ຫວຽດນາມ ແມ່ນປະເທດມີຫລາຍສາສະຫນາ ດ້ວຍ 43 ອົງການຂຶ້ນກັບ 16 ສາສະຫນາ. ພ້ອມກັບການພັດທະນາຂອງອົງການສາສະຫນາ, ຈຳນວນສາສະນິກະຊົນ ແລະ ບັນດາການເຄື່ອນໄຫວສາສະຫນາແມ່ນເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ. ປະຈຸບັນ 95% ຈຳນວນພົນລະເມືອງຫວຽດນາມ ມີການເຄື່ອນໄຫວດ້ານສາສະຫນາ, ໃນນັ້ນ ກວ່າ 24,3 ລ້ານຄົນ ເຊື່ອຖືບັນດາສາສະຫນາແຕກຕ່າງກັນ, ກວມເອົາ 27% ຈຳນວນພົນລະເມືອງ; ມີ ຍົດຖາບັນດາສັກ ເກືອບ 53.000 ຄົນ, 134.000 ຄົນເຮັດວຽກງານທາງສາສະຫນາ ແລະ ມີ 28.000 ຮາກຖານບູຊາ. ບັນດາຕົວເລກດັ່ງກ່າວເປັນການສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມເປີດອົກເປີດໃຈໃນນະໂຍບາຍກ່ຽວກັບສິດເສລີໃນການເຊື່ອຖື, ສາສະໜາ  ຢູ່ ຫວຽດນາມ. ນັ້ນກໍ່ເປັນການສະແດງໃຫ້ເຫັນບັນດາຄຳໝັ້ນສັນຍາຂອງພັກ, ລັດ ແລະ ລັດຖະບານຫວຽດນາມ ໃນແນວທາງນະໂຍບາຍສ້າງລັດແຫ່ງອຳນາດນິຕິບັນຍັດກ່ຽວກັບສາສະຫນາ. ສິ່ງສຳຄັນ ນັ້ນແມ່ນການເຄື່ອນໄຫວດ້ານສາສະຫນາ ແລະ ການເຫລື້ອມໃສສາສະຫນາຂອງປະຊາຊົນແມ່ນຟົດຟື້ນ ແລະ ປະຊາຊົນມີສິດເລືອກເຟັ້ນສາສະຫນາຄືດັ່ງຢູ່ໃນໂລກ. ທ່ານ ໂດ໋ກວາງຮືງ ຫົວຫນ້າສະພາທີ່ປຶກສາດ້ານສາສະຫນາ ສັງກັດ ຄະນະກຳມະການສູນກາງແນວໂຮມປະເທດຊາດຫວຽດນາມ ໃຫ້ຮູ້ວ່າ:

“ສາສະຫນາ, ການເຫລື້ອມໃສສາສະຫນາ ແລະ ການເຄື່ອນໄຫວດ້ານຈິດວິນຍານ ແມ່ນ 3 ເສົາຄ້ຳຂອງຊີວິດດ້ານຈິດໃຈຂອງມວນມະນຸດປະຈຸບັນ ແລະ ຢູ່ ຫວຽດນາມ ບັນດາການເຄື່ອນໄຫວນີ້ກໍ່ມີຄວາມຟົດຟື້ນ. ສາສະຫນາຢູ່ ຫວຽດນາມ ແມ່ນມີຫລາຍຮູບແບບ ແລະ ອຸດົມສົມບູນ. ຮາກຖານດ້ານວັດຖຸ, ການເຄື່ອນໄຫວຂອງບັນດາອົງການສາສະຫນາ ຕອບສະຫນອງໄດ້ຕາມຄວາມຕ້ອງການເຄື່ອນໄຫວສາສະຫນາຂອງປະຊາຊົນ. ໃນ 7,8 ປີມານີ້ ຫວຽດນາມ ຍັງສ້າງເງື່ອນໄຂສະດວກໃຫ້ຊາວຕ່າງປະເທດທີ່ດຳລົງຊີວິດ ແລະ ເຮັດວຽກຢູ່ຫວຽດນາມ ໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການເຄື່ອນໄຫວດ້ານສາສະຫນາ”

ງານບຸນ Vesak 2019 (ພາບ: ຄະນະສາສະໜາລັດຖະບານ)

ນະໂຍບາຍສະເຫມີຕົ້ນສະເຫມີປາຍຂອງລັດ ຫວຽດນາມ ແມ່ນເຄົາລົບ ແລະ ຮັບປະກັນສິດເສລີໃນການເຊື່ອຖື, ເຫລື້ອມໃສສາສະຫນາ ແລະ ການບໍ່ເຊື່ອຖືສາສະຫນາຂອງພົນລະເມືອງ ເຊິ່ງໄດ້ລະບຸໄວ້ຢ່າງຈະແຈ້ງໃນລັດຖະທຳມະນູນ, ກົດໝາຍຂອງຫວຽດນາມ ແລະ ໄດ້ຮັບປະກັນ, ເຄົາລົບໃນສະພາບຕົວຈິງ. ທ່ານ ໂດ໋ກວາງຮືງ ໃຫ້ຮູ້ຕື່ມອີກວ່າ:

“ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍສາສະຫນາ, ການເຫລື້ອມໃສສາສະຫນາປີ 2016 ຂອງຫວຽດນາມ ໄດ້ນຳໃຊ້ເຂົ້າໃນຊີວິດຕົວຈິງ. ມີ 3 ຈຸດຫັນປ່ຽນສຳຄັນໃນປະມວນກົດໝາຍສະບັບນີ້. ນັ້ນແມ່ນ ເປັນຄັ້ງທຳອິດ ບັນດາການກຳນົດກ່ຽວກັບສິດເສລີໃນການເຫລື້ອມໃສສາສະຫນາຂອງປະຊາຊົນໄດ້ຮັບປະກັນຢ່າງຄົບຖ້ວນກວ່າ, ເຂົ້າໃກ້ກັບບັນດາສົນທິສັນຍາສາກົນກວ່າ. ສິ່ງສຳຄັນທີສອງ ແມ່ນປະມວນກົດໝາຍສະບັບນີ້ ໄດ້ແກ້ໄຂຫລາຍບັນຫາກ່ຽວກັບຮາກຖານດ້ານວັດຖຸຂອງສາສະຫນາຄື: ບ່ອນບູຊາ, ທີ່ດິນ, ຊັບສິນຂອງສາສະຫນາ, ຊ້ຳບໍ່ໜຳ ນັບທັງບັນດາບັນຫາກ່ຽວກັບສື່ມວນຊົນ ການພິມຈຳຫນ່າຍຂໍ້ມູນຂ່າວສານ. ເບິ່ງລວມແລ້ວ ເປັນຄັ້ງທຳອິດທີ່ພວກເຮົາມີປະມວນກົດໝາຍທີ່ປະກອບມີເນື້ອໃນຄົບຖ້ວນຄືແນວນັ້ນ. ລັດ ສົ່ງເສີມ ແລະ ສ້າງເງື່ອນໄຂສະດວກເພື່ອໃຫ້ທຸກອົງການສາສະຫນາສາມາດກໍ່ສ້າງບັນດາຮາກຖານບໍາລຸງກໍ່ສ້າງຍົດຖາບັນດາສັກ ແມ່ນດີທີ່ສຸດ.”

ສາສະຫນາ, ການເຫລື້ອມໃສສາສະຫນາ ແຕ່ດົນນານມາແລ້ວໄດ້ກາຍເປັນບັນຫາຊື່ງບັນດາປະເທດຫລື ອິດທິກຳລັງເປັນປໍລະປັກເຄີຍສວຍໃຊ້ເພື່ອແຊກແຊງເຂົ້າວຽກງານພາຍໃນຂອງຫວຽດນາມ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ ການເຄື່ອນໄຫວດ້ານສາສະຫນາຂອງປະຊາຊົນ ແລະ ອົງການສາສະຫນາຢູ່ ຫວຽດນາມ ໄດ້ຮັບຄວາມເຄົາລົບ ແລະ ຮັບປະກັນໃນສະພາບຕົວຈິງ ນັ້ນແມ່ນຄຳຕອບຢ່າງຈະແຈ້ງທີ່ສຸດສຳລັບບັນດາຖ້ອຍທຳນອງເສກສັນປັ້ນແຕ່ງ ບິດເບືອນຄວາມຈິງດັ່ງກ່າວ.