ความโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของวัฒนธรรมจามได้สะท้อนให้เห็นอย่างชัดเจนในสถาปัตยกรรมและศิลปะการแกะสลักนูน การประกอบกิจกรรมด้านความเลื่อมใส ขนบธรรมเนียมประเพณี ภาษาพูดและภาษาเขียน ดนตรีและศิลปะการแสดง เป็นต้น แต่ในสภาวการณ์แห่งการผสมผสานปัจจุบันได้มีคุณค่าวัฒนธรรมหลายส่วนโดยเฉพาะวรรณคดีตำนาน คำภีร์โบราณที่เขียนเป็นภาษา Akhar Thrah ตั้งแต่ศตวรรษที่16 ที่กำลังจะสูญ ดังนั้นเพื่อส่งเสริมให้วัฒนธรรมจามได้พัฒนาพร้อมกับวัฒนธรรมชนเผ่าอื่นๆ ชุมชนชาวจามได้ให้ความสำคัญต่อการอนุรักษ์และพัฒนาภาษาของตนเองโดยเฉพาะภาษาจามโบราณ ควบคู่กับการส่งเสริมการเรียนการสอนภาษาชนเผ่าเพื่อช่วยให้ชนรุ่นใหม่มีความเข้าใจในเกียรติประวัติและรู้จักวัฒนธรรมของชนเผ่าตน นาย เถิบเลียนเจื๋อง นักวิจัยวัฒนธรรมจามได้เผยว่า“การสอนภาษาจามนั้นแตกต่างกับภาษาเวียดนามเพราะภาษาจามเป็นภาษาที่ต้องอ่านพยางค์หลายๆ พยางค์ติดกัน ดังนั้นต้องเลือกวิธีการสอนให้สอดคล้องเพื่อให้คนที่เรียนสามารถเข้าใจและรับรู้ได้ง่าย”

ในชีวิตสังคม ชาวจามก็ใช้ความคิดสร้างสรรค์ในการประดิษฐ์คิดค้นเครื่องดนตรีและศิลปะการแสดงพื้นเมืองที่เป็นเอกลักษณ์ต่างๆ เช่นพิณ กาญี กลองปารานึง แคนซารานาย เป็นต้น แต่อย่างไรก็ดีการใช้เครื่องดนตรีและเพลงพื้นเมืองจามยังอยู่ในขอบเขตจำกัดคือสามารถพบเห็นได้ในงานศาสนาต่างๆเท่านั้น ซึ่งจำเป็นต้องมีมาตรการที่เหมาะสมเพื่อส่งเสริมให้ศิลปะพื้นเมืองนี้ของชนเผ่าจามได้พัฒนาต่อไป นาง หวูถิกิมเอี๊ยน บรรณาธิการแผนกดนตรีแห่งสถานีโทรทัศน์นครโฮจิมินห์เผยว่า“สำหรับลูกหลานของชนกลุ่มน้อยเผ่าจามควรมีนโยบายพิเศษเพื่อสนับสนุนผู้ที่มีความสามารถเข้าเรียน เมื่อมีพื้นฐานการศึกษาแล้วพวกเขาก็จะสามารถผลิตผลิตภัณฑ์ที่มีความเหมาะสมและตอบสนองความต้องการของชีวิตสังคมสมัยใหม่”

เมื่อเร็วๆนี้ บรรดานักวิจัยวัฒนธรรมก็ได้เสนอความเห็นให้นำเครื่องดนตรีพื้นเมืองและเพลงพื้นเมืองจามเข้าแสดงทั้งในกิจกรรมนอกชุมชนเผ่าจามรวมทั้งบันทึกเป็นซีดีเพื่อเก็บรักษาและประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับวัฒนธรรมจาม ส่วนตามความเห็นของดร.ฟู้วันหัน รองหัวหน้าสถาบันวิทยาศาสตร์และสังคมเขตภาคใต้ วัฒนธรรมจามไม่มีการเปลี่ยนแปลงมากท่ามกลางบรรยากาศวัฒนธรรมของภาคใต้ มีความหลากหลายทั้งในด้านภาษา ดนตรีและวิถีชีวิตดังนั้นเราควรให้ความสำคัญต่อการอนุรักษ์และพัฒนาเพื่อให้ชนเผ่าจามมีกำลังใจและตระหนักถึงบทบาทและหน้าที่ความรับผิดชอบของตนในการสืบสานและอนุรักษ์เอกลักษณ์วัฒนธรรมของชนเผ่าตน.