( VOVworld )-หากเดินทางไปเที่ยวเขตเตยบั๊กหรือเขตตะวันตกเฉียงเหนือของเวียดนามแต่ยังไม่ได้ไปที่จุดสูงสุดของงอบที่ระบุในแผนที่ประเทศเวียดนามในตำบลหลุง กู๊ อำเภอด่ง วัน จังหวัดห่า ซางก็ถือได้ว่ายังไปไม่ถึงเขตเตยบั๊ก  ที่จุดยอดงอบหรือยอดภูผาลองเซินหรือมีอีกชื่อว่าภูโหร่งที่สูงกว่าระดับน้ำทะเล ๑,๗๐๐ เมตรมีหอธงที่ธงชาติโบกสะบัดตลอด ๒๔ ชั่วโมง อันเป็นการยันยืนอธิปไตยของประเทศ หอธงชาติหลุง กู๊ได้เข้าสู่จิตใจของชาวเวียดนามทุกคน

หลุง กู๊ตั้งอยู่ที่จุดเหนือสุดของประเทศเวียดนาม มองจากยอดภูหลุง กู๊ลงไปคือหมู่บ้านของชนเผ่าโลโลที่มี ๔๐ ครัวเรือนอาศัย รวมประชากร ๔๐๐ คน ในภาษาม้ง หลุงหมายถึงข้าวโพด ดังนั้นหลุง กู๊หมายถึงทุ่งข้าวโพด  ซึ่งเป็นที่มาของชื่อหลุง กู๊ที่ปลูกข้าวโพดในทุ่งแถ่น ป๋า ซึ่งเป็นทุ่งข้าวโพดใหญ่ที่สุดของหลุง กู๊  ส่วนชนเผ่าโลโลได้เล่าเรื่องที่มาของภูลองกือหรือภูมังกรอาศัยที่มีลักษณะนิยายปรำปราเกี่ยวกับมังกรวิเศษมาอยู่ที่ยอดภูหลุง กู๊ที่ศักดิ์สิทธิ์ว่า มีหลุมน้ำสองแห่งอยู่ทางทิศตะวันตกของภูหลุง กู๊ แม้หลุมน้ำสองแห่งดังกล่าวตั้งอยู่บนยอดเขาแต่มีน้ำตลอดทั้งปีและน้ำใส ชาวบ้านเรียกหลุมน้ำสองแห่งดังกล่าวว่า บ่อน้ำหรือดวงตามังกร  คุณเหงวียน ถิ่ ห่ง ชนเผ่าโลโลเปิดเผยว่า  “ ที่นี่ขาดแคลนน้ำทำให้มังกรวิเศษรู้สึกสงสารชาวบ้านจึงทิ้งตาสองดวงไว้ให้แก่ชาวบ้านเมื่อกลับขึ้นสู่สวรรค์ ตั้งแต่นั้นมา ตาสองดวงดังกล่าวได้กลายเป็นสระน้ำรูปพระจันทร์เสี้ยวได้แก่ สระแทน ป๋าของชนเผ่าม้งและสระโห่ของหมู่บ้านโลโลจ๋าย ”

และยังมีการอธิบายที่มาของหลุง กู๊ว่า ในรัชสมัยเตย เซิน เมื่อกษัตริย์กวาง ตรุง ปราบข้าศึกจากทิศเหนือประสบชัยชนะในปีค.ศ.๑๗๘๙ ท่านทรงสั่งให้ตั้งกลองมโหระทึกขนาดใหญ่และตีกลองทุกๆสองชั่วโมง เสียงกลองกังวาฬไปทั่วเป็นการยืนยันอธิปไตยของประเทศ ดังนั้นการออกเสียงหลุง กู๊ตามภาษาม้งเป็นลองโก๋หรือกลองในกษัตริย์  แม้จะมีการอธิบายที่มาของชื่อหลุง กู๊ มากมายแต่หอธงชาติหลุง กู๊ยังเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่รูปภาพประเทศได้สถิตอยู่ในหัวใจของชนเผ่าต่างๆที่อาศัยอยู่ ณ ที่นี่ อันเป็นการมีส่วนร่วมปกป้องผืนดินทุกตารางนิ้วของประเทศ คุณเหยียม มี นักท่องเที่ยวจากนครโฮจิมินห์ รู้สึกตื่นเต้นเมื่อยืนอยู่บนยอดภูหลุง กู๊ คุณมีเล่าว่า  “ ที่นี่มีป้ายระบุหอธงชาติหลุง กู๊ ในอำเภอด่ง วัน จังหวัดห่า ซาง ยืนอยู่ที่นี่ ดิฉันรู้สึกถึงความกว้างใหญ่ของธรรมชาติและอธิปไตยที่ศักดิ์สิทธิ์ของประเทศ ”

ปีนบันไดหิน ๓๘๙ ขั้นจะถึงยอดภูโหร่งหรือภูมังกรแล้วปีนบันไดเหล็กที่วนเป็นรูปก้นหอยอีก ๑๔๐ ขั้นก็จะถึงยอดหอธงชาติ  หอธงชาติหลุง กู๊ถูกออกแบบคล้ายหอธงชาติที่กรุงฮานอย โดยบนฐานตั้งหอธงและหอธงรูป ๘ เหลี่ยมสลักลายกลองมโหรทึกดึกดำบรรพ์ดง เซินซึ่งเป็นสัญลักษณ์เกี่ยวกับวัฒนธรรมเวียดนาม ภาพสลักชีวิตความเป็นอยู่ของมนุษย์และขนบธรรมเนียมของชนเผ่าต่างๆในจังหวัดห่า ซางและประวัติศาสตร์ของชาติในระยะต่างๆ

ธงชาติสีแดงดาวเหลืองผืนใหญ่ ๕๔ เมตร ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของ ๕๔ ชนเผ่าในประเทศเวียดนามโบกสะบัดบนหอธงชาติ ซึ่งสร้างความภาคภูมิใจให้แก่คนเวียดนามไม่ว่าจะอยู่ในประเทศหรืออาศัยในต่างประเทศ นายแยง เตียป ชาวเวียดนามที่อาศัยในสาธารณรัฐเช็กกล่าวถึงความรู้สึกของตนเมื่อไปเยือนห่า ซางว่า  “ หอธงชาติมีสิ่งที่น่าสนใจหลายอย่าง ผมไม่เคยคิดเลยว่า ธงชาติขนาด ๕๔ เมตรเป็นสัญลักษณ์ของ ๕๔ ชนเผ่าในเวียดนาม หอธงชาติมีประวัติความเป็นมายาวนานตั้งแต่รัชสมัยหลี เถื่อง เกียต  ข้อมูลทางประวัติศาสตร์นี้มีประโยชน์มากต่อพวกเรา ผมจะบอกเล่าความรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์เวียดนามดังกล่าวให้กับเพื่อนๆ ”

ยืนบนยอดหอธงชาติหลุง กู๊ แล้วทอดสายตาลงไปก็จะเห็นบ้านหลังเล็กๆของชนเผ่าโลโลตั้งอยู่กระจัดกระจายตามนาขั้นบันไดที่เต็มไปด้วยข้าวออกรวงสีเหลืองอร่าม มอบไปไกลๆก็จะเห็นภูเขาสูงต่ำสลับกัน เยื้องไปอีกนิดคือสายน้ำญอ เกว้วที่เหมือนสายไหมลัดเลาะไปตามเทือกเขาแล้วไหลลงสู่เชิงเนินเขาหมา ปี๊ แหล่ง ช่างเป็นสิ่งมหัศจรรย์เสียจริงๆ ทำให้เรารักและภูมิใจต่อประชาชาติเวียดนามที่วีระอาจหาญ .