ប្អូនស្រីជនជាតិ Mnong ឧស្សាព្យាយាមត្បាញនៅអន្តេវាសិកដ្ឋាន Teresa

បន្ទាប់ពីសិក្សាអស់រយៈពេល ៥ ឆ្នាំជាមួយរបរត្បាញក្រណាត់នៅឯអន្តេវាសិកដ្ឋាន Teresa  នាង H'Juel H'Long ត្រូវបានរក្សាជាគ្រូបង្រៀនវិជ្ជាជីវៈសម្រាប់ក្មេងជំនាន់ក្រោយ។ នារៀងរាល់រសៀល នៅផ្ទះដ៏ត្រជាក់មួយនៅក្រោមម្លប់ឈើ ក្មេងៗ ប្រហែល ៨ ទៅ ១០ នាក់ដែលមានអាយុចន្លោះពី ១០ ទៅ ១៦ ឆ្នាំ អង្គុយក្បែរកីត្បាញ ដែលអ្នករៀបចំអំបោះ អ្នកខ្លះ បង្កើតក្បូរក្បាច់លើក្រណាត់ផងដែរ។  H'Juel H'Long បាន យកចិត្តទុកដាក់សង្កេតមើលប្អូនៗ ដោយណែនាំយ៉ាងល្អិតល្អន់ ដើម្បីប្អូនៗ អាចត្បាញល្អនិងស្រស់ស្អាតជាង។  H’Juel បានឲ្យដឹងថា នេះមិនមែនគ្រាន់តែជាការងារមួយដែលនាំមកនូវសេចក្តីសប្បាយនិងបង្កើនប្រាក់ចំណូលប៉ុណ្ណោះទេប៉ុន្តែ ថែមទាំងជួយនាងឱ្យរីករាលដាលដល់កុមារដទៃទៀតនូវសិប្បកម្មប្រពៃណី។ នាងបានសំណេះសំណាលថា៖

“នៅពេលបានរៀនត្បាញអស់រយៈពេលជាយូរ យើងខ្ញុំនឹងបង្រៀនវប្បធម៌សម្រាប់ប្អូនៗតែម្តង។  នៅពេលយើងសិក្សា យើងឃើញវាកាន់តែងាយស្រួល ប៉ុន្តែកាលទៅបង្រៀនវិញឃើញថា ពិបាកណាស់ ពីព្រោះនៅពេលខ្ញុំបង្រៀនក្មេងៗ ត្រូវខិតខំបង្រៀនយ៉ាងលម្អិត ដោយប្រាប់ពួកគេពីរបៀបរាប់សរសៃអំបោះនិងវិធីបញ្ចេញខ្សែ។ នៅពេលខ្ញុំបង្រៀនខ្ញុំមានអារម្មណ៍សប្បាយចិត្តនិងគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ ព្រោះខ្ញុំអាចបង្រៀនអ្វីៗយើងចេះ ទៅអ្នកផ្សេងទៀត ពួកគេក៏ដឹងពីរបៀបធ្វើដូចខ្ញុំដែរ ហេតុដូច្នេះ ខ្ញុំអាចរក្សាប្រពៃណីជាតិរបស់ជនជាតិខ្លួន”។

ទទួលបានមរតកពីជំនាន់មុន ប្អូន  H'Vang អាយុ ១៣ ឆ្នាំ ជាជនជាតិ Mnong នៅ ឃុំ Dak Sak ស្រុក Dak Mil ខេត្ត Dak Nong ក៏កំពុងរៀនត្បាញយ៉ាងសកម្មផងដែរ។ ក្រៅពីម៉ោងសិក្សានៅសាលារៀនមក នៅពេលល្ងាចទំនេ  H'Vang តែងតែទៅកាន់អាគាសម្រាប់ក្រុមត្បាញ នៃអន្តេវាសិកដ្ឋាន Teresa ដើម្បីទទួលការបង្រៀនពីនាង H'Juel។ H'Vang បានចែករំលែកថា គ្រួសាររបស់ប្អូនមានតែជីដូនប៉ុណ្ណោះដែលចេះត្បាញក្រណាត់។  ប៉ុន្តែ បច្ចុប្បន្ននេះ យាយអាយុចាស់ហើយ ខ្សោយភ្នែករទៀត  ដូច្នេះ យាយមិនសូវអង្គុយត្បាញឡើយោ។ ចាប់ពីពេលដែលខ្ញុំបានចូលរួមអន្តេវាសិកដ្ឋាន Teresa បានឃើញប្អូនរៀនត្បាញហើយខ្ញុំចង់ត្បាញក្រណាត់ដោយខ្លួន ដែលនៅរក្សាក្បូរក្បាច់ដើមរបស់ជនជាតិ Mnong។ H’vang បានចែករំលែកថា៖ "ខ្ញុំបានរៀនត្បាញអស់រយៈពេលពីរសប្តាហ៍ហើយនិងមានអារម្មណ៍ថាគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់។ ឥលូវនេះខ្ញុំអាចត្បាញខ្សែនិងក្បូរក្បាច់ហើយ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា ពេលធំដឹងក្តី ខ្ញុំអាចនៅទីនេះឬបើកហាងត្បាញ តូចៗនៅក្នុងភូមិហើយបង្រៀនឱ្យកុមារៗនៅក្នុងភូមិ”។

រីឯប្អូនៗបុរសរៀនធ្វើឧបករណ៍តន្ត្រីជនជាតិ

ក្រៅពីការត្បាញក្រណាត់, កុមារនៅអន្តេវាសិកដ្ឋាន Teresa ក៏រៀនមុខរបរផ្សេងទៀតដូចជាការធ្វើសិប្បកម្មវិចិត្រសិល្បៈនិងការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ភ្លេងប្រពៃណី។ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ អន្តេវាសិកដ្ឋានរក៏បានរៀបចំការប្រកួតប្រជែងស្វែងរកទេពកោសល្យដោយមានតម្រូវការថា ក្រុមជនជាតិដើមភាគតិចត្រូវតែច្រៀង លេងតន្ត្រី ដោយភាសាជនជាតិខ្លួន។  លោកស្រី Nguyen Thi Thuan អ្នកទទួលខុសត្រូវនៅគេអន្តេវាសិកដ្ឋាន Teresa បានមានប្រសាសន៍ថា នេះគឺជាសកម្មភាពមួយដើម្បីអប់រំកុមារអំពីការអភិរក្សវប្បធម៌ជាតិ។ លោកស្រី Nguyen Thi Thuan មានប្រសាសន៍ ថា៖ “ប្អូនៗមានទេពកោសល្យជាច្រើនជាពិសេសតន្ត្រីនិងសោភ័ណ្ឌ។ ក្រុមជនជាតិភាគតិចនីមួយៗមានចង្វាក់ភ្លេងដោយឡែករបស់ខ្លួន។ ដូច្នេះ នៅទីនេះយើងចង់ឱ្យពួកគេរៀនសូត្រនិងរក្សាលក្ខណៈពិសេសរបស់ពួកគេ។ អភិរក្ស អភិវឌ្ឍនិងចង់ឱ្យមនុស្សជំនាន់ក្រោយស្រឡាញ់ហើយមានមោទនភាពចំពោះបេតិកភ័ណ្ឌវប្បធម៌ពិសេសរបស់ជនជាតិខ្លួន ដោយទទួលមរតកវប្បធម៌ដ៏វិសេសវិសាលរបស់សិប្បករ ពិតណាស់ថា ប្អូនៗនឹងមានការរីកចម្រើនជាមិនខាន។ ហើយនេះក៏ជាបំណងប្រាថ្នារបស់អ្នកគ្រប់គ្រងនៅអន្តរវាសិកដ្ឋានផងដែរ”។

បង្កើតឡើងនៅឆ្នាំ ២០០៣ រហូតមកដល់ពេលនេះ អន្តេវាសិកដ្ឋាន Teresa បានជួយទ្រទ្រង់ដល់កុមារជាង ២០០ នាក់ឱ្យបានសិក្សានិងធំធាត់។ ប្អូនៗជាច្រើនបន្ទាប់ពីបានបញ្ចប់ការសិក្សាពីឧត្តមសិក្សាបានរៀនខ្ពស់ជាងទៀត ដើម្បីក្លាយទៅជាគ្រូបង្រៀន វេជ្ជបណ្ឌិតនិងវិចិត្រករ។ បច្ចុប្បន្ននេះ អន្តេវាសិកដ្ឋាន Teresa កំពុងចិញ្ចឹមកូនក្មេងចំនួន ២០ នាក់ កំពុងសិក្សាពីថ្នាក់ទី ១ ដល់ទី ១២ នៃជនជាតិចំនួន ១៤ ផ្សេងៗគ្នានៅខេត្ត Dak Lak និងខេត្ត Dak Nong។ ទាំងនេះសុទ្ធសឹងជាសិស្សជនជាតិដើមភាគតិចក្រីក្រដែ គ្មានទីលំនៅ គ្មានលក្ខខណ្ឌទៅរៀនឬនៅឆ្ងាយពីសាលាដើម្បីទៅសាលារៀន។ មិនត្រឹមតែពួកគេរៀនវប្បធម៌ប៉ុណ្ណោះទេ ពួកគេថែមទាំងអាចទទួលបានអត្តសញ្ញាណវប្បធម៌របស់ក្រុមជនជាតិភាគតិច។ ដោយហេតុនេះជួយពួកគេបង្កើនចំណេះដឹងខាងវប្បធម៌និងធ្វើអោយមានស្នេហាជាមួយអត្តសញ្ញាណជាតិនិងដើម្បីរក្សាវប្បធម៌ប្រពៃណី៕