ນັກດົນຕີວັນກາວ (1923 – 1995) (ພາບ: ຫງວຽນດິ່ງຕວນ)

        ທ່ານ ວັນກາວ (1923 – 1995) ແມ່ນນັກສິລະປິນທີ່ມີຄວາມເກັ່ງກ້າສາມາດ, ເປັນສັນຍາລັກ ຂອງດົນຕີ - ກະວີ - ຈິດຕະກຳໃນພື້ນຖານວັນນະຄະດີ, ສິລະປະຂອງຫວຽດນາມໃນສະຕະວັດທີ 20. ຂົງເຂດໃດທ່ານກໍ່ສ້າງຂີດໝາຍຢ່າງເລິກເຊິ່ງຕໍ່ມວນຊົນດ້ວຍບັນດາຜົນງານສິລະປະທີ່ຍືນຍົງຄົງຕົວກັບການເວລາ.

 ຊື່ສຽງຂອງ ວັນກາວ ໄດ້ຕິດພັນກັບບົດເພງ “ຕຽນກວນກາ”, ເຊິ່ງແມ່ນບົດເພງທີ່ປະທານໂຮ່ຈີມິນ ຕົກລົງເລືອກເອົາ ເປັນເພງຊາດຂອງປະເທດສາທາລະນະລັດປະຊາທິປະໄຕ ຫວຽດນາມໃນເດືອນສິງຫາ 1944, ປະຈຸບັນແມ່ນປະເທດສາທາລະນະລັດສັງຄົມນິຍົມຫວຽດນາມ. “ຕຽນກວນກາ” ແມ່ນໜຶ່ງໃນຜົນງານທີ່ພົ້ນເດັ່ນ ໃນຊີວິດສິລະປະຂອງນັກດົນຕີວັນກາວ. ເມື່ອຄາວຍັງມີຊີວິດຢູ່ນັ້ນ, ທ່ານປະພັນເພງບໍ່ໄດ້ຫຼາຍບົດ, ແຕ່ໄດ້ສ້າງຂີດໝາຍປະດິດຄິດສ້າງທີ່ມີລັກສະນະຄົ້ນຫາ.

        ມວນຊົນໄດ້ຮັບຮູ້ຫຼາຍຜົນງານຂອງທ່ານ ຍ້ອນຄຸນຄ່າດ້ານສິລະປະທີ່ເລິກເຊິ່ງໃນສຽງເພງ, ບົດດົນຕີ, ຄື: ເຈື່ອງກາຊົງໂລ (ບົດເພງກ່ຽວກັບແມ່ນ້ຳໂລ), ນັກຮົບຫວຽດນາມ, ບົດເພງສັນລະເສີນປະທານໂຮ່ຈີມິນ… ຜ່ານສິບໆປີ, ບັນດາບົດເພງຂອງວັນກາວຍັງເປັນຂີດໝາຍທີ່ໜ້າປະທັບໃຈຢ່າງເລິກເຊິ່ງໃນດວງໃຈຂອງ ມະຫາຊົນ.

   “ດົນຕີຂອງນັກດົນຕີ ວັນກາວໄດ້ຊຶມເລິກເຂົ້າໃນດວງໃຈຂອງນ້ອງນັບແຕ່ມື້ທຳອິດທີ່ໄປໂຮງຮຽນ. ນັ້ນແມ່ນບົດເພງຕຽນກວນກາຂອງຫວຽດນາມ; ບົດເພງ “ບ້ານຂອງຂ້ອຍ” ໃນປື້ມຕຳລາຮຽນດົນຕີ; ຫຼືບົດເພງ “ບຸກເຂົ້າຮ່າໂນ້ຍ” ເມື່ອຮອດວັນປົດປ່ອນນະຄອນຫຼວງຮ່າໂນ້ຍ”.

“ບັນດາບົດເພງໂດຍນັກດົນຕີວັນກາວໄດ້ປະພັນນັ້ນ, ຍາມໃດກໍ່ເປັນພະລັງຊີວິດຢ່າງແຮງໃນການພັດທະນາ ຂອງດົນຕີ ຫວຽດນາມ. ບັນດາບົດເພງດັ່ງກ່າວຍາມໃດກໍ່ຝັງເລິກຢູ່ໃນດວງໃຈຂອງຜູ້ຟັງກ່ຽວກັບຮູບພາບ ທີ່ອຸດົມສົມບູນ, ແລະເຫັນໄດ້ພຽງແຕ່ຢູ່ໃນບັນດາຜົນງານຂອງນັກດົນຕີວັນກາວ ເທົ່ານັ້ນ”.

ພາບແຕ້ມອະທິບາຍແລະໜ້າປົກປຶ້ມ (ພາບ: dangcongsan.vn)

        ພ້ອມກັບເປັນນັກດົນຕີລຸ້ນໃຫຍ່ໃນວົງການນັກດົນຕີຫວຽດນາມ, ວັນກາວຍັງໄດ້ຮູ້ຈັກຄືດັ່ງນັກກະວີໃຫຍ່. ໃນຂົງເຂດກະວີ, ຄາວຍັງມີຊີວິດຢູ່, ທ່ານພິມຈຳໜ່າຍພຽງແຕ່ປື້ມກະວີ “ລ໋າ” (ໃບໄມ້) ລວມມີ 28 ບົດ, ແລະຫຼັງຈາກທີ່ທ່ານລ່ວງລັບໄປ “ປື້ມກະວີວັນກາວ” ທີ່ໄດ້ພິມຈຳໜ່າຍກໍ່ມີພຽງແຕ່ 59 ບົດເທົ່ານັ້ນ. ມີບົດກະວີເຊິ່ງຫຼາຍຄົນຮູ້ຈັກເຖິງ, ຄື: ຄ່ຳຄືນຝົນຕົກ, ໃຜກັບເມືອເຂດພາກເໜືອ… ພ້ອມກັບກະວີ, ວັນກາວຍັງປະດິດແຕ່ງວັນນະຄະດີ, ດ້ວຍບັນດາເລື່ອງສັ້ນ. ທ່ານສາດສະດາຈານ ໂດ້ແອັງຫວູ, ພະແນກວັດນະຄະດີສິລະປະ (VOV6) ຂອງວິທະຍຸກະຈາຍສຽງຫວຽດນາມ, ຖືວ່າ:

 “ຈຸດທີ່ເປັນເອກະລັກພິເສດຂອງວັນກາວນັ້ນແມ່ນກະວີ, ວັນກາວມີການປະສານສົມທົບລະຫວ່າງຈິດຕະກຳ ແລະ ດົນຕີ. ອາດເວົ້າໄດ້ວ່າ, ວັນກາວມີຄວາມເກັ່ງກ້າທັງໃນ 3 ຂົງເຂດ, ທ່ານທັງແມ່ນນັກກະວີ, ນັກດົນຕີແລະທັງແມ່ນນັກແຕ້ມ. ໃນບົດກະວີຂອງວັນກາວສາມາດເຫັນໄດ້ທັງຮູບພາບແລະດົນຕີ”.

   ສິ່ງພິເສດນັ້ນແມ່ນ ມາຮອດປະຈຸບັນ, ມີຄົນບໍ່ເທົ່າໃດທີ່ຮູ້ວ່າ ວັນກາວ ແມ່ນນັກແຕ້ມ. ຊັບສົນບັດຂອງທ່ານແມ່ນມີພາບແຕ້ມສີນ້ຳມັນ, ພາບແຕ້ມອະທິບາຍແລະໜ້າປົກປຶ້ມປະມານກວ່າ 1.000 ພາບ. ດ້ວຍຄວາມເກັ່ງກ້າສາມາດທາງດ້ານສິລະປະລວບລວມຂອງທັງ 3 ຮູບແບບ ກະວີ - ດົນຕີ - ຈິດຕະກຳ, ມີນັກຄົ້ນຄວ້າຫຼາຍຄົນໄດ້ຖືວັນກາວ “ເປັນແບບຢ່າງຜູ້ມີຄວາມປີຊາສາມາດໃນປະຫວັດສາດສິລະປະ ຫວຽດນາມ”. ທ່ານສາດສະດາຈານ ຫງວຽນເທກີ, ອະດີດຜູ້ອຳນວຍການໃຫຍ່ວິທະຍຸກະຈາຍສຽງ ຫວຽດນາມ, ຢືນຢັນວ່າ:

  “ວັນກາວບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນຜູ້ປະດິດແຕ່ງເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງແມ່ນຜູ້ເປີດທາງ. ທ່ານເປັນນັກປະຕິວັດ ແລະໃ ນສິລະປະ, ທ່ານກໍ່ໄດ້ເຮັດການປະຕິວັດ. ແລະ ການເຮັດການປະຕິວັດໃນສິລະປະແມ່ນວຽກງານທີ່ຫຍຸ້ງຍາກ, ແຕ່ວັນກາວເຮັດໄດ້ດ້ວຍບັນດາການປ່ຽນແປງໃໝ່, ຍົກອອກສຽງເວົ້າຂອງຊາດ, ສ້າງຂີດໝາຍສະເພາະຂອງຕົນ ຢ່າງຈະແຈ້ງ, ເປັນເອກະລັກສະເພາະ”.

  ດ້ວຍບັນດາການອຸທິດສ່ວນຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງຕໍ່ພື້ນຖານວັດທະນະທຳ, ສິລະປະຫວຽດນາມ, ວັນກາວໄດ້ຮັບຫຼາຍລາງວັນອັນສູງສົ່ງໂດຍລັດມອບໃຫ້, ຄື: ຫຼຽນໄຊໂຮ່ຈີມິນ; ຫຼຽນໄຊເອກະລາດ ຊັ້ນ 1; ຫຼຽນໄຊເອກະລາດຊັ້ນ 3… ຊື່ຂອງທ່ານກໍ່ໄດ້ເອົາໄປຕັ້ງໃນຫຼາຍເສັ້ນທາງຢູ່ຮ່າໂນ້ຍ, ໂຮ່ຈີມິນ, ຫາຍຟ່ອງ (ບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງທ່ານ), ນາມດິ້ງ, ເຫ້ວ, ດ່ານັ້ງ… ຄືດັ່ງການຕອບບຸນແທນຄຸນ ຕໍ່ກັບຜູ້ທີ່ມີຄວາມເກັ່ງກ້າສາມາດດ້ານສິລະປະຂອງຫວຽດນາມ./.