ผลงานวรรณกรรมเรื่อง “นางเกี่ยว” เคยถูกจัดทำเป็นละครพื้นเมืองหลายประเภทเช่น ก๋ายเลือง แจ่ว หรือละครร้องโอเปร่า ส่วนสำหรับบทละครที่จัดทำโดยโรงละครเวทีเวียดนามนั้นได้มีการผสานการแสดงแบบละครเวที ละครร้องและละครฟ้อนรำ ซึ่งได้สร้างพลังชีวิตใหม่ที่น่าสนใจให้แก่ผู้ชม นาย โงกวางนัง ผู้ชมคนหนึ่งแสดงความเห็นว่า“ ผมรู้สึกชื่นใจมากเมื่อได้ชมการแสดงเรื่องนางเกี่ยวในรูปแบบใหม่ที่ยังคงสะท้อนให้เห็นถึงบุคลิกภาพของคนเวียดนามที่มีความกล้าหาญแต่ก็โอนอ่อนและเปี่ยมด้วยเมตตา เรามีวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์ลึกซึ้งมากและผลงานวรรณกรรมเรื่อง “นางเกี่ยว” คือตัวอย่าง”

ศิลปินประชาชน ลานเฮือง หนึ่งในผู้ที่ทุ่มเทเพื่อผลงานชิ้นนี้เป็นอย่างมากและก็เป็นนักแสดงที่สวมบทเป็นภรรยาของพ่อค้าขายไหมในละครชุดนี้เผยว่า“คนเวียดนามส่วนมากต่างรู้จักหรือเคยได้ฟังเรื่อง “นางเกี่ยว” และในเรื่องนี้ได้มีตัวละครที่กลายเป็นตัวอย่างที่โดดเด่นที่ทุกคนจำได้ดีเช่น เสอแคง ตู๊บ่า ทุกซิง หวานทือ ซึ่งเราอยากจัดทำบทแสดงที่ทำให้ทุกคนเข้าใจในความหมายของเรื่องมิใช่เป็นแค่การเล่าเรื่องเพียงอย่างเดียว”

บทละครเวทีร่วมสมัยเรื่อง “นางเกี่ยว” ได้สร้างมุมมองใหม่ทางด้านศิลปะ การยกย่องความงดงามทั้งด้านบุคลิกภาพและจิตใจ ซึ่งสำหรับนางเอกในเรื่องคือนางเกี่ยวถูกมองว่าเป็นตัวอย่างของสตรีเอเชียที่เป็นคนทรหดอดทนและเสียเปรียบในสังคมยุคศักดินา  ศิลปินเหยียมเฮือง ผุ้สวมบทเป็นนางเกี่ยวกล่าวว่า“เมื่อดูละครชุดนี้ ทุกคนจะมีความรู้สึกใหม่เกี่ยวกับนางเกี่ยวซึ่งแตกต่างกับนางเกี่ยวที่เคยได้ฟัง เธอไม่ใช่คนที่ยอมแพ้ง่ายๆและก็เป็นคนที่พยายามต่อสู้ท่ามกลางชีวิตที่เต็มด้วยมรสุมและความปวดร้าว”

บทละครเรื่อง “นางเกี่ยว”ที่โรงละครเวทีเวียดนามเปิดแสดงครั้งนี้ไม่ได้จัดฉากแสดงที่สะท้อนความเป็นเอกลักษณ์เวียดนามผ่านชุดแต่งกายเท่านั้นหากยังสอดแทรกผ่านการใช้ท่ารำโบราณในการแสดงด้วย ส่วนเวทีก็ไม่มีการตกแต่งให้หรูหราหากออกแบบในลักษณะเรียบง่าย ใช้ดอกบัวเป็นจุดเด่นเพื่อสื่อถึงความหมายที่ลึกซึ้งเกี่ยวกับพลังชีวิตและความแข็งแกร่ง ตลอดจนทำนองคำร้องในเรื่องนางเกี่ยวที่คนเวียดนามยังคงจดจำได้ดี ศิลปินประชาชนและผู้กำกับเหงวียนแองตู๊ เผยว่า เจตนารมณ์ของเราในการจัดการแสดงละครชุดนี้คือเคารพความหมายของบทต้นฉบับที่สะท้อนเรื่องราวชีวิตที่แสนลำบากของผู้หญิงที่ทั้งสวยและมีความสามารถ รวมทั้งการที่เมื่อทรัพย์สินเงินทองและอำนาจแผ่อิทธิพลในสังคมก็จะส่งผลให้คุณค่าแห่งคุณธรรมที่งดงามต่างๆนั้นเกิดความสลับซับซ้อนและสูญเสียไป แต่ในขณะเดียวกันนั้นก็ยกย่องเชิดชูถึงความเป็นมนุษย์ที่มีอยู่ในจิตใจของคนทุกคน

ด้วยความพยายามในการค้นคว้าและทดลองสิ่งใหม่ๆเพื่อสร้างพลังชีวิตใหม่ให้แก่เรื่องราวที่กลายเป็นอมตะในคลังวรรณคดีเวียดนามอย่างเรื่อง “นางเกี่ยว” บรรดาศิลปินของโรงละครเวทีเวียดนามได้มีส่วนร่วมเพิ่มความหลากหลายที่เป็นเอกลักษณ์ให้วงการศิลปะการแสดงร่วมสมัยของเวียดนาม.