นาย เยืองจี๊กวน จุดธูปรำลึกถึงประธานโฮจิมินห์

เมื่อปี ๑๙๔๑ สภาพทั่วไปของหมู่บ้านป๊ากบ๊อคือเป็นหมู่บ้านที่ยากจน  โดยที่หมู่บ้านบ๊อเบิ๋ม มีคนแปลกหน้าคนหนึ่งรูปร่างผอมสูง หน้าตาแจ่มใส มาอาศัย ซึ่งชาวบ้านเรียกเขาว่า “ลุงแก๊” หรือมีอีกชื่อคือ หย่าทู   คำว่า “โองแก๊”ในภาษาไตหมายถึงคนแก่คนอายุสูง ซึ่งเป็นคำเรียกที่แสดงออกถึงความเคารพนับถือของชาวบ้าน โดย “ลุงแก๊” ได้ให้ความสนใจและช่วยเหลือชาวบ้านทุกคนตั้งแต่เด็กจนถึงผู้เฒ่าผู้แก่ เช่น สอนหนังสือและวิธีการเพาะปลูกเพื่อเพิ่มผลผลิต อีกทั้งประชาสัมพันธ์ให้ชาวบ้านสนับสนุนและเคลื่อนไหวปฏิวัติ ซึ่งนำไปสู่การจัดตั้งองค์การกู้ชาติต่างๆในอำเภอห่ากว๋างภายในเวลาอันสั้น เช่น เกษตรกรกู้ชาติ เยาวชนกู้ชาติและเด็กกู้ชาติ เป็นต้น นี่เป็นการจุดเปลวไฟแห่งการปฏิวัติในปากบ๋อและได้รับการขยายผลทำให้ขบวนการปฏิวัติพัฒนาอย่างเข้มแข็งในทั่วประเทศจนนำไปสู่การลุกขึ้นสู้ครั้งใหญ่เพื่อปลดปล่อยประชาชาติให้เป็นอิสระ

บ้านไม้ยกพื้นที่สวยงามที่ท้ายหมู่บ้านเป็นของคุณป้า หว่างถิขิ่นและคุณลุงนงก๊วกฟอง  ในสมัยที่ยังเป็นวัยรุ่น คุณป้าขิ่นและคุณลุงฟองได้ทำหน้าที่ส่งอาหารและปกป้องประธานโฮจิมินห์ โดยคุณป้าขิ่นได้เล่าให้ฟังเกี่ยวกับเรื่องที่ชาวบ้านป๊ากบ๊อมุ่งมั่นตั้งใจและร่วมแรงร่วมใจปกป้อง “ลุงแก๊” และเคลื่อนไหวปฏิวัติว่า“ชาวบ้านจำนวนมากได้เข้าร่วมการเคลื่อนไหวปฏิวัติ รวมถึงชาวหว่าอานและชาวห่ากว๋าง โดยได้เข้าร่วมการฝึกซ้อมเป็นทหารบ้านและมีการจัดตั้งองค์กรต่างๆ เช่น เด็กกู้ชาติและสตรีกู้ชาติ พวกเราได้ทำอาหาร รวมทั้งหุงข้าวด้วยกระบอกไม้ไผ่เพื่อส่งให้แก่ประธานโฮจิมินห์และทหารบ้านที่กระท่อมขวยเหนิ่ม”

ส่วนนาย เยืองจี๊กวน อายุ ๗๕ปี ซึ่งเป็นหลานของคุณเยืองดิ่งที่มีความผูกพันและสนับสนุนประธานโฮจิมินห์ในการเคลื่อนไหวปฏิวัติในป๊ากบ๊อได้เผยว่า“ผมได้ยินพ่อและปู่เล่าเรื่องที่ประธานโฮจิมินห์ชักชวนให้ชาวบ้านทำการเคลื่อนไหวปฏิวัติที่บ้านของคุณเยืองดิ่งในตอนกลางคืน โดยท่านปิดบังใบหน้าและนั่งในที่มืดๆเพื่อพูดคุยกับชาวบ้าน ซึ่งชาวบ้านแค่รู้ว่า คนๆนั้นชื่อ “ลุงแก๊” และหลังจากประเทศมีสันติภาพแล้ว ในการต้อนรับประธานโฮจิมินห์ที่เดินทางมาเยี่ยมป๊ากบ๊อ ชาวบ้านถึงรู้ว่า “ลุงแก๊” ก็คือประธานโฮจิมินห์ เมื่อปี๑๙๖๙ ประธานโฮจิมินห์ได้ถึงแก่อสัญกรรม ประชาชนป๊ากบ๊อทุกคนต่างร้องไห้และมีการไว้ทุกข์ไว้อาลัยท่านเหมือนสมาชิกในครอบครัว รวมถึงจุดธูปรำลึกถึงประธานโฮจิมินห์ในโอกาสเทศกาลตรุษเต๊ต” 

ชื่อ“ลุงแก๊” แสดงให้เห็นถึงความเคารพนับถือ ความเป็นกันเองและความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดระหว่างประธานโฮจิมินห์กับประชาชนเพราะท่านมีความเข้าใจอย่างถ่องแท้ถึงสถานการณ์และคนที่นี่ด้วยการใส่ชุดผ้าสีครามที่เป็นเอกลักษณ์ของชาวบ้าน การพูดคุยกับชาวบ้านเป็นภาษาหนุ่งและรับประทานผักป่า หอยและปลาที่จับได้จากลำธารเหมือนชาวบ้าน นอกจากนี้ “ลุงแก๊” ยังสอนหนังสือให้แก่ชาวบ้าน ไปเยี่ยมผู้สูงอายุและให้ความเอ็นดูเด็กๆ สิ่งต่างๆเหล่านี้ ทำให้ชาวบ้านป๊ากบ๊อมีความไว้วางใจและมุ่งมั่นตั้งใจทำการเคลื่อนไหวปฏิวัติ นาย กว๊านจี๋เคียง ยังคงจดจำถึงบรรยากาศการต้อนรับ “ลุงแก๊” ที่เดินทางมาเยี่ยมป๊ากบ๊อเมื่อฤดูใบไม้ผลิปี ๑๙๖๑ และได้เล่าให้ฟังว่า“หลังจากทราบข่าวที่ประธานโฮจิมินห์จะเดินทางมาเยี่ยมป๊ากบ๊ออีกครั้ง ชาวบ้านรู้สึกปลื้มปิติยินดีเป็นอย่างมาก โดยได้ยืนรอต้อนรับตลอดสองข้างทางด้วยความหวังว่า จะได้เห็นท่านตัวเป็นๆสักครั้ง วันนั้น ประธานโฮจิมินห์ใส่ชุดสีน้ำตาลอ่อน รองเท้าแตะยาง โบกมือทักทายและพูดคุยกับชาวบ้านเป็นภาษาหนุ่ง ซึ่งทำให้ชาวบ้านรู้สึกปลื้มปิติยินดีเหมือนได้ต้อนรับสมาชิกในครอบครัว โดยได้เรียกท่านว่า ลุงแก๊ หรือ หย่าเตียน”

โฉมหน้าใหม่หมู่บ้านป๊ากบ๊อ

ประชาชนป๊ากบ๊อยังคงจดจำและเก็บรักษาสิ่งของต่างๆที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวปฏิวัติของประธานโฮจิมินห์ รวมถึงต้นไม้ ก้อนหินและลำธารเลนิน นาง เยืองถิบิ๊กเหิบ ได้เผยว่า ชาวบ้านร่วมกันปฏิบัติตามคำสั่งสอนของท่านและมีความสามัคคีในการสร้างสรรค์หมู่บ้านให้สวยงาม โดยมีการก่อสร้างบ้านที่โอ่โถง ถนนคอนกรีต ไฟฟ้าเข้าถึงและเสร็จสิ้นเป้าหมายการสร้างสรรค์ชนบทใหม่ในขั้นพื้นฐาน“ปัจจุบัน ชาวบ้านป๊ากบ๊อทุกคนต่างสักการะบูชาประธานโฮจิมินห์พร้อมกับบรรพบุรุษ อีกทั้งร่วมกันปฏิบัติตามแนวคิดโฮจิมินห์ มีความสามัคคีและพยายามสร้างสรรค์บ้านเกิดให้สวยงามตามความปรารถนาของท่าน”

ทั้งนี้ ชาวบ้านป๊ากบ๊อได้เล่าเรื่องราวต่างๆเกี่ยวกับ “ลุงแก๊”และน้ำใจของชาวบ้านที่มีต่อท่านให้ลูกหลานฟัง ซึ่งเป็นเกียรติประวัติที่ภาคภูมิใจของหมู่บ้านในเขตเขาแห่งนี้ แม้ผ่านมาแล้วกว่า81ปี แต่ด้วยความเคารพนับถือและการสำนึกในบุญคุณของประธานโฮจิมินห์ “ลุงแก๊” จะสถิตอยู่ในใจของประชาชนป๊ากบ๊อตลอดไป.