พื้นที่กว้างประมาณ 1 พันตารางเมตรใกล้โห่วัน หรือ สระวันคือสถานที่จัดงานแสดงหนังสือเก่ากว่า 1 หมื่นเรื่องทั้งวรรณกรรม ประวัติศาสตร์ การแพทย์ จิตวิทยาและหนังสือเฉพาะทาง โดยตั้งแต่ 9โมงเช้า ได้มีคนมาชมเต็มพื้นที่จัดงาน นาย หงอกเกอ มีรูปร่างเล็ก ดูเรียบร้อยในชุดสูทสีเทา มือขวาถือกระเป๋าสีดำ ส่วนมือซ้ายถือหนังสือเรื่อง “หาน เฟยจื่อ” และหนังสือชุด “แทงกูงเหมื่อยบาเจี่ยว” หรือ แปลว่า “ตำนานจักรพรรดิราชวงศ์ชิง13 สมัย”ที่เขาเพิ่งซื้อได้หลังสืบเสาะหามาเป็นเวลานาน

“ผมได้ตามหาหนังสือเหล่านี้มาเป็นเวลาถึง 40 ปี ปีนี้ผมอายุ 71 ปีแล้ว วันนี้มาเข้าร่วมงานแสดงหนังสือเก่าจึงหาหนังสือเหล่านี้ได้ ซึ่งเปรียบเสมือนได้เจอคนรักเก่า เยี่ยมมากเลยครับ หนังสือเหล่านี้ ขายในงานแสดงหนังสือเก่า ราคาแค่ 1 แสนด่ง แต่สำหรับนักสะสมหนังสือ 3 ล้านด่งก็ถือว่า ถูกแล้ว”

นาย หงอกเกอชอบอ่านหนังสือเรื่อง “หาน เฟยจื่อ”ตั้งแต่เด็กจึงได้นั่งรถเป็นเวลากว่า 1 ชั่วโมงจากจังหวัดบั๊กนิงมาที่กรุงฮานอยเพื่อเข้าร่วมงานด้วยความมุ่งมั่นที่จะตามหาหนังสือที่ตนชอบ

“นี่คือหนังสือเรื่อง“หาน เฟยจื่อ”  หาน เฟยจื่อรู้ว่า อีกฝ่ายคิดอะไรผ่านการพูดคุยและปฏิสัมพันธ์ หรือ เรียกว่า สามารถอ่านใจคนได้”

ใกล้ๆจุดที่นายหงอกเกอกำลังยืนอยู่ประมาณ 2 เมตร คุณก๊วกแค้ง อายุ 22ปี มีรูปร่างผอมสูง ในชุดกีฬาผ้าร่มกำลังหาหนังสือท่ามกลางกองหนังสือหลายพันเล่ม ซึ่งในนั้น มีทั้งหนังสือค่อนข้างใหม่และหนังสือเก่าที่ปกหนังสือทำจากกระดาษแข็งและสันหนังสือทำจากผ้า คุณแค้งถือหนังสือเล่มหนึ่งที่ปกหนังสือเริ่มชำรุด เปิดดูที่ละหน้าและรู้สึกตะลึงเมื่อได้เจอหนังสือที่ตนชอบ

“หนังสือเล่มนี้ดังมาก เรื่อง “ประเทศกับจุดเริ่มต้น” แต่ราคาแค่ 1 หมื่น 5 พันด่ง หรือ ประมาณ 9 บาทเท่านั้น หนังสือเล่มนี้ไม่ได้วางขายอย่างแพร่หลายและเป็นของขวัญที่สงวนไว้เฉพาะสำหรับผู้อ่านจำนวนหนึ่ง ถือเป็นหนังสือที่หาค่ามิได้”

ผู้ที่เข้าร่วมงานแสดงหนังสือเก่าส่วนใหญ่เป็นคนหลงใหลหนังสือเก่าและมีความรู้เกี่ยวกับหนังสือ นายเหล่ย อายุ 70ปี ในชุดแจ็คเก็ตสีเทาพร้อมถุงพลาสติกที่ใส่หนังสือเก่าเล่มหนึ่งกำลังแนะนำวิธีเลือกหนังสือดีๆให้นักศึกษา 2 คนและกล่าวถึงหนังสือที่เพิ่งซื้อมาว่า

“นี่คือหนังสือเรื่องสั้นของนักเขียนหญิงชื่อดังของเวียดนามในศตวรรษที่ 20 รวมถึงหวอถิหาว ที่สำนักพิมพ์กวนโด่ยเญินเซิน หรือ กองทัพประชาชนตีพิมพ์เมื่อปี 1992  หนังสือเล่มนี้ถือเป็นหนังสือต้นฉบับ จึงถือได้ว่า ยังคงทรงคุณค่า”

โอกาสนี้ ดิฉันก็อยากให้นายเหล่ยช่วยเลือกหนังสือเกี่ยวกับจิตวิทยาและทักษะชีวิตสักเล่ม ซึ่งเขาได้แนะนำหนังสือ “ดั๊กเญินเติม”ที่ตีพิพม์เมื่อปี 1997 และไม่ลืมบอกว่า ควรเลือกหนังสือ “ดั๊กเญินเติม” ที่แปลโดยนายเหงวียนเหียนเลถึงจะได้หนังสือดี หนังสือเล่มนี้ถูกตีพิมพ์ใหม่ดูสวยมาก แต่มีการปรับปรุงเนื้อหา มีแต่หนังสือเก่าที่ยังคงลักษณะเอกสารต้นฉบับ  จนถึงตอนนี้ ดิฉันจึงเข้าใจถึงสาเหตุที่ทำไมมีคนหลงใหลหนังสือและใช้เวลาเพื่อสะสมหนังสือ

ทั้งนี้ ผู้อ่านดั่งเช่นนาย เหล่ย นายหงอกเกอและคุณก๊วกแค้งถือหนังสือเป็นของขวัญที่หาค่ามิได้ ส่วนสำหรับผู้ขายหนังสือเก่า อย่างเช่น นาย ดิงกงหยุง เจ้าของร้านหนังสือยาควา ก็มีประสบการณ์ที่ดีจากการเข้าร่วมงานแสดงหนังสือเก่า

“ผมเลือกและสะสมหนังสืออย่างรอบคอบเพื่อนำไปจัดแสดงในงานแสดงหนังสือเก่าเนื่องจากผู้ที่มาซื้อหนังสือส่วนใหญ่เป็นคนที่มีความรู้ ซึ่งพวกเขาจะแนะนำหนังสือดีๆให้แก่ผม ส่วนผมก็จะแนะนำหนังสือเหล่านี้ให้แก่คนอื่นเพื่อเผยแพร่ความรู้สู่สังคม”

ทั้งนี้และทั้งนั้น แสดงให้เห็นว่า หนังสือเก่าจะยังคงทรงคุณค่าก็ต่อเมื่อยังคงมีคนรักและหลงใหลหนังสือและส่งต่อความรักนั้นสู่สังคม.