ห้องสมุดแห่งความรัก

ในตลอด 1 ปีที่ผ่านมา ทุกวันศุกร์และวันเสาร์ เด็กๆในหมู่บ้านกอนเญนต่างพากันไปห้องสมุดของนางโงถิลีเพื่ออ่านหนังสือ ในวันธรรมดา ห้องสมุดของนางลีจะมีเด็กประมาณ 40 คนแต่ในช่วงปิดเทอมฤดูร้อน จะมีเด็กประมาณ 80 คนมาที่ห้องสมุด เด็กหญิงหว่างเหญิดเหละ นักเรียนป.6 ที่ได้อ่านหนังสือในห้องสมุดนี้ตั้งแต่วันแรกที่เปิดให้บริการให้ข้อสังเกตว่า “มาที่นี่หนูได้เรียนหลายอย่าง เช่น การรำและร้องเพลงและมีโอกาสพบปะกับเพื่อนๆ โดยเฉพาะหนูได้ศึกษาความรู้ใหม่ๆ หนังสือที่หนูชอบมากคือการสำรวจโลกและประวัติศาสตร์เวียดนาม หนูรู้สึกมีความสุขมาก”

จากช่วงเริ่มต้นที่มีหนังสือแค่ 200 - 300 เล่มในปัจจุบันที่ห้องสมุดมีหนังสือกว่า 1,000 เล่ม โดยสิ่งที่น่าชื่นชมคือ แม้ไม่ต้องใช้บัตรยืม แต่เด็กก็สามารถยืมหนังสือกลับไปอ่านที่บ้านได้ ซึ่งเด็กๆจะนำหนังสือมาคืนครบและจำนวนหนังสือก็นับวันเพิ่มมากขึ้น ซึ่งนี่เป็นผลจากการที่นางลีได้ช่วยให้เด็กๆตระหนักได้ดีเกี่ยวกับการรักษาหนังสือและถือห้องสมุดนี้เหมือนเป็นห้องสมุดของตนเอง นอกจากนี้เธอก็สอนให้เด็กเอาใจใส่ต่อเพื่อนๆ เด็กชายเหงียนแทงฟอง นักอ่านประจำของห้องสมุดเผยว่า “นับตั้งแต่ที่มีห้องสมุดนี้ ผมได้ชวนเพื่อนๆไปสะสมหนังสือและสมุดเพื่อบริจาคให้แก่ห้องสมุด ถ้าผมมีเสื้อผ้าและกระเป๋าเก่าๆ ก็จะนำมาที่นี่เพื่อบริจาคให้เพื่อนที่ยากจน”

คุณลีสอนเด็กเต้นรำและร้องเพลง

เมื่อย้ายบ้านมาอยู่ที่หมู่บ้านกอนเญนและเห็นความขาดแคลนหนังสือพิมพ์ หนังสือและสถานที่เล่นของเด็กที่นี่ นางโงถิลีได้ตัดสินใจเปิดห้องสมุดนี้เพื่อเด็กๆ รวมทั้งลูกสองคนของตน แม้เป็นเจ้าหน้าที่ที่ดินของตำบล ซึ่งงานก็ยุ่งมากแต่เธอยังคงพยายามสงวนเวลาให้แก่ห้องสมุดนี้ โดยทุกวันเธอจะช่วยแนะนำวิธีการเลือกและการอ่านหนังสือที่เหมาะสมกับเกณฑ์อายุ สอนเด็กร้องเพลงหรือเต้นรำท่ามกลางเสียงดนตรีที่สนุกสนาน นางเจิ่นถิทวี๊ เจ้าหน้าที่ด้านประชากรของตำบลดั๊กหร่วงและชาวบ้านกอนเญนเผยว่า “ก่อนหน้านี้ เด็กไม่มีสถานที่เล่น แต่เมื่อมีห้องสมุดนี้ ช่วง 5 โมงเย็นวันศุกร์และวันเสาร์ เด็กทุกคนก็จะรีบอาบน้ำแล้วมาที่ห้องสมุด พ่อแม่ของเด็กมักจะบอกกับดิฉันว่า ดีมากที่เด็กมีความอ่อนน้อมและชอบอ่านหนังสือมากขึ้น”

เมื่อวันที่ 19 พฤษภาคม ซึ่งตรงกับวันคล้ายวันเกิดของประธานโฮจิมินห์ นางโงถิลีได้ฉลองครบรอบ 1 ปีการเปิดห้องสมุดนี้สำหรับเด็ก แต่สิ่งที่น่ายินดีมากกว่าก็คือ สิ่งที่เธอทำได้รับการสนับสนุนอย่างเต็มที่ทั้งจากเด็กๆในหมู่บ้าน เจ้าหน้าที่ทางการปกครองและประชาชนในท้องถิ่น ซึ่งความช่วยเหลือทั้งด้านวัตถุและจิตใจจะช่วยให้ห้องสมุดพัฒนามากขึ้นเพื่อมีส่วนร่วมนำความรู้มาให้แก่เด็กๆในท้องถิ่น.