ພວກຂ້າພະເຈົ້າຮັກມັກອາຊີບນີ້ ແລະ ຈະເຮັດໄປຈົນຮອດເວລາທີ່ບໍ່ສາມາດເຮັດໄດ້ອີກ. ປະຈຸບັນ,  ອາຊີບນີ້ ຕົ້ນຕໍແມ່ນມີແຕ່ຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່ຄືພວກຂ້າພະເຈົ້າເຮັດ, ພວກຫຼານໜຸ່ມ ເຂົາເຈົ້າມັກໄປເຮັດວຽກຢູ່ບໍລິສັດຫຼາຍກ່ວາ ຍາມໃດເຂົາເຈົ້າເຖົ້າແລ້ວຈຶ່ງຈະເຮັດອາຊີບນີ້. ອາຊີບຫຍິບທຸງຊາດຈະບໍ່ມີວັນສູນຫາຍໄປໄດ້.

   ຕາມການບັນທຶກຂອງປະຫວັດສາດ, ນັບແຕ່ສັດຕະວັດທີ 16, ບ້ານ ຕື່ເວິນ ມີຊື່ສຽງທັງຢູ່ພາຍໃນ ແລະ ຕ່າງປະເທດ ກ່ຽວກັບບັນດາຜະລິດຕະພັນຖັກແສ່ວ, ຕຳຫູກ. ໃນເວລານັ້ນ, ຊາວບ້ານ ຕື່ເວິນ ຫຼາຍຄົນກໍ່ໄປເປີດຮ້ານຂາຍບັນດາຜະລິດຕະພັນທີ່ເປັນມູນເຊື້ອຢູ່ຖະໜົນຮ່າງບົງ, ຮ່າງກາຍ, ຮ່າໂນ້ຍ. ໃນຈຸດເວລາປະຫວັດສາດ ເມື່ອວັນທີ 19 ສິງຫາ ປີ 1945, ເມື່ອການປະຕິວັດເດືອນສິງຫາໄດ້ເກີດຂຶ້ນ, ທຸງຂອງບ້ານຕື່ເວິນ ນັບໝື່ນຜືນໄດ້ປິວສະບັດຢູ່ຕາມຖະໜົນສາຍຕ່າງໆຂອງນະຄອນຫຼວງຮ່າໂນ້ຍ. ນັ້ນກໍ່ແມ່ນຂີດໝາຍທີ່ບ້ານ ຕື່ເວິນ ກາຍເປັນບ້ານຫຍິບທຸງແດງດາວເຫຼືອງ. ອ້າຍ ດັ້ງຮົ່ງຮ໋ຽວ, ຜູ້ເຮັດອາຊີບນີ້ມາໄດ້ເວລາຫຼາຍປີ ຢູ່ໝູ່ບ້ານຕື່ເວິນ ໄດ້ແບ່ງປັນວ່າ: ໃນຂະນະທີ່ຫຼາຍຄອບຄົວໄດ້ພິມ, ຫຍິບ, ແສ່ວທຸງຊາດດ້ວຍເຄື່ອງຈັກນັ້ນ, ແຕ່ຄອບຄົວອ້າຍຮ໋ຽວ ແລະ ເອື້ອຍຍຸງ ແມ່ນຄອບຄົວດຽວໃນບ້ານ ໄດ້ແສ່ວທຸງຊາດດ້ວຍມື. ຜ້າທີ່ເອົາມາເຮັດທຸງຊາດ ແມ່ນຊື້ຢູ່ບ້ານ ລາເຄ, ເມືອງຮ່າດົງ, ຮ່າໂນ້ຍ, ສ່ວນໄໝແສ່ວໄດ້ຊື້ຢູ່ບ້ານ ຈ່ຽວຄຸກ. ເມື່ອເຮັດສຳເລັດແລ້ວ, ຜືນທຸງມີມາດຖານຊັດເຈນ, ງາມຕາ, ມີດວງດາວສີເຫຼືອງໂດດເດັ່ນໃນພື້ນທຸງສີແດງ. ນັ້ນແມ່ນສາຍເຫດທີ່ລູກຄ້າ ທີ່ມາຈາກຫຼາຍແຫ່ງກໍ່ລ້ວນແຕ່ມັກສັ່ງຊື້ທຸງແສ່ວຂອງຄອບຄົວອ້າຍ ຮ໋ຽວ. ອ້າຍ ຮ໋ຽວ ເວົ້າວ່າ:

   ຜົວເມຍຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຮັດອາຊີນີ້ແລ້ວກໍ່ບໍ່ຢາກເຮັດອາຊີບອື່ນເລີຍ. ທຸງຊາດແຕ່ລະຜືນໄດ້ແຂວນໄວ້ຢູ່ບ່ອນທີ່ສະຫງ່າຜ່າເຜີຍ, ໃຊ້ໃນກອງທັບ, ການເດີນສວນສະໜາມ … ກໍ່ເຫັນວ່າມີຄວາມເອກອ້າງທະນົງໃຈ ຍ້ອນຕົນເອງໄດ້ເຮັດທຸງເຫຼົ່ານັ້ນ.

   ຄວາມຕ້ອງການຊື້ທຸງຊາດນັບມື້ນັບຫຼາຍຂຶ້ນ ແລະ ແຂກຢູ່ທຸກແຖບຖິ່ນ ກໍ່ໄດ້ຮູ້ຈັກເຖິງໝູ່ບ້ານຫຍິບທຸງຊາດທີ່ເປັນມູນເຊື້ອແຫ່ງນີ້ ນັບມື້ນັບຫຼາຍກ່ວາ. ໃນໂອກາດທິມບານເຕະຫວຽດນາມ ຍາດໄດ້ຂັນຊະນະເລີດອາຊີຕາເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້ ປີ 2018 ແລະ ໄດ້ຮັບຫຼຽນຄຳ ກິລາປະເພດບານເຕະ ທີ່ງານມະຫາກຳກິລາອາຊີຕາເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້ ປີ 2019 (Seagame 2019), ທັງຄອບຄົວເອື້ອຍ ເວືອງທິຍຸງ ຕ້ອງລະດົມ ຊ່າງຕັດ, ຫຍິບ, ແສ່ວນັບສິບຄົນ ເຮັດທັງເວັນ ແລະ ຄືນ. ເອື້ອຍ ເວືອງທິຍຸງ ແບ່ງປັນວ່າ:

   ມີບາງເວລາເຮັດວຽກເມື່ອຍທີ່ສຸດ, ແຂກສັ່ງຊື້ຫຼາຍ ຕ້ອງເຮັດວຽກທັງເວັນ ແລະ ຄືນ, ພະຍາຍາມພິມໂບມັດຫົວ, ຄຳຂວັນ, ທຸງຕ່າງໆ… ເພື່ອຮັບໃຊ້ໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນໃນທົ່ວປະເທດ. ນີ້ກໍ່ແມ່ນຄວາມເມົາມົວຫຼົງໄຫຼຂອງຄອບຄົວ, ຮັບໃຊ້ພໍ່ແມ່ປະຊາຊົນ. ປະຈຸບັນ ກໍ່ມີເຕັກໂນໂລຊີ, ເຄື່ອງຈັກທີ່ທັນສະໄໝ, ດີກ່ວາເກົ່າຫຼາຍແລ້ວ.

   ດ້ວຍຄວາມປາດຖະໜາຢາກສືບທອດອາຊີບໃຫ້ແກ່ຄົນລຸ້ນຫຼັງ, ຫຼາຍຄອບຄົວກໍ່ໄດ້ສອນໃຫ້ລູກຫຼານເຮັດອາຊີບນີ້ນັບແຕ່ຄາວຍັງນ້ອຍ. ໂດຍໄດ້ຮັບຮູ້ວ່າ ນີ້ແມ່ນອາຊີບຂອງລຸ້ນກ່ອນສືບທອດມາໃຫ້, ກໍ່ແມ່ນຄວາມເອກອ້າງທະນົງໃຈຂອງຊາວບ້ານ ຕື່ເວິນ, ນ້ອງ ຟ້າມທູຈາງ, ອາຍຸ 15 ປີ, ກຳລັງຮຽນແສ່ວທຸງ ໄດ້ແບ່ງປັນວ່າ:

  ສຳລັບຜະລິດຕະພັນທີ່ພິມ ແລະ ຕັດຫຍິບທຳມະດານັ້ນ ແມ່ນໃຊ້ເວລາໜ້ອຍ ແຕ່ຫຍິບທຸງຊາດຕ້ອງໃຊ້ເວລາທົບ 10 ເທົ່າຫຼືຫຼາຍກ່ວານັ້ນອີກ, ການແສ່ວກໍ່ຕ້ອງໃຊ້ເວລາ 2, 3 ມື້ຈຶ່ງສຳເລັດ. ມີແຕ່ຢູ່ຄອບຄົວນ້ອງເທົ່ານັ້ນຈຶ່ງມີທຸງແສ່ວ, ນ້ອງກໍ່ມີຄວາມເອກອ້າງທະນົງໃຈ. ນ້ອງຢາກຮັກສາອາຊີບນີ້ໄວ້ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ສູນຫາຍ.

   ຜ່ານການຜັນແປຫຼາຍຢ່າງ, ມາຮອດປະຈຸບັນ, ອາຊີບແສ່ວ ແລະ ຫຍິບທຸງຊາດຢູ່ບ້ານ ຕື່ເວິນ ຍັງຄົງໄດ້ຮັບການຮັກສາໄວ້. ເຖິງວ່າຕ້ອງປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກລຳບາກແນວໃດກໍ່ຕາມ ແຕ່ບັນດາທຸງຊາດທີ່ເຮັດຈາກສີມືຢ່າງຄ່ອງແຄ້ວ, ດຸໝັ່ນຂະຫຍັນພຽນຂອງບັນດາຊ່າງຫຍິບ, ແສ່ວບ້ານ ຕື່ເວິນ ມີຄວາມສວຍງາມໄປຕາມການເວລາ ແລະ ປິວສະບັດຢູ່ທຸກແຖບຖິ່ນຂອງປະເທດຊາດ. ນັ້ນແມ່ນຄວາມເອກອ້າງທະນົງໃຈ ແລະ ເຊື່ອໝັ້ນວ່າ ອາຊີບຫຍິບທຸງຊາດຂອງໝູ່ບ້ານຕື່ເວິນ ຈະຍືນຍົງຄົງຕົວໄປຕາມການເວລາ.