คุณป้า เหงียนถิห่ง

เวลา 08.00 น. ร้านซ่อมเสื้อผ้าของคุณป้า เหงียนถิห่ง ในซอย แทงเมี๊ยน กรุงฮานอยเริ่มมีลูกค้ามาอุดหนุนโดยมีทั้งที่นำเสื้อที่ชำรุดมาให้ซ่อมหรือมารับเสื้อผ้าที่ซ่อมแล้ว ที่บ้าน 2 ชั้นของคุณป้าห่ง ชั้นล่างเปิดร้านรับซ่อมแซมเสื้อผ้าโดยในพื้นที่เกือบ 20 ตารางเมตร มีเสื้อผ้าของลูกค้าที่นำมาฝากซ่อมทั้งที่วางอยู่บนพื้นและบนชั้นวางที่สูงกว่า 1 เมตร คุณป้า ห่ง ปัจจุบันอายุเกือบ 70 ปี ผมสีดอกเลา แต่เธอยังคงดูกระฉับกระเฉงว่องไว โดยได้คุยกับผู้สื่อข่าวของสถานีวิทยุเวียดนามไปพลางซ่อมไปว่า “ดิฉันประกอบอาชีพนี้มา 37 ปีแล้ว ตั้งแต่ปี 1979 ตอนที่เพิ่งมาเป็นลูกสะใภ้ แม่สามีก็สอนให้ ดิฉันเป็นคนฮานอยแท้ๆ ดังนั้นจึงถูกสอนงานบ้านงานเรือนของผู้หญิงอย่างละเอียด ดังนั้นเมื่อแม่สามีสอนวิธีการเย็บปักถักร้อยให้ ดิฉันจึงเรียนได้ง่าย คุณแม่ก็เป็นชาวฮานอย เธอถ่ายทอดอาชีพนี้ให้แก่ลูกสาวและลูกสะใภ้ ในตอนนั้น แม่สามีเป็นหนึ่งในช่างซ่อมเสื้อผ้าที่มีชื่อเสียงของกรุงฮานอย”

อุปกรณ์สำหรับใช้ประกอบอาชีพนี้ของคุณป้าห่งนั้นมีไม่มากนัก นั่นคือกล่องใส่เข็มเย็บผ้าขนาดต่างๆและเข็มถัก ส่วนงานของคุณป้าห่งก็มีหลากหลายมาก ตั้งแต่การเย็บการถัก การปะ การลดไซด์เสื้อกันหนาวและการชุน แต่คุณป้าห่งเน้นทำการชุนเสื้อผ้าที่ขาดเพราะเป็นงานที่ต้องใช้ฝีมือและเป็นเหตุผลที่ทำให้ลูกค้าพากันมาอุดหนุนร้านของเธอ ในการพูดคุยเกี่ยวกับเคล็ดลับของอาชีพนี้ คุณป้าห่ง บอกว่า “ผู้ประกอบอาชีพนี้ต้องใจเย็นเพราะการเลาะเส้นด้ายยากมาก สำหรับผู้ที่ใจร้อน ถ้าเจาะไม่ได้ เขาก็จะทิ้งเลยและก็ต้องรู้ว่า เสื้อผ้าแต่ละแบบต้องซ่อมอย่างไรและที่สำคัญคือการใช้ด้ายจากเสื้อผ้าตัวนั้นในการซ่อม เฉพาะผ้าขนสัตว์ เราสามารถเก็บจากเสื้อผ้าเก่าอื่นๆได้ เราต้องเย็บสานกันจนเป็นเนื้อเดียวกับเนื้อผ้าเดิม ส่วนสำหรับเสื้อผ้าที่มี 2 สีขึ้นไปก็ต้องมีเทคนิกในการปะและเย็บให้ดูละเอียดเรียบเนียน”

ชื่อร้านของคุณป้า เหงียนถิห่ง

ผู้ประกอบอาชีพนี้ต้องใจเย็นเพราะการเลาะเส้นด้ายยากมาก

นอกจากทักษะฝีมือที่ดีแล้ว ค่าซ่อมเสื้อผ้าก็ไม่แพงโดยลูกค้าจ่ายค่าซ่อมแค่ 2 หมื่น ถึง 3 หมื่นด่งเท่านั้น สำหรับคุณป้าห่ง เมื่อลูกโตขึ้น การทำงานหาเงินไม่ใช่เรื่องหลัก หากสิ่งสำคัญคือการมีความสุขในงานที่ทำ “ดิฉันรักอาชีพนี้เนื่องจากมีความหลงไหลโดยถึงแม้อายุจะมากแล้วแต่ก็ยังคงทำอาชีพนี้ เมื่อซ่อมแซมเสื้อผ้าให้ลูกค้า แล้วลูกค้ามีความสุข ดิฉันก็มีความสุขด้วย อาชีพนี้คืองานบริการ ดิฉันมีอายุมากแล้ว แต่ยังคงมีงานทำ หาเงินได้และอนุรักษ์อาชีพนี้ได้”
แม้เวลาจะ 11 โมงกว่าแล้ว แต่ยังคงมีลูกค้ามาที่ร้านอย่างต่อเนื่องเพราะนี่คือช่วงพักของเจ้าหน้าที่และพนักงานบริษัท ท่ามกลางกรุงฮานอยที่คึกคัก ดิฉันยังคงสงสัยว่า คุณป้าห่งจะอนุรักษ์และสืบทอดอาชีพให้แก่ลูกหลานเช่นไร ใครจะทำอาชีพนี้ต่อเหมือนความในใจของคุณป้าห่งที่บอกกับเราว่า“นี่คืออาชีพที่นำความสุขมาให้แก่ทุกคน ดิฉันมีอายุมากแล้ว ถ้าหากลูกหลานไม่ทำอาชีพนี้ต่อ ดิฉันก็คงเศร้าใจมากเพราะเสื้อผ้าสวยๆหลายตัวต้องถูกทิ้งไปอย่างน่าเสียดาย”.