(VOVworld) –  คาดว่า ในต้นเดือนพฤษภาคมนี้ คณะกรรมาธิการสามัญแห่งรัฐสภาเวียดนามจะพิจารณารายงานเกี่ยวกับการตรวจสอบการปฏิบัตินโยบายและกฎหมายว่าด้วยการแก้ปัญหาความยากจนในช่วงปี๒๐๐๕ – ๒๐๑๒ก่อนที่จะยื่นเสนอต่อการประชุมครั้งที่๗ รัฐสภาสมัยที่๑๓โดยระบุถึงผลสำเร็จในการแก้ปัญหาความยากจนและมีข้อเสนอแนะเพื่อผลักดันการปฏิบัติหน้าที่ที่สำคัญนี้ในเวลาข้างหน้าเพื่อมุ่งสู่การแก้ปัญหาความยากจนอย่างยั่งยืน

ประชาชนในอำเภอฟองโถ จังหวัดลายโจว์มีความปลื้มปิติยินดีที่ได้ใช้น้ำสะอาด (Photo:dangcongsan)

ในช่วงปี๒๐๐๕ – ๒๐๑๒ การแก้ปัญหาความยากจนยังคงเป็นหน้าที่สำคัญของเวียดนามต่อไปที่ได้รับการผลักดันในหลายด้านและสามารถระดมทุกภาคส่วนในสังคมเข้าร่วม

การแก้ปัญหาความยากจนได้รับความสนใจในทุกด้าน

เกี่ยวกับนโยบายในช่วงนี้ มีมติ๑๐ฉบับของรัฐสภาที่เกี่ยวข้องถึงมาตรฐานการแก้ปัญหาความยากจนและกฎหมายกว่า๒๐ฉบับที่มีเนื้อหาเกี่ยวข้องถึงการแก้ปัญหาความยากจนทั้งทางตรงและทางอ้อนที่ได้รับการประกาศใช้และ รัฐบาลยังคงให้ความสนใจเป็นอันดับต้นๆต่อการจัดสรรแหล่งเงินทุนให้แก่การแก้ปัญหาความยากจนและการค้ำประกันสวัสดิการสังคมจนทำให้อัตราครอบครัวที่ยากจนลดลงเฉลี่ยกว่าร้อยละ๒ต่อปี  ท่านโด๋แหม่งหุ่ง รองหัวหน้าคณะกรรมาธิการปัญหาสังคมแห่งรัฐสภาและรองหัวหน้าคณะผู้ตรวจสอบการแก้ปัญหาความยากจนของรัฐสภากล่าวว่า“การตรวจสอบในเบื้องต้นแสดงให้เห็นว่า การแก้ปัญหาความยากจนได้รับความสนใจจากทั้งสังคมและสามารถระดมแหล่งพลังที่ยิ่งใหญ่ อัตราครอบครัวที่ยากจนในเวียดนามได้ลดลงอย่างเห็นได้ชัดซึ่งจากอัตราครอบครัวที่ยากจนในปี๒๐๑๐อยู่ที่ร้อยละ๑๔.๒ มาปี๒๐๑๓ลดลงเหลือเพียงร้อยละ๗.๘ ซึ่งเป็นผลสำเร็จที่น่ายินดีที่ได้รับการชื่นชมจากบรรดาองค์การระหว่างประเทศและประเทศต่างๆ”

อย่างไรก็ดี การแก้ปัญหาความยากจนยังประสบอุปสรรคนานัปการเพราะต้องเผชิญทั้งปัญหาจากสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ และประเพณีการผลิตของประชาชนโดยอุปสรรคประการแรกคือการแก้ปัญหาความยากจนของเวียดนามยังไม่มีความมั่นคงเพราะอัตราครอบครัวที่กลับมายากจนอีกและใกล้ยากจนยังคงอยู่ในระดับสูง ๒คือ ปัจจุบัน ภาวะความยากจนอยู่ในเขตชุมชนบางแห่ง เช่น เขตชนกลุ่มน้อย เขตที่มักประสบภัยธรรมชาติ และเขตที่ทำเหมืองแร่ ๓คือระบบนโยบายของเวียดนามยังมีความซ้ำซ้อน ทำให้การจัดสรรแหล่งพลังไม่สามารถตอบสนองความต้องการแก้ปัญหาความยากจนได้ นอกจากนี้ ถึงแม้เวียดนามได้ให้ความสนใจต่อการระดมแหล่งพลังสังคมต่างๆและส่งเสริมให้ทุกคนในสังคมเข้าร่วมการแก้ปัญหาความยากจนแต่แหล่งพลังให้แก่การแก้ปัญหาความยากจนยังคงมาจากงบประมาณแผ่นดินเป็นส่วนใหญ่คือกว่าร้อยละ๙๐ ท่านบุ่ยสีเหล่ย รองหัวหน้าคณะกรรมาธิการปัญหาสังคมแห่งรัฐสภากล่าวว่า“จากการตรวจสอบ พวกเราเห็นว่า มีปัญหา๒ประเด็น ๑คือ สำหรับพี่น้องชนกลุ่มน้อยในเขตเขาและเขตห่างไกลความเจริญ อัตราครอบครัวที่ยากจนในปัจจุบันอยู่ที่ร้อยละ๔๗ โดยอัตราครอบครัวที่ยากจนที่สุดอยู่ที่ร้อยละ๖๘   ๒คือ   นานมาแล้วที่พวกเรามองข้ามผู้ยากจนส่วนหนึ่งในนิคมอุตสาหกรรมและเขตผลิตเพื่อการส่งออก ดังนั้น ทัศนะของรัฐบาลกระทรวงและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องคือ ต้องปรับปรุงระเบียบและนโยบายเพื่อปฏิบัติเป้าหมายการแก้ปัญหาความยากจนอย่างรวดเร็วและยั่งยืนให้ลุล่วงไปด้วยดี”

มีแนวทางใหญ่ๆเกี่ยวกับการแก้ปัญหาความยากจนในเวลาข้างหน้า

ท่านโด๋แหม่งหุ่ง รองหัวหน้าคณะกรรมาธิการปัญหาสังคมแห่งรัฐสภาและรองหัวหน้าคณะผู้ตรวจสอบการแก้ปัญหาความยากจนของรัฐสภาเผยต่อไปว่า ต่อสถานการณ์ที่เป็นจริงดังกล่าว คณะผู้ตรวจสอบของรัฐสภาจะเสนอให้รัฐสภาประกาศใช้มติเกี่ยวกับผลการปฏิบัตินโยบายและกฎหมายเกี่ยวกับการแก้ปัญหาความยากจน โดยเฉพาะต้องปรับเปลี่ยนการวางและปฏิบัตินโยบายเกี่ยวกับการแก้ปัญหาความยากจนจากมิติเดียวมาเป็นการปฏิบัติในหลายมิติซึ่งมาตรฐานการแก้ปัญหาความยากจนไม่เพียงแต่เน้นปัญหารายได้เท่านั้นหากยังรวมถึงการสามารถเข้าถึงการบริการทางสังคมในขั้นพื้นฐานอื่นๆอีกด้วย“ในเวลาข้างหน้า ควรระดมแหล่งพลังต่างๆให้แก่การแก้ปัญหาความยากจนมากขึ้น สร้างสรรค์และจัดสรรแหล่งพลังตามนโยบายในระยะปานกลาง  เกี่ยวกับระเบียบการบริหาร  ควบคู่กับการยกระดับความรับผิดชอบของกระทรวงและหน่วยงานต่างๆในท้องถิ่น ต้องแบ่งระดับ กระจายอำนาจในท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์และเป็นฝ่ายรุกของท้องถิ่น มากขึ้น ในการวางนโยบายต้องส่งเสริมความเห็นพ้องเป็นเอกฉันท์ โดยเฉพาะของประชาชน รวมทั้งผู้ยากจนเข้าร่วมการวางและปฏิบัตินโยบายเกี่ยวกับการแก้ปัญหาความยากจน”

การแก้ปัญหาความยากจนเป็นแนวทางที่เสมอต้นเสมอปลายของพรรคและรัฐเวียดนาม การตระหนักถึงสาเหตุต่างๆและเสนอมาตรการที่มีประสิทธิภาพอย่างจริงจังจะทำให้ผลสำเร็จของการแก้ปัญหาความยากจนมีความยั่งยืน./.