ท่ามกลางอากาศอันร้อนอบอ้าวในต้นเดือนเมษายน ในบ้านพักของนางNghiêm Kính ที่ตั้งอยู่ในซอย๑๑๐ซึ่งเป็นซอยเล็กๆและเงียบสงบบนถนนLê Quốc Hưng แขวง๑๒เขต๔นครโฮจิมินห์ เราได้ยินเสียงสดใสชัดเจนแว่วมาจากเครื่องเล่นเทปcassette นางNghiêm Kính สตรีตาบอดอายุ๕๐ปีกำลังฟังเรื่อง“อดีตสนมỶ Lan”ผ่านเสียงอ่านของสาวน้อยNgọc Hân ที่กำลังปฏิบัติงานในนครโฮจิมินห์และเป็นผู้ร่วมงานของหอสมุดหนังสือพูดได้สำหรับคนตาบอด นางNghiêm Kính หลงไหลหนังสือพูดได้โดยเฉพาะ หนังสือเกี่ยวกับวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ นอกจากใช้เวลากับครอบครัวและกิจกรรมสังคมแล้ว เธอใช้เวลาที่เหลือทั้งหมดกับหนังสือพูดได้“หนังสือพูดได้เป็นอาหารทางใจที่ขาดไม่ได้สำหรับคนตาบอดอย่างพวกเราที่ได้ช่วยให้ดิฉันมีความรู้และสัมผัสได้ถึงสิ่งรอบตัวและสีสัน เป็นต้น”

ไม่เพียงแต่นางNghiêm Kínhเท่านั้น หากคนตาบอดส่วนใหญ่ก็มีความต้องการเข้าถึงข้อมูลข่าวสารเพื่อเพิ่มพูนความรู้และสิ่งรอบตัวผ่านหนังสือและหนังสือพิมพ์ อย่างไรก็ดี ในเวียดนาม หนังสือตัวอักษรBraille ยังไม่ได้รับการเผยแพร่อย่างกว้างขวางเนื่องจากมีราคาแพงและข้อจำกัดต่างๆ ดังนั้นหนังสือพูดได้จึงเป็นที่ต้องการของคนตาบอด จากการตระหนักถึงความต้องการเหล่านี้  เมื่อ๑๕ปีก่อน สาวสวยNguyễn Hướng Dương ที่เพิ่งเสียขาทั้งสองข้างเนื่องจากอุบัติเหตุจราจรได้จัดตั้งหอสมุดหนังสือพูดได้สำหรับคนตาบอด ด้วยเครื่องเล่นเทปcassette เก่าๆ เธอได้อ่านเองและอัดเสียงเอง บางทีเธอก็รู้สึกเหนื่อยและเบื่อหน่าย แต่เมื่อคิดถึงความดีใจของบรรดาเด็กตาบอดที่ได้รับหนังสือพูดได้ซึ่งเป็นเทปบันทึกเสียง เธอก็ลืมความเหน็ดเหนื่อยจากการงานและพยายามทำงานต่อไป“ดิฉันเป็นคนพิการ ดิฉันช่วยเหลือคนตาบอดด้วยความเห็นอกเห็นใจของผู้ที่ร่วมประสบกับเคราะห์กรรม  แม้จะเสียขาทั้งสองข้าง แต่ดิฉันโชคดีที่สายตายังดี ดิฉันอ่านแทนคนตาบอดเพื่อให้พวกเขาสามารถเข้าถึงคุณค่าวัฒนธรรมและมนุษยธรรมผ่านหนังสือ”