ต้นไผ่ถือเป็นสัญลักษณ์ที่คุ้นเคยในชีวิตและในจิตใจของคนเวียดนาม จากต้นไม้ที่ธรรมดาเรียบง่ายนี้ ช่างศิลป์เวียดนามสามารถนำมาประดิษฐ์เป็นเครื่องดนตรีชนิดต่างๆเพื่อสร้างความหลากหลายให้แก่ชีวิตวัฒธรรมและจิตใจของชาวเวียดนาม เครื่องดนตรีไม้ไผ่มีบทบาทสำคัญและมีความผูกพันกับชีวิตประจำวันของประชาชาติมาแต่อดีต โดยปรากฎทั้งในการผลิต ในงานประเพณีและเทศกาลของแต่ละท้องถิ่น ซึ่งนับตั้งแต่ได้รับการประดิษฐ์คิดค้นขึ้นมาเครื่องดนตรีไม้ไผ่ถือเป็นเครื่องดนตรีที่ค่อนข้างสมบูรณ์ มีความหลากหลายทั้งด้านจำนวนโทนเสียงและรูปแบบ ซึ่งสร้างเอกลักษณ์ที่โดดเด่นให้แก่ดนตรีพื้นเมืองเวียดนาม ดร. เหงียนถิฮวาดัง ศิลปินยอดเยี่ยม รองคณบดีฝ่ายดนตรีพื้นเมือง สถาบันดนตรีแห่งชาติเวียดนามเผยว่า “เวียดนามมีสภาพอากาศที่เหมาะแก่การเจริญเติบโตของต้นไผ่ กระบอกไม้ไผ่มีความหนาและความยาวพอดีสำหรับนำมาทำเครื่องดนตรี ส่วนไม้ไผ่ของประเทศฟิลิปปินส์หรือภาคกลางของประเทศจีน กระบอกสั้นและเนื้อหนาจึงให้เสียงไม่ดี มีเสียงบาริโทนเท่านั้น ส่วนเครื่องดนตรีที่ทำจากไม้ไผ่ของเวียดนามมีเสียงไพเราะและดังากังวาลมากกว่า อาจกล่าวได้ว่า เครื่องดนตรีไม้ไผ่คือความภาคภูมิใจของเวียดนาม”

เครื่องดนตรีไม้ไผ่เป็นเครื่องดนตรีที่สามารถพบเห็นทั่วไปในทุกท้องถิ่นเพราะทำจากวัสดุที่หาได้ง่ายในสวน ในหมู่บ้านหรือในป่า แม้ทำจากไม้ไผ่และมีโครงสร้างที่เรียบง่ายแต่เครื่องดนตรีไม้ไผ่กลับมีเสียงไพเราะกินใจ ดังนั้นในหมู่เครื่องดนตรีพื้นเมืองเวียดนาม เครื่องดนตรีที่ทำจากไม้ไผ่จึงมีจำนวนมากที่สุด ดร. เหงียนถิฮวาดังเผยต่อไปว่า “เครื่องดนตรีไม้ไผ่พบเห็นในระบบดนตรีพื้นเมืองของหลายกลุ่มชาติพันธุ์เวียดนาม เช่น กิง ม้ง ไท ไต่ หนุ่ง ยารายและเอเด เป็นต้น แต่เครื่องดนตรีไม้ไผ่ที่รู้จักแพร่หลายในทั่วโลกคือพิณ “ตรึง” และพิณ “เบ่า”หรือพิณสายเดียว ซึ่งถือเป็นเครื่องดนตรีที่เป็นเอกลักษณ์ของเวียดนามที่มักจะได้นำมาจัดแสดงในกิจกรรมทางการทูตต่างๆเพื่อให้มิตรประเทศได้รับชม นอกจากนั้นก็มีเครื่องดนตรีอื่นๆ เช่น “กรองปุ๊ด” “ดิงป๊า” และ “เกอนี้” ที่ถือเป็นเครื่องดนตรีที่เป็นเอกลักษณ์ของเขตที่ราบสูงเตยเงวียน การผลิตเครื่องดนตรีของเวียดนามเป็นงานหัตถกรรมที่ใช้ฝีมือเป็นหลัก”