນ ຕາແສງ ຈຽງຄອງ ເມືອງ ຊົງໝ໋າ ຢັ້ງຢືນວ່າ:

“ສະຫະກອນພວກຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ສະມາຊິກທັງໝົດ ປະຕິບັດທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງຕາມມາດຕະຖານ ເພື່ອຮັບປະກັນຄວາມຮຽກຮ້ອງຕ້ອງການຂອງການສົ່ງອອກໄປຍັງບັນດາຕະຫລາດເຄັ່ງຄັດກັບຄຸນນະພາບສູງ”

ຕາມທ່ານ ຮ່າວັນເຊີນ, ຫົວຫນ້າສະຫະກອນກະເສດປອດສານພິດ ຈຽງຫັກ ເມືອງ ອຽນເຈົາ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ:

“ສະຫະກອນ ກໍ່ພວມສ້າງຮູບແບບ ແລະ ຫັນປ່ຽນມາປູກຕົ້ນໄມ້ກິນໝາກປອດສານພິດ ແລະ ບັນລຸໝາກຜົນໃນເບື້ອງຕົ້ນ. ເມື່ອຜະລິດໄດ້ສິນຄ້າມີຄຸນນະພາບສູງ ປອດສານພິດ, ງາມຕາ ລູກຄ້າຈະມາຊອກຊື້. ໝາກມ່ວງຂອງສະຫະກອນພວກຂ້າພະເຈົ້າໃນລະດູການເກັບກູ້ຫວ່າງແລ້ວນີ້ ບໍ່ສາມາດຕອບສະຫນອງກຳລັງຊື້ຂອງລູກຄ້າໄດ້.”

ຜະລິດຕະພັນກະເສດປອດສານພິດ, ປ່ຽນໃຫມ່ເຕັກໂນໂລຊີການເກັບຮັກສາ, ການຜະລິດບັນລຸປະສິດທິຜົນ ຊື່ງບັນດາປະເທດເອີລົບ ບໍ່ມີ ນັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ສະຫະກອນຫລາຍແຫ່ງຢູ່ ແຂວງ ເຊີນລາ ປາດຖະຫນາຢາກໄດ້ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າເລິກສັນຍາ EVFTA.  ສິ່ງນີ້ ຊ່ວຍໃຫ້ແຂວງ ເຊີນລາ ມີກາລະໂອກາດເພີ່ມການສົ່ງອອກ, ເພີ່ມອັດຕາສ່ວນຕະຫລາດຢູ່ບັນດາປະເທດ ເອີລົບ.

ທ່ານ ຫງວຽນກວັກແຄງ, ຮອງປະທານ ຄະນະກຳມະການປະຊາຊົນ ແຂວງ ເຊີນລາ ເນັ້ນຫນັກວ່າ: “ເຊີນລາ ສຸມໃສ່ເຂດຜະລິດປອດສານພິດ, ມີຄຸນນະພາບ, ຕອບສະຫນອງບັນດາມາດຖານກ່ຽວກັບດ້ານເຕັກນິກ, ຄຸນນະພາບຂອງ ຕະຫລາດເຄັ່ງຄັດກັບສິນຄ້າມີຄຸນະພາບສູງຄື ອີຢູ. ທາງແຂວງ ຍັງຄົງສືບຕໍ່ສ້າງ, ເຊື່ອມຕໍ່ກັບບັນດາຄູ່ຮ່ວມມືໄວ້ເນື້ອເຊື່ອໃຈ, ຍືນຍົງ ແລະ ສິ່ງນີ້ຕ້ອງຜ່ານບັນດາກະຊວງ, ຂະແຫນງການ, ສູນກາງ ຫນູນຊ່ວຍສ້າງເງື່ອນໄຂ. ພ້ອມກັນນັ້ນ ພວກຂ້າພະເຈົ້າຈະສືບຕໍ່ສ້າງບັນດາກົນໄກ, ນະໂຍບາຍໃຫ້ສົມບູນແບບຄືນໃຫມ່ ເພື່ອຫນູນຊ່ວຍບັນດາວິສາຫະກິດ, ສະຫະກອນ.”

ທ່ານ ຫງວຽນກວັກແຄງ, ຮອງປະທານ ຄະນະກຳມະການປະຊາຊົນ ແຂວງ ເຊີນລາ ແນະນຳຜະລິດຕະພັນຢູ່ງານວາງສະແດງສິນຄ້າຢູ່ຮ່າໂນ້ຍ

ພ້ອມກັບບັນດາຜະລິດຕະພັນທີ່ມີທ່າແຮງ, ເມື່ອເຂົ້າຮ່ວມສັນຍາ EVFTA, ຂະແຫນງກະສິກຳແຂວງ ເຊີນລາ ຈະປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກບາງຢ່າງຄື: ຕະຫລາດຍິ່ງເປີດກວ້າງ, ຍິ່ງຈະມີການແກ່ງແຍ້ງກວ່າ, ອາດຈະມີຜະລິດຕະພັນຫລາຍປະເພດຂອງບັນດາປະເທດອື່ນແຊກຊຶມເຂົ້າຕະຫລາດ ເອີລົບ. ເລື່ອງກຳແຫນ້ນຂໍ້ມູນຂ່າວຂອງວິສາຫະກິດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງເຖິງ EVFTA ຍັງຈຳກັດຢູ່. ສະນັ້ນ ເພື່ອໃຫ້ຜະລິດຕະພັນຈຳຫນ່າຍຢ່າງເປັນປົກກະຕິ, ໝັ້ນຄົງ, ແຂວງ ເຊີນລາ ຄວນສຳຫລວດກວດຄືນ, ປະເມີນຜົນ, ຈັດສັນເຂດວັດຖຸດິບ ເພື່ອໃຫ້ມີປະລິມານຜະລິດຕະພັນພຽງພໍ ສາມາດຕອບສະຫນອງຂອບຂະຫນາດປຸງແຕ່ງອຸດສາຫະກຳ. ທ່ານ ຫວູບາຟູ, ຫົວຫນ້າກົມສົ່ງເສີມການຄ້າ, ສັງກັດກະຊວງອຸດສາຫະກຳ ການຄ້າຫວຽດນາມ ອະທິບາຍວ່າ:

  “ມີບັນຫາສຳຄັນຫນຶ່ງອີກ ນັ້ນແມ່ນ ແຂວງ ເຊີນລາ ຄວນເອົາໃຈໃສ່ເຖິງການເຄື່ອນໄຫວຜະລິດຕ້ອງຕິດພັນກັບການປຸງແຕ່ງຕາມລະບົບຜະລິດຕະພັນ, ໝາຍຄວາມວ່າ ຈາກຂັ້ນຕອນການອອກແບບ, ການຈັດສັນຕະຫລອດຮອດ ການເກັບກ່ຽວ, ຫລັງການເກັບກ່ຽວແລະ ການເກັບຮັກສາພາຍຫລັງເກັບກ່ຽວ, ການປຸງແຕ່ງ, ການສ້າງເຄື່ອງໝາຍການຄ້າໃຫ້ເຂດວັດຖຸດິບ.”

ທ່ານ ຫງວຽນດີງເມື່ອຍ, ຮອງຜູ້ອຳນວຍການໃຫຍ່ ກຸ່ມບໍລິສັດ T&T ຊື່ງແມ່ນວິສາຫະກິດພວມຫນູນຊ່ວຍ ເຊີນລາ ສົ່ງອອກໝາກລຳໄຍ, ໝາກມ່ວງໄປຍັງຕະຫລາດ ອາເມລິກາ ຖືວ່າ: ປະຈຸບັນ ຜະລິດຕະພັນກະເສດຂອງຫວຽດນາມ ສົ່ງໄປຍັງຕະຫລາດ ອາເມລິກາ ຕ້ອງຜ່ານການກວດລັງສີ ແລະ ຕ້ອງປະຕິບັດຢູ່ ນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ. ສະນັ້ນ ເມື່ອໝາກລຳໄຍຂອງແຂວງ ເຊີນລາ ສົ່ງໄປນະຄອນ ໂຮ່ຈີມິນ ຈະຖືກຜົນສະທ້ອນເຖິງຄຸນນະພາບ ຍ້ອນອາກາດຮ້ອນ.

ເພື່ອໃຫ້ການສົ່ງອອກສະດວກກວ່າ, ເປັນຕົ້ນແມ່ນ ບັນດາຕະຫລາດເຄັ່ງຄັດກັບຄຸນນະພາບສິນຄ້າມີຄຸນນະພາບສູງ, ທ່ານ ຫງວຽນດີງເມື່ອຍ ສະເຫນີວ່າ:

“ກະຊວງກະສິກຳ ແລະ ກະຊວງອຸດສາຫະກຳ ການຄ້າ ແລະ ຄະນະກຳມະການປະຊາຊົນ ແຂວງ ເຊີນລາ ຄວນມີຄຳສະເຫນີກັບລັດຖະບານໂດຍໄວ ເພື່ອລົງທຶນໂຮງງານກວດລັງສີ ຢູ່ພາກເຫນືອ ເພື່ອຫນູນຊ່ວຍໃຫ້ຜະລິດຕະພັນກະເສດຂອງບັນດາແຂວງພາກເຫນືອ ເພື່ອສົ່ງອອກໄປຍັງຕະຫລາດ ອາເມລິກາ.”

ດ້ວຍແຜນນະໂຍບາຍຈຳຫນ່າຍ, ສົ່ງອອກບັນດາຜະລິດຕະພັນກະເສດ, ສັນຍາການຄ້າເສລີ ຫວຽດນາມ - ອີຢູ ແມ່ນກາລະໂອກາດເພື່ອໃຫ້ແຂວງ ເຊີນລາ ບືນຕົວເຂົ້າຕະຫລາດໃຫຍ່, ແຊກຊຶມລະບົບມູນຄ່າທົ່ວໂລກ. ເພື່ອໃຫ້ຂະແຫນງກະສິກຳແຂວງ ເຊີນລາ ມີບາດກ້າວເດີນໃຫມ່ ເມື່ອເຂົ້າຮ່ວມຕະຫລາດ EVFTA ແມ່ນສິ່ງທີ່ບໍ່ງ່າຍດາຍ, ຮຽກຮ້ອງຕ້ອງມີການຮ່ວມແຮງຮ່ວມໃຈ, ຄວາມມານະພະຍາຍາມ ແລະ ຄວາມຕັດສິນໃຈຂອງທັງລະບົບການເມືອງ, ວິສາຫະກິດ ແລະ ຊາວກະສິກອນ.