สวัสดีอีกครั้งคับ..สำหรับชาวคณะภาษาไทยของเรา..แวะมาคุยต่อจากครั้งที่แล้วคับ..ผมได้ฟังและได้อ่านบทความของทางรายการเกี่ยวกับการรำลึกครบรอบ 40 ปีชัยชนะฮานอยเดียนเบียนฟูกลางเวหา..รู้สึกทึ่งและนับถือน้ำใจอันกล้าหาญเด็ดเดี่ยวประดุจเหล็กเพชร..ของประชาชนเวียตนามทีไม่ยอมจำนนต่อศัตรูต่างชาติที่มารุกราน..ตั้งใจแน่วแน่ที่จะเอาชนะผู้รุกรานทีมีเทคโนโลยีการทำสงครามที่เหนือกว่ามาก..รู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่งที่เห็นว่าเวียตนามสามารถยิงเครื่องบิน B 52 ตกได้..เพราะเครื่องบินเหล่านี้มีเทคโนโลยีที่ล้ำสมัยมาก..ไม่น่าที่จะยิงตกได้..แต่เวียตนามทำได้..ซ้ำยังยิงตกได้เป็นหลายสิบลำน่าพิศวงงงงวยมาก..ว่าใช้เทคนิคอันใด..คนไทยเชื้อสายเวียตนาม  ที่อุดรต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า..ซากเครื่องบินดังกล่าว..ได้ถูกทำมาทำเป็นชาม...กาละมัง..ใช้ในบ้านเรือนกัน..ไม่ทราบจริงเท็จประการใด..ได้เห็นภาพซากปรังหักพังของถนน Khan thien ในฮานอยก็รู้สึกสงสารคนที่โดนระเบิดถล่มมาก..แต่ก็ดีใจที่ได้เห็นพวกเขาลุกขึ้นสู้..ยืนหยัดขึ้นสร้างสรรค์ถนนสายนี้ขึ้นมาสวยงามใหม่อีกครั้ง..

ผู้ฟ้งจากอุดร..อรรถพล..