ปัจจุบันมีกระทรวงและหน่วยงานหลายแห่งที่มีหน้าที่บริหารงานเกี่ยวกับทะเลและหมู่เกาะ เช่น กระทรวงทรัพยากรและสิ่งแวดล้อม กระทรวงการเกษตรและพัฒนาชนบท กระทรวงอุตสาหกรรมและพาณิชย์และกระทรวงวัฒนธรรม การกีฬาและการท่องเที่ยว เป็นต้น แต่การแบ่งหน้าที่ดังกล่าวมีความซ้ำซ้อนและขาดประสิทธิภาพ ดังนั้นถ้าหากกฎหมายทรัพยากร สิ่งแวดล้อมทางทะเลและหมู่เกาะถูกประกาศใช้ ก็มีการแบ่งหน้าที่อย่างชัดเจนขึ้นโดยกระทรวงการเกษตรและพัฒนาชนบทจะรับผิดชอบบริหารงานด้านสัตว์น้ำตามกฎหมายสัตว์น้ำต่อไป กระทรวงวัฒนธรรม การกีฬาและการท่องเที่ยวจะบริหารงานด้านการท่องเที่ยวทางทะเลตามกฎหมายการท่องเที่ยว กระทรวงคมนาคมและขนส่งจะบริหารท่าเรือ การบริการการเดินเรือตามกฎหมายการเดินเรือในทะเล ส่วนกระทรวงทรัพยากรและสิ่งแวดล้อมมีหน้าที่บริหารงานทั่วไปเกี่ยวกับทะเลและหมู่เกาะ และเป็นผู้ประสานงานระหว่างกระทรวงและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องในการบริหารงานเกี่ยวกับทะเลและหมู่เกาะ

เวียดนามมีศักยภาพในการพัฒนาเศรษฐกิจทางทะเลเนื่องจากมีชายฝั่งทะเลยาวกว่า 3,260 กิโลเมตร มีเขตเศรษฐกิจจำเพาะและไหล่ทวีปที่กว้างกว่า 1 ล้านตารางกิโลเมตรเหรือกว้างกว่าแผ่นดินใหญ่ 3 เท่าและเต็มไปด้วยทรัพยากร แร่ธาตุ สัตว์น้ำและความหลากหลายทางชีวภาพ ดังนั้น การบริหารภาครัฐเกี่ยวกับการพัฒนาเศรษฐกิจทางทะเลจึงถือเป็นหน้าที่สำคัญที่สุดของเวียดนามในภารกิจการสร้างสรรค์และพิทักษ์รักษาปิตุภูมิ

ในหลายปีที่ผ่านมา เศรษฐกิจทางทะเลมีบทบาทสำคัญต่อการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศ โดยมีจีดีพีมากถึงเกือบร้อยละ 50 และคาดว่า เศรษฐกิจทางทะเลจะมีส่วนร่วมมากขึ้นต่อเศรษฐกิจของประเทศ แต่เพื่อพัฒนาเศรษฐกิจทางทะเลอย่างยั่งยืน นางบุ่ยถิ่อาน สมาชิกรัฐสภากรุงฮานอยเสนอว่า “ดิฉันเห็นว่า ต้องประเมินศักยภาพของเศรษฐกิจทางทะเลและปริมาณทรัพยากรทางทะเลในทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นสัตว์น้ำ แร่ธาตุและปิโตรเลี่ยม เพื่อวางแผนและจัดระเบียบการบริหารให้เหมาะสมและมีประสิทธิภาพมากขึ้น”

จากเจตนารมณ์ที่ว่า “จะไม่ก้าวก่ายกฎหมายที่มีอยู่แล้ว” ทำให้กฎหมายทรัพยากรสิ่งแวดล้อมทางทะเลและหมู่เกาะฉบับใหม่จะไม่มีข้อกำหนดเกี่ยวกับการบริหารและการใช้ประโยชน์ทรัพยากรแต่ละประเภทแต่จะมีข้อกำหนดเกี่ยวกับกลไกและเครื่องมือในการประสานงานและร่วมมือระหว่างหน่วยงานทุกระดับเพื่อให้การใช้ทรัพยากรและสิ่งแวดล้อมทางทะเลและหมู่เกาะอย่างยั่งยืนและเอื้อประโยชน์ให้แก่ทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง

ทะเลและหมู่เกาะต่างๆของเวียดนามไม่เพียงแต่มีศักยภาพอันยิ่งใหญ่ทางเศรษฐกิจและเป็นประตูสู่ความสัมพันธ์การค้ากับต่างประเทศเท่านั้น หากยังมีบทบาทสำคัญในการรักษาความมั่นคง กลาโหมและเป็นยุทธศาสตร์ที่สำคัญในภารกิจการสร้างสรรค์และพิทักษ์รักษาปิตุภูมิอีกด้วย ทะเลและหมู่เกาะเวียดนามเป็นดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์ที่ไม่สามารถแยกออกจากประเทศได้ ดังนั้น การปกป้องอธิปไตยเหนือทะเลและหมู่เกาะจึงเป็นหน้าที่ของพลเมืองเวียดนามทุกคน นายเยืองจุงก๊วก สมาชิกรัฐสภาจังหวัดด่งนายเผยว่า “ผมขอชื่นชมการจัดทำกฎหมายเกี่ยวกับทรัพยากร สิ่งแวดล้อมทางทะเลและหมู่เกาะเพราะว่า กฎหมายฉบับนี้จะมีความหมายชี้ขาดต่อประชาชาติเวียดนาม เอื้อประโยชน์ให้แก่การพัฒนาประเทศ ส่งเสริมความสัมพันธ์กับต่างประเทศและการปฏิบัติคำมั่นอย่างมีความรับผิดชอบของเวียดนามในฐานะเป็นประเทศที่ติดทะเล”

ข้อกำหนดต่างๆของกฎหมายทรัพยากร สิ่งแวดล้อมทางทะเลและหมู่เกาะจะเน้นการวางแผนทั่วไป การใช้ประโยชน์ทรัพยากรเหล่านี้ การแบ่งหน้าที่และอำนาจในการบริหารภาครัฐและการอนุรักษ์มรดกวัฒนธรรมทางทะเล กฎหมายฉบับนี้ไม่เพียงแต่มีการวิจัยและสานต่อกฎหมายที่มีอยู่แล้วเท่านั้น หากยังมีการคัดเลือกและเชื่อมโยงกับกฎหมายฉบับอื่นๆให้กลายเป็นระบบกฎหมายของประเทศเกี่ยวกับทะเลและหมู่เกาะ เพื่อมุ่งสู่การสร้างพื้นฐานทางนิตินัยให้แก่วิธีการบริหารใหม่เกี่ยวกับการขุดเจาะและใช้ทรัพยากรทางทะเลและหมู่เกาะอย่างมีประสิทธิภาพเพื่อค้ำประกันให้แก่ความเป็นเอกภาพของระบบกฎหมายและสอดคล้องกับอนุสัญญาของสหประชาชาติที่เวียดนามเป็นภาคี./.