เกษตรลี้เซินเก็บเกี่ยวกระเทียม

เกาะลี้เซินเป็นเกาะที่เกิดจากการระเบิดของภูเขาไฟและการทับถมของทรายและปะการังเมื่อหลายล้านปีก่อน  เกาะลี้เซินอยู่ห่างจากแผ่นดินใหญ่ไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ประมาณ๒๕กิโลเมตรและเป็นอำเภอเกาะแห่งเดียวของจังหวัดกว๋างหงาย  บรรดาผู้สูงอายุบนเกาะได้เผยว่า เมื่อก่อนนี้ เกาะแห่งนี้ไม่มีคนอาศัย เรือประมงที่ออกทะเลจับปลาจะแวะที่เกาะเพื่อพักผ่อนและเอาน้ำจืด  ต่อจากนั้น ชาวประมงก็พาครอบครัวมาตั้งรกรากที่นี่  ตอนแรก  พวกเขาปลูกมันฝรั่ง มันสำปะหลังและข้าวโพด เป็นต้น หลังจากนั้นก็เริ่มปลูกพืชชนิดอื่นๆ  สำหรับต้นกำเนิดของหมู่บ้านปลูกกระเทียมและหอมแดงบนเกาะ นาย ดั๋งวันเหียน ได้เล่าว่า “ชาวประมงกลุ่มแรกที่มาตั้งรกรากบนเกาะลี้เซินได้ประสบความยากลำบากเนื่องจากขาดแคลนทุกสิ่งทุกอย่างและต้องเผชิญโรคระบาดต่างๆ  พวกเขาได้ปลูกกระเทียมเนื่องจากเชื่อว่า กระเทียมสามารถช่วยรักษาโรคและป้องกันภูตผีได้    แต่กลุ่มชาวประมงไม่คิดว่า กระเทียมเหมาะกับสภาพดินบนเกาะ จึงได้เพาะพันธุ์กระเทียมที่มีรสชาติเป็นเอกลักษณ์ของเกาะลี้เซินขึ้นมา”
บนภูเขาเท้ยเล้ย  หมู่บ้านอานหวิงและอานหายมีความงามของหมู่บ้านชนบทที่เงียบสงบ    ถ้าหากมองจากไกลๆ จะเห็นสวนหอมแดงและกระเทียมเหมือนกระดานหมากรุก  อำเภอเกาะลี้เซินมีพื้นที่เกือบ๑๐ตารางกิโลเมตร  ซึ่งพื้นที่๑ใน๓ถูกใช้สำหรับการปลูกกระเทียมและหอมแดง   ในช่วงต้นเดือนเมษายนปี๒๐๑๗  ท่ามกลางแสงแดดที่ร้อนระอุในหน้าร้อน เกษตรกรกำลังเก็บเกี่ยวกระเทียมและเตรียมให้แก่ฤดูใหม่  ชาวลี้เซินบอกว่า การปลูกกระเทียมและหอมแดงมีหลายขั้นตอน นาย เจืองวันเตี๊ยน เกษตรกรคนหนึ่งในตำบลอานหายได้เผยว่า “ประชาชนบนเกาะต้องเอาดินบะซอลมาบำรุงดินและหาบทรายสีขาวมากลบบนผิวดินอีกครั้งก่อนปลูกกระเทียม ซึ่งทรายสีขาวที่เอามาจากทะเลช่วยให้หอมแดงสวยและเป็นเคล็ดคลับที่ทำให้กระเทียมและหอมแดงในเกาะลี้เซินมีรสชาติที่ไม่มีที่ใดเหมือน”

การปลูกหอมแดงและกระเทียมบนเกาะลี้เซินได้กลายเป็นอาชีพหลักและสร้างรายได้ให้แก่ประชาชนบนเกาะ  หลายครอบครัวได้หลุดพ้นจากความยากจนและสร้างฐานะจากการปลูกกระเทียมและหอมแดง ครอบครัวของนาย เยืองวันย๊าป เป็นหนึ่งในครอบครัวที่ประสบความสำเร็จในการปลูกกระเทียมและหอมแดง  โดยมีพื้นที่ปลูก๒๖เฮกตาร์ที่ให้ผลผลิตสูงและสร้างรายได้ให้แก่ครอบครัวเกือบ๕๐๐ล้านด่งต่อปี  แม้จะมีประสบการณ์แต่สิ่งที่ผู้ปลูกกระเทียมและหอมแดงเหมือนนาย ย๊าป กังวลคือ สภาพอากาศที่แปรปรวน “สภาพอากาศที่นี่มีความแปรปรวนมาก  ดังนั้น การปลูกกระเทียมต้องระมัดระวัง  ปีไหนที่มีปริมาณน้ำฝนสูง ชาวบ้านก็ได้รับความเสียหาย ผมต้องถอดประสบการณ์ผ่านการฝึกอบรมต่างๆ  ต้องไปดูแลสวนกระเทียมและหอมแดงเป็นประจำเพื่อป้องกันศัตรูพืช”
ในช่วงที่อากาศแปรปรวน กระเทียมอยู่รอดในพื้นที่ปลูกคือกระเทียมกลีบเดียว หรือชาวบ้านเรียกว่า กระเทียมโดดเดี่ยว ซึ่งเป็นพันธุ์กระเทียมที่สำคัญเพราะสามารถใช้รักษาโรคและมีราคาสูงกว่ากระเทียมอื่นถึง๑๐เท่า  ถ้าหากราคากระเทียมปกติอยู่ที่๗หมื่นด่งต่อกิโลกรัม  ราคากระเทียมกลีบเดียวจะอยู่ที่๗แสนด่งต่อกิโลกรัม  
นอกเหนือจากอุปสรรคเกี่ยวกับสภาพอากาศแล้วบางทีราคากระเทียมก็ตกต่ำ   ซึ่งทำให้เกษตรกรประสบอุปสรรคมากมายแต่ชาวลี้เซินไม่เคยคิด  จะเลิกอาชีพปลูกกระเทียมเพราะอาชีพการปลูกกระเทียมยังมีความหมายทางจิตวิญญาณเพราะแสดงให้เห็นถึงความกตัญญูรู้คุณของชาวบ้านลี้เซินต่อคนรุ่นก่อน  ชาวลี้เซินทำงานหนักเพื่อแลกกับรสชาติที่เป็นเอกลักษณ์ของกระเทียมและหอมแดงลี้เซินให้ด่งดังไปทั่วโลก.