ที่อำเภอหนองบก แขวงคำม่วน ประเทศลาว มีหมู่บ้านของชาวเวียดนามที่มีชื่อว่า เซียงหวาง  ที่มีอายุกว่า 100 ปี ในหมู่บ้านมีต้นโพธิ์ ท่าน้ำและศาลาประจำหมู่บ้าน  แม้ผ่านความผันผวนแห่งประวัติศาสตร์แต่ประชาชนที่นี่ยังคงอนุรักษ์เสียงพูดและเอกลักษณ์วัฒนธรรมของชาวเวียดนามเอาไว้ บ้านต่างๆในหมู่บ้านทำจากไม้ มีสวนรอบหมู่บ้าน ทุ่งนาและต้นข้าว  ที่ริมแม่น้ำ มีต้นลำใย มะม่วงและไผ่  นอกจากทำนาทำไร่แล้ว ชาวเวียดนามที่นี่ยังคงอนุรักษ์อาชีพพื้นเมืองของบรรพบุรุษเวียดนามคือ อาชีพทำขนมแบ๊งกายและก๋วยเตี๋ยวแห้ง  คุณ ดั๋งวันห่ง อายุเกือบ 90 ปี ในหมู่บ้านเซียงหวางได้เผยว่า ชาวเวียดนามมีความขยันหมั่นเพียร มีความคิดสร้างสรรค์ ไม่ย่อท้อในการเผชิญกับอุปสรรคต่างๆ ด้วยจิตใจแห่งความสามัคคีและการช่วยเหลือจุนเจือกัน ประชาชนที่นี่มีชีวิตที่มั่นคง พัฒนาและยังคงอนุรักษ์เอกลักษณ์วัฒนธรรมพื้นเมืองของประชาชาติในตลอดกว่า 100 ปีที่ผ่านมา

“เมื่อมีผู้เสียชีวิตในหมู่บ้าน ชาวบ้านจะร่วมกันทำพิธีฝังศพ ชาวบ้านที่ต้องไปทำมาหากินในต่างจังหวัดก็กลับบ้านเพื่อเข้าร่วมพิธี ประชาชนที่นี่ยังคงส่งเสริมเกียรติประวัติแห่งความสามัคคี”

นายเจิ่นต๊วนอาน บัณฑิตจบใหม่สาขาดนตรี

ชาวเวียดนามที่ต้องอยู่ห่างไกลบ้านเกิดไม่เพียงแต่ยังคงสามารถอนุรักษ์เอกลักษณ์วัฒนธรรมของประชาชาติเอาไว้ได้เท่านั้นหากยังแนะนำให้เพื่อนมิตรชาวต่างชาติรู้จักอีก นายเจิ่นต๊วนอาน บัณฑิตจบใหม่สาขาดนตรี กำลังอาศัยในประเทศสหรัฐ เขาได้รับรางวัลที่ 1 และรางวัลที่ 2 ในการประกวดดนตรีระหว่างประเทศ นาย เจิ่นต๊วนอานได้มีโอกาสเล่นกีตาร์ในหลายประเทศ และไม่ว่าจะแสดงบนเวทีไหนแต่เขาก็มักแสดงเพลงของเวียดนาม 1-2 เพลง  นาย เจิ่นต๊วนอานได้เผยว่า

“ ผมเคยแสดงเพลง “แบ่วหยาดเมยโจย”  “เหงื่อยเอยเหงื่อยเอ๋ยดึ่งเหว่” หรือแปลว่า “ขออยู่ที่นี่ได้ใหม”และเพลง “เมือหว่านุ้ยหรึ่งเตยบั๊ก”หรือแปลว่า “ฝนและป่าเขาเตยบั๊ก”  ผมอยากแสดงเพลงของเวียดนามเพื่อให้ผู้ชมชาวต่างชาติเข้าใจว่า ผมมาจากประเทศไหนและการแสดงของเรามีความหมายคืออะไร  ผู้ชมชอบฟังเพลงของเวียดนาม”

จาการมีความประสงค์ที่จะบอกกับโลกว่า “ผมเป็นชาวเวียดนาม”และเพื่อนมิตรชาวต่างชาติมีความเข้าใจเกี่ยวกับเอกลักษณ์วัฒนธรรมเวียดนาม ความพยายามและความภาคภูมิใจของชาวเวียดนาม ดอกเตอร์ ท้ายกิมลานต่างใส่ชุดประจำชาติอ๊าวหย่ายในชั้นเรียนต่างๆในประเทศเยอรมนี ดอกเตอร์ท้ายกิมลายได้เผยว่า

“ ในช่วงเวลาสอน นักเรียนรักดิฉันมากที่สุดเมื่อดิฉันใส่ชุดอ๊าวหย่ายเพราะนี่เป็นความภาคภูมิใจของพวกเขาเมื่อได้มีโอกาสได้เรียนกับคุณครูที่เป็นชาวต่างชาคิ  ดิฉันเห็นว่า ถ้าหากเราอนุรักษ์เอกลักษณ์ของเราเอาไว้เราก็จะประสบความสำเร็จ”

นักออกแบบมิงแห่ง

นักออกแบบมิงแห่งได้ใช้ลวดลายผ้าพื้นเมืองในผลงานการออกแบบของตน ซึ่งชุดแต่งกายของนักออกแบบมิงแห่งได้ถูกจัดแสดงในสำนักงานใหญ่ของสหประชาชาติในเมืองเจนีวา ประเทศสวิตเซอร์แลนด์และในอีกหลาย ๆ ประเทศ ซึ่งสร้างความประทับใจเป็นอย่างมากให้แก่นักวัฒนธรรมโลก นักออกแบบ มิงแห่ง ได้เผยว่า

“ดิฉันเลือกเอกลักษณ์วัฒนธรรม ผ้าพื้นเมืองและสีสันที่โดดเด่นในชุดแต่งกายของ 54  ชนเผ่าที่สอดคล้องกับกระแสแฟชั่นในปัจจุบันในชุดที่ดิฉันออกแบบ”

ชาวเวียดนามกำลังทำงานอย่างขยันหมั่นเพียรเพื่อความภาคภูมิใจของเวียดนาม  ซึ่งพวกเขาได้มีส่วนร่วมแนะนำเอกลักษณ์วัฒนธรรมที่ดีงามของเวียดนามให้แก่เพื่อนมิตรชาวต่างชาติ.