พื้นที่สำหรับการวาดภาพบนผ้าบาติก

ห้องจัดแสดงอยู่ที่ชั้น๑ของพิพิธภัณฑ์สตรีเวียดนามมีพื้นที่ประมาณ๘๐ตารางเมตร ซึ่งเป็นเขตจัดแสดงบรรยากาศวัฒนธรรมของประเทศอาเซียน  เดินเข้ามาในห้องจัดแสดง  สิ่งที่ดึงดูดความสนใจจากบรรดาผู้ชมก็คือ พื้นที่สำหรับการวาดภาพบนผ้าบาติก กล่องสีทั้งสีเขียว สีแดง สีเหลืองและสีม่วงที่วางบนโต้ะ  นางสาวเหงวียนหว่างแอง นักศึกษาจากมหาวิทยาลัยอุตสาหกรรมฮานอยกำลังยืนอยู่ข้างหน้าโต๊ะ เธอกำลังดูว่า จะเลือกใช้สีใดแล้วสุดท้าย เธอตัดสินเลือกสีเขียวเพื่อระบายบนผ้าสีขาว  ซึ่งเป็นของโรงงานทอผ้าบาติก Ikarrtiniที่มีชื่อเสียงของกรุงกัวลาลัมเปอร์ ข้างๆเธอก็มีหนุ่มสาว๒-๓คนกำลังลองวาดภาพด้วย นางสาว เหงวียนหว่างแองได้เผยว่า“นี่เป็นครั้งแรกที่ดิฉันทดลองวาดภาพบนผ้าบาติก  ดิฉันคิดว่า สิ่งที่ยากที่สุดคือการผสมสีบนผ้า  เมื่อใช้พู่กัน  ต้องมีความระมัดระวังเพื่อไม่ให้ระบายสีออกกรอบ”

งานนิทรรศการดึงดูดความสนใจเป็นจำนวนมากจากบรรดาผู้ชม

ข้างๆพื้นที่สำหรับศิลปะการวาดภาพผ้าบาติกเป็นพื้นที่จัดแสดงของ๑๐ประเทศสมาชิกอาเซียน  โดยมีโปสเตอร์ขนาดใหญ่ที่แสดงข้อมูลสถานที่ท่องเที่ยวของแต่ละประเทศสมาชิกอาเซียน เช่น มารินาเบย์ของสิงคโปร์  นครวัดของกัมพูชา  ภาพถ่ายเทศกาลพื้นเมืองต่างๆ เช่น เทศกาลสงกรานต์และระบำอัปสราของกัมพูชา เทศกาลลอยกระทงของไทย นอกจากนี้ ยังมีการจัดแสดงเครื่องแต่งกายพื้นเมือง  เช่น ชุดประจำชาติอ๊าวหย่ายของเวียดนาม ชุดสไบของไทยและชุดเกบาย่าที่หลากหลายสีสันของสิงคโปร์ เป็นต้น นาย Hoeung Sophany นักศึกษาชาวกัมพูชาได้เผยว่า “เมื่อมาชมงานนิทรรศการครั้งนี้ ผมเห็นว่า แต่ละประเทศต่างมีเอกลักษณ์วัฒนธรรมของตน  เช่น กัมพูชามีระบำอัปสรา ลาวและไทยก็มีการระบำพื้นเมืองของตน  ผมชอบเขตจัดแสดงของไทยที่สุดเพราะไทยมีชุดแต่งกายพื้นเมืองและสินค้าหัตถกรรมที่สวยงาม”