(VOVWorld)-หมู่บ้านซวนลา ตำบลเฝื่องหยึก อำเภอฟู้เซวียน กรุงฮานอยขึ้นชื่อด้วยอาชีพทำตุ๊กตาพื้นเมืองต่อแฮหลากหลายรูปแบบและพิเศษคือตุ๊กตาต่อแฮนั้นทำจากแป้งข้าวจ้าวที่กินได้  ช่างศิลป์รุ่นแล้วรุ่นเล่าของหมู่บ้านได้อนุรักษ์อาชีทำตุ๊กตาต่อแฮให้แก่คนรุ่นหลังๆมาตราบเท่าทุกวันนี้ ซึ่งมีช่างศิลป์ดั่งวันเหิ่นรวมอยู่ด้วย 

ช่างศิลป์ดั่งวันเหิ่น

ชั้นเรียนเทคนิกการปั้นตุ๊กตาต่อแฮของช่างศิลป์ดั่งวันเหิ่นคือลานหน้าบ้านมีพื้นที่กว่า ๒๐ ตารางเมตรหากไม่ใช่ห้องเรียนปกติทั่วไป  มีนักเรียนประมาณ ๑๐ คนที่หลากวัยหลายอาชีพไม่ว่าจะเป็นนักศึกษาในพื้นที่กรุงฮานอยหรือเด็กอายุประมาณ ๗-๘ขวบ  นักเรียนทุกคนนั่งบนเสื่อและได้รับแป้งข้าวจ้าวหลากสีก้อนหนึ่ง  นักเรียนที่อายุน้อยนั่งรวมกลุ่มกันฟังการบรรยายของอาจารย์แล้วฝึกปั้นรูปสัตว์ที่น่ารักและปั้นง่ายเช่น หมูและไก่  ส่วนพี่ๆจะได้ฝึกปั้นรูปสัตว์ตัวใหญ่และยากกว่าเช่น ควายและเสือ  นายเหงวียนวันตุ่ง นักศึกษาวิทยาลัยการท่องเที่ยวเปิดเผยว่า“ ผมชอบตุ๊กตาต่อแฮตั้งแต่เด็ก ผมมักจะขอให้แม่ซื้อตุ๊กตาต่อแฮให้หนึ่งตัว เมื่อได้ข่าวนายเหิ่นเปิดสอนปั้นตุ๊กตาต่อแฮ ผมจึงขอมาเรียน ”
ส่วนคุณเหงวียนเลมายผู้ปกครองของนักเรียนอายุน้อยคุยกับพวกเราว่า“ ดิฉันพาลูกมาเรียนการปั้นตุ๊กตาต่อแฮเพื่อเป็นการรีลแกซ์หลังการสอบปลายภาค ลูกสาวอยากปั้นตุ๊กตาด้วยตนเอง ส่วนดิฉันรู้สึกได้กลับสู่วัยเด็ก ”

เด็กๆกำลังปั้นตุ๊กตาต่อแฮ

ฝ่ามือของนายเหิ่นที่หยาบทำให้เราคิดว่าเขาต้องทำงานหนักมากและไม่เหมาะกับงานศิลปะที่ต้องการความประณีต แต่จากฝ่ามือหยาบนั่นแหละสามารถปั้นรูปสัตว์น่ารักๆ  นายเหิ่นอายุ ๔๕ ปีแต่ประกอบอาชีพทำตุ๊กตาต่อแฮมาได้ ๓๐ ปี  เขาเกิดมาในครอบครัวที่ประกอบอาชีพทำตุ๊กตาต่อแฮมา ๕ ชั่วคน ดังนั้นของเล่นชิ้นแรกในวัยเด็กของนายเหิ่นคือตุ๊กตาต่อแฮเช่นเดียวกับเด็กคนอื่นๆของหมู่บ้าน  จากแป้งข้าวจ้าวหลากสี ผ่านฝีมือของช่างศิลป์หมู่บ้านซวนลาสามารถปั้นตุ๊กตาน่ารักๆเช่นสัตว์ ตัวละครภาพยนตร์และนิยายปรัมปรา และแล้วความรักอาชีพนี้ได้ซึมซับเข้าในจิตใจของนายเหิ่นเป็นเอง  นายเหิ่นเล่าถึงช่วงเวลาแรกๆที่เรียนอาชีพนี้ว่า“ คุณพ่อสอนการปั้นตุ๊กตาต่อแฮมาตั้งแต่ผมมีอายุ ๑๐ ขวบ  ตอนแรกๆการปั้นรูปสัตว์ไม่ใช่เรื่องง่าย ทำให้ผมรู้สึกท้อแท้ใจไม่อยากเรียนต่อ แต่ความอดทนและความหลงไหลในอาชีพนี้ของพ่อเป็นแรงบันดาลใจให้ผมพยายามทำให้ได้เพราะผมอยากอนุรักษ์ศิลปะพื้นเมืองนี้ที่ครอบครัวเราได้สืบสานมาหลายชั่วคน ”

นายเหิ่นคุยต่อไปว่า อาชีพนี้ต้องการความหลงไหล จินตนาการและใจรักเด็ก และช่างที่ถือว่ามีฝีมือดีต้องมีคุณสมบัติทั้งสามอย่างดังกล่าว ปัจจุบัน ตุ๊กตาต่อแฮของนายเหิ่นมีความหลากหลายมากขึ้น โดยนอกเหนือจากตุ๊กตาสัตว์ทั่วไปเช่น หมู ไก่ วัวและควายแล้ว นายเหิ่นต้องสรร้างตุ๊กตาตัวใหม่ๆตามความต้องการของเด็กๆ นายเหิ่นกล่าวว่า“ เด็กอยากได้ตุ๊กตาตัวอื่นๆในภาพยนตร์การ์ตูนเช่น ซูเปอร์แมน หุ่นยนต์ผลไม้และเห้งเจีย  เด็กต้องการตุ๊กตาสัตว์อะไรเราก็ต้องศึกษาและปั้นให้ได้ ผมต้องซื้อหนังสือและหนังสือการ์ตูนเพื่อดูตัวละครแล้วปั้นตามนั้น 

เว็บไซต์ของนาย ดั่งวันเหิ่น

ผลงานของนายเหิ่นได้รับความชื่นชมจากช่างศิลป์อาวุโสของหมู่บ้านและได้รับ รางวัลต่างๆในงานมหกรรมหมู่บ้านศิลปาชีพพื้นเมือง   สำหรับนายเหิ่นนั้น การประกอบอาชีพทำตุ๊กตาต่อแฮไม่ใช่เพื่อความร่ำรวยเท่านั้น   หากเพราะความหลงไหลที่จะสืบสานอาชีพของบรรพบุรุษ  ด้วยเหตุนี้ นายเหิ่นได้เปิดการสอนปั้นตุ๊กตาต่อแฮและเปิดเว็บไซต์ tohexuanla.wordpress.com เพื่อประชาสัมพันธ์ตุ๊กตาพื้นเมืองประเภทนี้ให้ได้รับการรู้จักแพร่หลายมากขึ้น นายเหิ่นเล่าว่า“ ผมไม่เคยคิดจะเปิดเว็บไซต์ แต่เพื่อประชาสัมพันธ์อาชีพพื้นเมืองนี้จึงต้องเปิด  หลังจากเปิดมาเป็นระยะหนึ่ง มีหน่วยงานและบุคคลต่างๆได้มาหาผมเชิญเข้าร่วมกิจกรรมและงานเทศกาลต่างๆ ”
ก่อนอำลาพวกเรา นายเหิ่นได้กล่าวถึงความพยายามของตนในการอนุรักษ์อาชีพทำตุ๊กตาต่อแฮให้คงอยู่ตราบนานเท่านาน  ส่วนเว็บไซต์ต่อแฮของเขาจะมีภาษาอังกฤษด้วยเพื่อให้ชาวต่างชาติได้รับรู้ว่า เวียดนามมีตุ๊กตาต่อแฮพื้นเมืองที่น่ารัก ./