จากสะพานจ่าคุ๊กเดินทางต่อไปอีกประมาณ 2 กิโลเมตรก็จะถึงโก๋หลุย ซึ่งมีทางขึ้นวัดเทียนเอิ๊น วัดแห่งนี้ได้รับการก่อสร้างตั้งแต่ปี 1694 – ปี 1695.  ประตูของวัดเทียนเอิ๊น

ถึงปี 1716 เจ้าแคว้น เหงียนฝุกชู ได้ให้ป้ายชื่อ “ซักตื้อเทียนเอิ๊นตื๋อ” และวัดนี้ได้รับการบูรณะปฏิสังขรณ์หลายครั้งคือเมื่อปี 1717 ปี 1827 ปี 1910 ปี 1918 ปี 1959 และช่วงปี 1992-1993

วัดแห่งนี้ตั้งอยู่บนยอดภูเทียนเอิ๊น ซึ่งถือเป็นผืนดินอันศักดิ์สิทธิ์ในชีวิตจิตใจและในความเลื่อมใสของชาวกว๋างหงาย

วัดเทียนเอิ๊นมีความผูกพันใกล้ชิดกับประชาชนที่นี่ ซึ่งสะท้อนให้เห็นจากตำนานต่างๆ เช่น บ่อน้ำของพระพุทธเจ้า ระฆังและสุภาษิตพื้นบ้านที่ได้รับการเล่าขานกันมารุ่นแล้วรุ่นเล่า

ทุกปี พระภิกษุสามเณรต้องจำวัดเข้าพรรษาเป็นเวลา 3 เดือน คือตั้งแต่วันขึ้น 15 ค่ำเดือน 4 ถึงวันขึ้น 15 ค่ำเดือน 7 เพื่อหลีกเลี่ยงไม่เดินเหยียบพืชพันธุ์และแมลงในช่วงฤดูฝน ซึ่งสะท้อนเมตตากรุณาต่อสรรพชีวิตและเป็นช่วงเวลาที่พระภิกษุสามเณรจะอยู่ร่วมกันในวัดเพื่อเรียนรู้หลักธรรมจากพระมหาเถระชั้นผู้ใหญ่.