1. ตามการวางผังเมืองใหม่มื่อปี 2015 ปัจจุบัน ฮานอยมี 29 เขต อำเภอและตัวเมือง เมื่อก่อน เขตไตโห่คือเขตชานเมืองของกรุงฮานอย แต่ปัจจุบันคือเขตใหญ่ของกรุงฮานอย คุณป้า เหงียนถิเติม อยู่อาศัยในกรุงฮานอยมาเกือบ 70 ปีและเห็นถึงการเปลี่ยนแปลงของฮานอยเล่าให้ฟังว่า “ดิฉันยังจำได้ว่า เมื่อปี 1962-1963 ตอนดิฉันเป็นเด็ก ครูพาไปเที่ยวสวนสาธารณะ โท้งเญิต พวกเราเดินไปยังบริเวณทำนบป้องกันน้ำ เอียนฝุ แล้วขึ้นรถวางไฟฟ้า ในช่วงนั้น ฮานอยมีคนไม่เยอะ ถนนก็แคบๆ แต่เดินทางสะดวกและเงียบสงบ ปัจจุบัน ฮานอยพัฒนา ทันสมัย ถนนได้รับการขยายและก่อสร้างตึกรามบ้านช่องที่ทันสมัยและชีวิตก็มีความคึกคักมาก เมื่อก่อนบริเวณทะเลสาบโห่ไตเป็นแค่บึงใหญ่ที่หญ้าขึ้นเต็ม แต่ปัจจุบันได้รับการปรับภูมิทัศน์ให้สวยงาม พอฤดูดอกบัวเวียนมา เมื่อตื่นตอนเช้าไปที่สระดอกบัวจะได้ดื่มด่ำในบรรยากาศที่เย็นสบายพร้อมกลิ่มหอมของดอกบัวที่อบอวนไปทั่วบริเวณซึ่งเป็นของขวัญทางจิตใจที่ไม่มีแห่งใดเหมือน”

2. เช่นเดียวกับคุณป้า เติม คุณลุง ต่าดิ่งหว่าน ซึ่งอาศัยที่ถนน ห่ามตื๋อกวาน เขตหว่านเกี๊ยมเป็นรุ่นที่ 3 ถึงแม้มีโอกาสย้ายไปยู่ที่อื่นที่มีพื้นที่กว้างขวางกว่า แต่วิถีชีวิตในเขตใจกลางกรุงฮานอยก็ทำให้คุณลุง หว่าน ไม่อยากย้ายไปที่อื่น “ในช่วงที่ทำงานในหน่วยงานคมนาคมขนส่ง ผมมีโอกาสไปทำงานในสถานที่หลายแห่ง เช่นไซ่ง่อนและญาจาง แต่ผมเห็นว่า ฮานอยเป็นสถานที่อาศัยที่ดีที่สุด ที่ฮานอยมีครอบครัว และเพื่อนมิตรที่มีความผูกพันกับผม ทุกสิ่งทุกอย่างได้สถิตอยู่ในใจของผม เช่นถ้าวันไหนไม่ได้เดินออกกำลังกายที่ทะเลสาบคืนดาบในช่วงบ่าย ผมจะรู้สึกอึดอัด”

3. ส่วนรองศาสตราจารย์ ดร. หว่างแองต๊วน เอกอัครราชทูตเวียดนามประจำอินโดนีเซียได้เผยว่า ทุกครั้งที่เดินทางกลับกรุงฮานอยก็รู้สึกสบาย “ผมยังจำได้ว่า หลังจากรับหน้าที่เป็นเอกอัครราชทูตเวียดนามประจำอินโดนีเซีย 1 ปี ตอนผมได้กลับกรุงฮานอย ผมรู้สึกมีความสุขมาก เพราะได้เจอญาติมิตร เพื่อนๆ ครูและชาวบ้าน ผมเคยเดินทางไปต่างประเทศหลายครั้งแล้ว แต่เมื่อเดินทางกลับกรุงฮานอยทุกครั้งก็รู้สึกตื้นตั้นใจเหมือนได้กลับบ้านครั้งแรกหลังจากต้องอยู่ไกลบ้านเกิด ผมเป็นนักการทูต จึงมักจะจัดโครงการประชาสัมพันธ์วัฒนธรรมและการท่องเที่ยวของเวียดนาม รวมทั้งฮานอยเพื่อให้เพื่อนมิตรชาวต่างชาติรับทราบ ชาวอินโดนีเซียชอบทานปอเปี๊ยะทอดและเฝอของฮานอยมาก”

4.ไม่เพียงแต่เป็นศูนย์กลางการท่องเที่ยวของกรุงฮานอย แต่ทะเลสาบคืนดาบยังดึงดูดใจนักท่องเที่ยวเพราะมีกิจกรรมต่างๆที่เป็นเอกลักษณ์ รวมทั้งการวาดภาพเหมือนหรือ Portrait ซึ่งด้วยเงินแค่ 7 หมื่นถึง 1 แสนด่ง นักท่องเที่ยวก็จะได้ภาพวาดเอาไว้ชื่นชม จิตรกร หายดัง จากจังหวัดบั๊กยาง ประกอบอาชีพวาดภาพ Portrait ที่บริเวณทะเลสาบคืนดาบมา 7 ปีเล่าให้ฟังว่า “ฮานอยเป็นเมืองหลวงที่พัฒนา มีความต้องการด้านศิลปะสูงมาก ดังนั้นผมมาเมืองหลวงเพื่ออาศัยและทำมาหากิน ที่กรุงฮานอยหาเงินง่ายกว่าที่บ้านเกิดผม นอกจากนั้น ผมก็มีโอกาสพบปะพูดคุยกับหลายคนจึงทำให้รู้สึกมีความสุขมากขึ้น ไซ่ง่อนและนครดานังก็เป็นสถานที่เพื่อสร้างฐานะได้ แต่กรุงฮานอยใกล้บ้านเกิดของผมกว่า ฮานอยเหมือนบ้านหลังที่ 2 ของผม”

5.สำหรับคนต่างจังหวัดที่มากรุงฮานอยเพื่อทำมาหากิน การประกอบอาชีพซื้อของเก่าได้รับความนิยมจากคนต่างจังหวัดมาก เพราะนี่คืออาชีพที่พวกเขาสามารถทำได้หลังฤดูทำเกษตร คุณ เหงียนถิเทม จากจังหวัดห่านาม ประกอบอาชีพซื้อของเก่ามา 10 ปีเผยว่า “ทุกวัน ดิฉันปั่นรถจักรยานไปตามถนนหลายสายของกรุงฮานอยเพื่อซื้อของเก่า ถึงแม้งานจะหนักแต่ก็มีรายได้สูงกว่าการทำเกษตร ดิฉันสามารถส่งเงินกลับบ้านได้ 3-4 ล้านด่งต่อเดือนเพื่อช่วยให้ลูก 2 คนได้ไปโรงเรียน บางทีกลับบ้านเกิดดิฉันก็คิดถึงกรุงฮานอยมาก คิดถึงช่วงที่ปั่นรถจักรยานไปทั่วกรุงฮานอยเพื่อเชิญชวนให้คนขายของเก่า”

6.ส่วนคนรุ่นใหม่ก็มีมุมมองใหม่เกี่ยวกับกรุงฮานอย ตามความเห็นของพวกเขา ฮานอยเป็นตัวเมืองที่คึกคัก แออัด โดยมีห้างสรรพสินค้าและสถานบันที่ทันสมัย หลายคนมากรุงฮานอยเพราะอยากสร้างฐานะเหมือนความเห็นของคุณ หมีแห่ง นักศึกษาจากมหาวิทยาลัยสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ และคุณ แทงมาย จากมหาวิทยาลัยกฎหมายที่เผยว่า “ฮานอยมีโอกาสเยอะ เป็นพลังขับเคลื่อนเพื่อสร้างฐานะ ดิฉันรักฮานอย เพราะมีสถานที่ท่องเที่ยวหลายแห่ง อาหารอร่อยและคุณภาพชีวิตก็ดี โดยเฉพาะดิฉันอยู่อาศัยที่กรุงฮานอยก็รู้สึกอิสระ เป็นตัวของตัวเองและสามารถทำในสิ่งที่อยากทำ”

 7. “ที่กรุงฮานอยมีอาหารหลายอย่างซึ่งที่อื่นไม่มี เช่นบุ๊นโด่วหรือขนมจีนกับเต้าหู้ทอด ปอเปี๊ยะทอด จ่าแจงและแบ๊งจ๊างก๊วน ชีวิตในกรุงฮานอยมีความคึกคักและคล่องตัว ดิฉันอยู่ในเขตเขา ดังนั้นโอกาสเพื่อสร้างฐานะจึงไม่เยอะเหมือนที่กรุงฮานอย ดิฉันมีแผนสร้างฐานะที่กรุงฮานอย”

8.เด็กหญิง เฟืองถาว นักเรียน ม.2 จากโรงเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นด๊งดา กรุงฮานอยกำลังวาดภาพ “ตรุษเต๊ตในบ้านเกิดของหนู” โดยเด็กหญิง ถาว วาดภาพครอบครัวไปทำบุญที่วัดเพื่อขอพรในช่วงต้นปีใหม่ตามประเพณีของเวียดนาม “สำหรับหนู ฮานอยสวยที่สุดในฤดูหนาว หนูชอบความงามแบบเก่าแก่ของฤดูหนาวฮานอย หนูอยากอยู่ในผ้าห่มเมื่อฤดูหนาวเวียนมา นอกจากนั้น หลังฤดูหนาวเวียนมาก็จะถึงฤดูใบไม้ผลิ ซึ่งเป็นช่วงตรุษเต๊ต ในช่วงนั้น หนูอยากไปอวยพร รับอั่งเปา ไปทำบุญที่วัดเพื่อขอพรให้แก่ตนเองและเพื่อนๆ หนูรักฮานอยมากค่ะ”

9.ไม่เพียงแต่ผู้ที่มีความผูกพันกับฮานอยตั้งแต่ตอนเป็นเด็กเท่านั้น หาก ผู้เคยอยู่อาศัยในต่างประเทศเป็นเวลานาน เช่นคุณลุง เหงียนแทงตุ่ง ชาวเวียดนามเชื้อสายเยอรมนีก็เลือกกรุงฮานอยเป็นที่อยู่อาศัยในตอนสูงอายุ “ครอบครัวมีความผูกพันกับผม ดังนั้นผมอยากกลับบ้านเกิด ตอนประมาณอายุ 30 ปี ผมก็ไม่ได้มีแผนที่จะอยู่ในต่างประเทศเพราะความแตกต่างเกี่ยวกับประเพณี ผมมีความประทับใจในความเรียบง่ายของฮานอย เช่นการทานไอศกรีม จ่างเตี่ยน หรือเสียงร้องขายน้ำเต้าหู้ในฤดูร้อน ในฤดูหนาวได้ทานบุ๊นอ๊กหรือขนมจีนกับหอยที่ร้อนๆ ฮานอยในหัวใจของผมจะเรียบง่ายอย่างนี้แหละแต่ยากที่จะลืมได้”

10.คุณ บุ่ยเจิ่นแถ่ง ที่ศึกษาและทำงานในธนาคารแห่งหนึ่งในฝรั่งเศสได้เกือบ 10 ปี ถึงแม้มีเงินเดือนสูงเกือบ 4 พันดอลลาร์สหรัฐต่อเดือน แต่คุณแถ่งยังคงตัดสินใจเดินทางกลับประเทศเพื่อสร้างฐานะ เพราะรักฮานอย “วัยเด็กของผมมีความผูกพันกับฮานอย ไปต่างประเทศก็จะเห็นว่า ชีวิตฮานอยเงียบสงบ ผมยังจำได้ว่า เวลา 6 โมงเช้าถนน บ๊าตซื้อที่อยู่ใกล้บ้านของผมมีเสียงประกาศผ่านลำโพงของแขวง ทำให้ชาวบ้านตื่นนอน ในวัดหยุดสุดสัปดาห์ ผมมักจะดื่มกาแฟริมฟุตบาท อ่านหนังสือหรือดูผู้คนเดินทางไปมาบางทีอาจพาคุณแม่ไปเที่ยวทะเลสาบคืนดาบ พาแฟนไปเที่ยวตามถนน เหงียนยูเพื่อสูดกลิ่นหอมของดอกสัตบรรณในช่วงฤดูใบไม้ร่วง ซึ่งเป็นสิ่งที่ในต่างประเทศไม่มี ที่ฝรั่งเศส ชีวิตมีความอึดอัดและยุ่งยาก บางที ผมคิดถึงการทานเฝอที่ถนนห่างเฉียวตอนดึกๆ ของหวานที่คุณแม่ทำหรือเดินทอดน่องตามยานโบราณและทานอาหารว่างที่ฝรั่งเศสไม่มี ทุกสิ่งทุกอย่างนี้ได้เป็นแรงบันดานใจให้ผมกลับประเทศ”
แต่ละคนจะมีเหตุผลที่แตกต่างกันเพื่อที่จะสร้างความผูกพันกับกรุงฮานอยที่มีอายุนับพันปี แต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนกันก็คือความรักต่อกรุงฮานอยซึ่งความรักนี้มาจากสิ่งที่เรียบง่ายที่สุด