(VOVworld) – ปัจจุบัน งานด้านสังคมสงเคราะห์ได้กลายเป็นอาชีพที่มีบทบาทสำคัญที่ได้รับการรับรองจากรัฐ ได้รับการยอมรับจากสังคมและมีส่วนร่วมผลักดันความยุติธรรมและความก้าวหน้าทางสังคม สร้างสรรค์และพัฒนาประเทศ แก้ไขความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ด้วยกัน นำความปลื้มปิติยินดีและความสุขมาให้แก่ประชาชน สร้างความมีเสถียรภาพทางสังคมและมีส่วนร่วมผลักดันการพัฒนาเศรษฐกิจ ในเวียดนามงานด้านสังคมสงเคราะห์เป็นอาชีพใหม่

บรรดาสมาชิกในกลุ่มHappier โรงพยายาลเด็กหมายเล๑สร้างความสนุกให้กับผู้ป่วยเด็กคนหนึ่ง (Photo:VOV )

คุณโด๋ถิ่ถิ่วยุง นักศึกษามหาวิทยาลัยสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ที่ปฏิบัติงานด้านสังคมสงเคราะห์มาได้เกือบ๖ปีแล้วโดยจากความกระตือรือร้นของวัยเยาว์ เธอได้ร่วมกับเพื่อนๆจัดกิจกรรมสังคมที่จริงจังหลายอย่างเพื่อให้ความช่วยเหลือคนชรา และเด็กยากจน เช่น จัดงานคริสต์มาสต์แห่งความอบอุ่น ฤดูหนาวแห่งความอบอุ่นที่เขตห่างไกลความเจริญ ถิ่วยุงเผยว่า ผู้ที่ปฏิบัติงานด้านนี้ส่วนใหญ่ไม่ได้ผ่านการฝึกอบรมงานด้านสังคม สงเคราะห์ดังนั้นแม้จะมีความรู้แต่ก็ขาดทักษะวิชาชีพ หลายคนยังเข้าใจผิดเกี่ยวกับงานด้านสังคมสงเคราะห์กับงานการกุศลซึ่งเป็นเหตุผลที่คุณถิ่วยุงเข้าศึกษาในสาขาวิชาสังคมศาสตร์มาเกือบ๔ปี“มีหลายคนเข้าใจงานด้านสังคมในขั้นพื้นฐานแต่ยังคงคิดว่า กิจกรรมสังคมเกี่ยวข้องถึงงานกุศลมากกว่า อย่างไรก็ดี เมื่อพบปะกับเป้าหมายต่างๆซึ่งนอกจากความช่วยเหลือทางวัตถุ ชีวิตทางจิตใจของพวกเขาก็เป็นสิ่งที่น่าสนใจซึ่งผู้ปฏิบัติงานด้านสังคมสงเคราะห์จะให้คำปรึกษา และเชื่อมโยงทุกแหล่งพลังเพื่อให้ความช่วยเหลือผู้ที่มีฐานะยากจน เด็กเร่ร่อน  ดังนั้นงานด้านสังคมต้องการความชำนาญมากมาย เช่น ความเห็นอกเห็นใจ และการรับฟังความรู้สึกนึกคิด”
ตามข้อมูลสถิติของกระทรวงแรงงาน ทหารทุพพลภาพและสังคม ปัจจุบัน เวียดนามมีผู้ยากจนประมาณ๖ล้านคนที่ต้องการความช่วยเหลือพิเศษด้านสังคม อาชีพงานสังคมสงเคราะห์เป็นอาชีพใหม่ ดังนั้น จึงยังขาดแคลนเครือข่ายบริการและผู้ปฏิบัติงานทั้งปริมาณและคุณภาพ นอกจากนี้ กรอบทางนิตินัยเกี่ยวกับการพัฒนาอาชีพงานสังคมสงเคราะห์ยังอยู่ในกระบวนการร่างและปรับปรุงให้มีความสมบูรณ์ นายเหงวียนจ่องเตี้ยน คณะบดีคณะสังคมสงเคราะห์แห่งสถาบันเยาวชนและยุวชนเวียดนามกล่าวว่า“ สิ่งที่ยากที่สุดของงานสังคมสงเคราะห์ในปัจจุบันคือ การประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับเอกสาร และระเบียบการซึ่งได้รับส่งถึงท้องถิ่นต่างๆแล้ว  แต่ควรมีระเบียบการและเอกสารอื่นๆเพื่อกำหนดและประชาสัมพันธ์เพิ่มเติมเกี่ยวกับการฝึกอบรมและการรับสมัครนักศึกษาที่สำเร็จการศึกษาในด้านนี้พร้อมทั้งมีการเชื่อมโยงและแนะนำการบริการให้แก่เป้าหมายต่างๆ ถ้ามีระเบียบการทางนิตินัย แต่การช่วยเหลือและประชาสัมพันธ์ยังไม่ได้รับการปฏิบัติเป็นอย่างดีและสำนักงานที่มีความรับผิดชอบยังไม่สนับสนุนก็จะทำให้งานด้านสังคมประสบความยากลำบาก”